των ασθενών και να μη διακατέχεται από τη λογική του «στριμώγματος» ή της προχειρότητας, είναι το μήνυμα που στέλνουν σε κάθε κατεύθυνση οι Λαρισαίοι νεφροπαθείς, χαρακτηρίζοντας μείζον πρόβλημα την κατάσταση που γίνονται οι αιμοκαθάρσεις στα δύο νοσοκομεία της πόλης.
Η συνάντηση με τη διοίκηση του Συλλόγου, μεσούσης της δύσκολης περιόδου της πανδημίας, υπήρξε αρκούντως κατατοπιστική για τη σωρεία προβλημάτων που αντιμετωπίζει μία ομάδα συνανθρώπων, που εντάσσονται στις ομάδες υψηλού κινδύνου, είτε κάνουν αιμοκάθαρση, είτε έχουν κάνει μεταμόσχευση.
Αναπόσπαστο στοιχείο της καθημερινότητά τους, οι χώροι που είναι υποχρεωμένοι να επισκέπτονται για να λαμβάνουν τις υπηρεσίες υγείας στα δύο νοσοκομεία, οι οποίοι συνιστούν σοβαρό πρόβλημα για τους νεφροπαθείς, καθώς η κατάσταση είναι πλέον τραγική, ιδιαίτερα στο Γενικό Νοσοκομείο της πόλης.
«Ο ασθενής είναι υποχρεωμένος να ανέβει στον 5ο όροφο και να περάσει μέσα από τον χώρο όπου γίνονται οι χημειοθεραπείες, ενώ αν και η αίθουσα αιμοκάθαρσης βελτιώθηκε, εν τούτοις οι συνθήκες συνεχίζουν να είναι ακατάλληλες...», δηλώνει ο νέος πρόεδρος του Συλλόγου Κώστας Μπυριτζάς και δεν κρύβει τον προβληματισμό, γιατί ο Σύλλογος δεν έχει καμία ενημέρωση για την επίλυση του προβλήματος παρά τις δεσμεύσεις του περιφερειάρχη Κώστα Αγοραστού ότι πρόκειται να χρηματοδοτήσει την κατασκευή μονάδας αιμοκάθαρσης σε χώρο εντός του νοσοκομείου.
«Το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε και για τους χώρους στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο οι οποίοι δεν είναι αρκετά ευρύχωροι, καθώς σχεδιάστηκαν με βάση τις ανάγκες της εποχής. Σήμερα οι νεφροπαθείς έχουν αυξηθεί, καθώς η ασθένεια της νεφρικής ανεπάρκειας έχει πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις» προσθέτει ο αντιπρόεδρος του Συλλόγου Γιώργος Μήλιος, διαπιστώνοντας ότι η κατάσταση που επικρατεί στις δύο δημόσιες δομές υγείας, αιτιολογεί πλήρως το γεγονός ότι οι περισσότεροι ασθενείς βρίσκονται σε ιδιωτικές κλινικές.
Το ύψος του επιδόματος μετακίνησης, αλλά και η τεράστια γραφειοκρατία αποτελούν ένα ακόμα τεράστιο πρόβλημα για τους νεφροπαθείς. Αναφορικά με το μικρό επίδομα μετακίνησης εντός της πόλης, η διοίκηση του Συλλόγου αναφέρει ότι ο ΕΟΠΥΥ αποζημιώνει τους νεφροπαθείς υπό αιμοκάθαρση που διαμένουν και μετακινούνται εντός πόλης με το εφάπαξ ποσό των 115 ευρώ. Αυτό το ποσό καλύπτει δώδεκα μετακινήσεις πήγαινε-έλα, προς και από την κλινική. Δυστυχώς το ποσό των 115 ευρώ, σημειώνει, δεν καλύπτει το κόστος της μετακίνησης, καθώς αυτό ξεπερνά τα 200 ευρώ μηνιαίως. Άλλωστε, εκτός του Γενικού Νοσοκομείου, όλες οι κλινικές, όπως και το Πανεπιστημιακό, βρίσκονται περιφερειακά της πόλης. Η επιβάρυνση των ασθενών που είναι χαμηλοσυνταξιούχοι φτάνει τα 1.000 ευρώ ετησίως, όταν μάλιστα δεν υπάρχει συγγενικό πρόσωπο να τους μεταφέρει.
