έστω και αν η λειτουργία του απέχει από τα φιλόδοξα σχέδια κατά την τοποθέτησή του, και τα εκατοντάδες περιστέρια να απογειώνονται και να προσγειώνονται δίνοντας μια «γεύση» της πλατείας Συντάγματος της Αθήνας στη Λάρισα.
Στη Λάρισα, την εποχή της καραντίνας και του κορονοϊού, η αξία της πλατείας Αγίου Βησσαρίωνα πολλαπλασιάζεται καθώς αποτελεί πλέον τόπο συνάντησης φίλων, γνωστών και συγγενών, τόπο προβληματισμού, ανταλλαγής απόψεων αλλά και σχολιασμού, κριτικής για ό,τι συμβαίνει στην τοπική κοινωνία, στη χώρα μας αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Από παρέες, που βρίσκουν στα καινούρια παγκάκια της πλατείας, κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, το υποκατάστατο του τραπεζιού και της καρέκλας του καφενείου, που η καραντίνα το υποχρέωσε να βάλει λουκέτο.
Αυτός ο τόπος συνάντησης δείχνει να έχει αφεθεί στην τύχη του, εγκαταλελειμμένος, φτωχός συγγενής της διπλανής πλατείας Λαού ή Αγαμέμνονα Μπλάνα, που δίνει το στίγμα της σύγχρονης Λάρισας.
Απόδειξη το κυρίαρχο στοιχείο της πλατείας, το συντριβάνι, που συχνά είναι βρώμικο τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά, στα μάρμαρα, είτε από τις κουτσουλιές των περιστεριών είτε από τις μπογιές και τα σπρέι, που χρησιμοποιούν πολιτικά κόμματα, συλλογικότητες αλλά και μεμονωμένοι συμπολίτες για να γράψουν ένα σύνθημα και να «επικοινωνήσουν» με τους υπόλοιπους όπως τον παλιό εκείνο καιρό, που ακόμη και το τηλέφωνο ήταν απλά μια πολυτέλεια. Η περιοδική, μάλλον ανεξέλεγκτη, λειτουργία του υποδηλώνει τον προβληματισμό των Δημοτικών Αρχών, τόσο της σημερινής όσο και της προηγούμενης, του πρώην δημάρχου Κώστα Τζανακούλη, που «ξήλωσε» το αντίστοιχο σιντριβάνι της Νεάπολης, για τη συμβολή του στη λειτουργία αλλά και την εικόνα της πόλης, ενώ μόνο ο μεταλλικός υποδοχέας του ηχείου έμεινε μπροστά από τον Ιερό Ναό του Αγίου Βησσαρίωνα για να μας θυμίζει το φιλόδοξο σχέδιο της λειτουργίας του σιντριβανιού, που θα «χόρευε» υπό τους ήχους κλασικής μουσικής.
Αλλά και η υπόθεση των προτομών παραμένει μια τεράστια εκκρεμότητα που πρέπει να διευθετηθεί χωρίς υπεκφυγές και με γενναίες αποφάσεις. Διότι δεν είναι δυνατό στις τρεις μαρμάρινες βάσεις να υπάρχει η προτομή του Άγγλου φιλέλληνα Κάρολου Ογλ, που φιλοτεχνήθηκε με πρωτοβουλία του Συνδέσμου Γραμμάτων και Τεχνών Θεσσαλίας και οι άλλες δύο βάσεις να παραμένουν χωρίς τις προτομές του Αρχιεπίσκοπου Κύπρου Μακάριου και του αρχηγού της ΕΟΚΑ αντιστράτηγου Γεωργίου Γρίβα, που χρόνια τώρα «αγνοούνται». Η εικόνα των κενών βάσεων με τα σκαλιστά ονόματα των δύο σημαντικών προσώπων της ιστορίας να μας θυμίζουν τις προτομές που τοποθετήθηκαν κάποτε για να βανδαλιστούν στη συνέχεια, δεν τιμά τη Λάρισα και τη δική της ιστορία. Εάν η πόλη διά της Δημοτικής Αρχής δεν επιθυμεί να συνεχίσει να τιμά τις δύο προσωπικότητες, ας απομακρύνει τουλάχιστον τις μαρμάρινες βάσεις, σε αντίθετη περίπτωση οι δύο προτομές πρέπει να πάρουν τη θέση τους έστω και αν μειοψηφούσες ομάδες προβάλλουν τις αντιρρήσεις τους.
Ένα παλιό παγκάκι, δεκάδες σπασμένες πλάκες αλλά και τα προβληματικά πεζοδρόμια στον οδό Ογλ, σε ένα από αυτά με πλάτος 60 εκατοστών τοποθετήθηκε μεταλλική δοκός για σήμανση εμποδίζοντας τη διέλευση καροτσιών για μωρά ή ΑμεΑ, συμβάλλουν στη διαμόρφωση της εικόνας μιας εγκαταλειμμένης πλατείας, που βρίσκεται «στη σκιά» της διπλανής πλατείας Αγ. Μπλάνα και αποτελεί συχνά το επίκεντρο των συζητήσεων αλλά και της κριτικής όσων συναντώνται για λίγες στιγμές μακριά από τον υποχρεωτικό εγκλεισμό. Κάποιες φορές δίκαια, κάποιες άλλες άδικα...
ΔΗΜ. ΚΑΤΣΑΝΑΚΗΣ