Την ίδια ώρα, η ταλαιπωρία που αναγκάζονται να υποστούν οι νεφροπαθείς εξαιτίας της γραφειοκρατίας για την κατάθεση κάθε μήνα μιας σειράς δικαιολογητικών στον ΕΟΠΥΥ για τα έξοδα μετακίνησης, είναι παροιμιώδης. «Το θέμα θα μπορούσε να έχει λυθεί με την ηλεκτρονική κατάθεση των δικαιολογητικών, αλλά δυστυχώς αυτό το γραφειοκρατικό ζήτημα δεν έχει τελειωμό» επισημαίνουν ο πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος των νεφροπαθών και εξηγούν: «Δεν είναι δυνατόν κάθε μήνα να καταθέτουμε τα ίδια και τα ίδια δικαιολογητικά- εκτός της βεβαίωσης της κλινικής με τον αριθμό των μηνιαίων αιμοκαθάρσεων που είναι αναγκαίο- όταν η τεχνολογία θα μπορούσε να λύσει το πρόβλημα διά παντός. Για παράδειγμα, κάθε μήνα καταθέτουμε σε φωτοτυπίες τον αριθμό τραπεζικού λογαριασμού, τη βεβαίωση μόνιμης κατοικίας, την πρώτη σελίδα του ασφαλιστικού βιβλιαρίου, κ.λπ. συν τις υπεύθυνες δηλώσεις. Όλα αυτά, μπορούσαν να λυθούν με την ηλεκτρονική κατάθεση των δικαιολογητικών, η οποία δυστυχώς δε φαίνεται να ευδοκιμεί».
Η συζήτηση, στην οποία συμμετέχουν και τα μέλη της διοίκησης Κώστας Σάλτας και Αλκιβιάδης Κωνσταντίνου, στρέφεται και στον ΕΟΠΥΥ, με τους νεφροπαθείς να αναδεικνύουν το αίτημα της εκτέλεσης τρίμηνης συνταγής από τον ΕΟΠΥΥ (για μια σειρά φαρμάκων που ο ασθενής παίρνει σταθερά για μεγάλο χρονικό διάστημα) ώστε να παραμείνει για όσο καιρό διαρκεί η πανδημία. Αλλά και μετά την πανδημία ο ΕΟΠΥΥ να εκτελεί τουλάχιστον συνταγές για δύο μήνες, γεγονός που όχι μόνο διευκολύνει τους νεφροπαθείς και τους μεταμοσχευμένους, αλλά τους βγάζει και από περιττές μετακινήσεις, καθώς αυτοί δεν παύουν ποτέ να είναι μία ευπαθής ομάδα υψηλού κινδύνου.Η ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΟΤΗΤΑ ΔΡΟΜΩΝ
Η προσβασιμότητα δρόμων σε διάφορους Δήμους του νομού αποτελεί ένα ακόμα πρόβλημα του Συλλόγου. Σύμφωνα με τα μέλη της διοίκησης «ως τώρα μας απασχόλησαν δύο περιπτώσεις όπου το μεταφορικό μέσο δεν μπορούσε να προσεγγίσει την οικία του ασθενούς, με αποτέλεσμα ο ασθενής -κυρίως μετά την αιμοκάθαρση- να δεινοπαθεί για να μπει στο σπίτι του» για να εξηγήσουν: «Η πρώτη περίπτωση αφορά τον Δήμο Αγιάς και ειδικότερα την κοινότητα Μελιβοίας. Η ασθενής παρά τις αιτήσεις της, τις παραινέσεις της και της εκκλήσεις της στον Δήμο για την κατασκευή μιας ράμπας δεν εισακούσθηκε. Η δική μας παρέμβαση με επιστολή προς τον Δήμαρχο, την αντιπολίτευση και το Δημοτικό Συμβούλιο, όσο και η παρέμβαση της κλινικής που νοσηλεύεται η ασθενής δεν βρήκαν ανταπόκριση. Η απάντηση «δεν γίνεται» ή κάποια μερεμέτια που δε διευκολύνουν δείχνουν ότι τα ΑμεΑ δε χωράνε στη λογική κάποιων.
Η λογική όμως που λέει πως και «βουνό θα μετακινήσω για να περάσει ο ασθενής», εδώ δεν ίσχυσε. Δε δώσαμε την ανάλογη διάσταση στο θέμα και ούτε επιδιώξαμε την αντιπαράθεση. Μείναμε στην άποψη της συνεννόησης, αλλά δυστυχώς αυτό δεν απέδωσε. Δεν έχουμε να καταγγείλουμε κάτι, αλλά έχουμε να πούμε ότι το θέμα για μας δεν έκλεισε και θα πάρει τις διαστάσεις που του αναλογούν, γιατί οι ασθενείς που τραβάνε μέρα πάρα μέρα τον δικό τους γολγοθά, δεν αξίζουν τέτοια μεταχείριση.
Οφείλουμε όμως να πούμε πως κάποιοι Δήμοι προσπαθούν, αλλά κάποιοι όχι στο μέτρο του δυνατού. Ας μη μιλήσουμε δε, για την απουσία ράμπας σε δεκάδες πολυκατοικίες γεγονός που αναγκάζει πολλούς συνανθρώπους μας με κινητικά προβλήματα να περνάνε τη ζωή τους εντός των τοιχών ή να παραμένουν κλεισμένοι σε κάποια κλινική».
ΔΗΜ. ΚΑΤΣΑΝΑΚΗΣ
