Με επιστολή του στην «Ε» απαντά σε όσα υποστήριξαν Διοίκηση και Σύλλογος Γιατρών ΕΣΥ του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου σχολιάζοντας τις απόψεις του που κατέθεσε με συνέντευξή του στην «Ε», ζητώντας παράλληλα από όλους τους θεσμικούς παράγοντες της Λάρισας και της Θεσσαλίας, αυτοδιοίκηση, παραγωγικούς φορείς και τους Ιατρικούς Συλλόγους, να προασπίσουν τον τριτοβάθμιο χαρακτήρα του ΠΓΝΛ ως Πανεπιστημιακό Νοσηλευτικό Ιδρυμα και δι’ αυτού την ύπαρξη του Τμήματος Ιατρικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Αναλυτικά στην επιστολή του ο κ. Γιαννούκας αναφέρει:
«Θεωρώ υποχρέωσή μου να επανέλθω από τις σελίδες της έγκριτης εφημερίδας “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”, προκειμένου να καταθέσω τις απόψεις μου σε θέματα που ανέκυψαν από τις επιστολές της Διοίκησης του ΠΓΝ Λάρισας και του Συλλόγου Ιατρών του Ε.Σ.Υ. ως ανταπάντηση στη συνέντευξή μου αναφορικά με την ανάπτυξη του Ιατρικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας με νέες κλινικές και εργαστήρια.
1. Η Διοίκηση του Νοσοκομείου θεώρησε ως «θεσμικό ατόπημα» τη δημόσια τοποθέτηση του προέδρου του Τμήματος Ιατρικής για το αναφαίρετο και θεσμικά κατοχυρωμένο από την πολιτεία δικαίωμά του να υλοποιήσει την αναμόρφωση του προγράμματος προπτυχιακών σπουδών Τμήματος με την ανάπτυξη νέων Κλινικών και Εργαστηρίων στο ΠΓΝΛ. Οφείλω να επισημάνω ότι όλα αυτά αποτελούν αποφάσεις Συνέλευσης του Τμήματος Ιατρικής, της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, έχουν ΦΕΚ Ίδρυσης και μερικά εξ αυτών και ΦΕΚ Εγκατάστασης στο ΠΓΝΛ και έχουν κοινοποιηθεί με επίσημα έγγραφα στη Διοίκηση του ΠΓΝΛ και της 5ης ΥΠΕ εδώ και αρκετούς μήνες. Είναι λοιπόν «θεσμικό ατόπημα» η δημοσιοποίηση των αιτημάτων του Τμήματος Ιατρικής όταν έχουν ακολουθηθεί όλα τα θεσμικά βήματα και οι νόμιμες διαδικασίες που απαιτούνται; Ή μήπως αποτελεί «θεσμικό ατόπημα» η στάση της Διοίκησης του ΠΓΝΛ η οποία αγνοεί επί μήνες να συζητήσει αυτά τα αιτήματα; Μήπως δεν είναι «θεσμικό ατόπημα» η ενέργεια της διοίκησης να αποσπάσει τη Μονάδα Κυτταρολογίας του Πανεπιστημιακού Εργαστηρίου Παθολογικής Ανατομικής και να την καταστήσει ανεξάρτητο Τμήμα του ΕΣΥ, πράξη μη σύννομη αφού για να μεταβληθεί η σύσταση ενός Πανεπιστημιακού Εργαστηρίου απαιτείται από τον Νόμο απόφαση Συνέλευσης του Τμήματος Ιατρικής και της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας; Αν όλα αυτά δεν αποτελούν «θεσμικά ατοπήματα», πώς αλλιώς θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν;
2. Αναφέρεται στο δημοσίευμά σας σχετικά με την ανακοίνωση του Συλλόγου Ιατρών του ΕΣΥ, ότι υπάρχει «εμφυλιοπολεμικό» κλίμα στο ΠΓΝΛ. Θα ήθελα να επισημάνω ότι τέτοιο κλίμα δεν υπάρχει και οι σχέσεις μεταξύ μελών ΔΕΠ του Τμήματος Ιατρικής και Ιατρών του ΕΣΥ που υπηρετούν σε Πανεπιστημιακές Κλινικές και Εργαστήρια του ΠΓΝΛ διακρίνονται από αλληλοσεβασμό και εκτίμηση, ενώ το συνολικό παραγόμενο έργο από όλους είναι σε υψηλό επίπεδο. Θέλω να επισημάνω ότι η πλειονότητα των υπηρετούντων ιατρών του ΕΣΥ ωφελήθηκαν τα μέγιστα θητεύοντας στο ΠΓΝΛ υπό τη διεύθυνση και καθοδήγηση των Καθηγητών του Τμήματος Ιατρικής έχοντας τη δυνατότητα να εκπονήσουν διδακτορικές διατριβές, να συμμετάσχουν σε διεθνή σεμινάρια, συνέδρια και ερευνητικά προγράμματα και να αποκτήσουν κλινικές δεξιότητες και φήμη που δεν θα την είχαν αποκτήσει αν υπηρετούσαν σε ένα οποιοδήποτε άλλο νοσοκομείο του ΕΣΥ της περιφέρειας.
3. Για την ομαλή λειτουργία ενός νοσοκομείου είναι αυτονόητο ότι είναι απαραίτητοι όλοι, ιατροί μέλη ΔΕΠ, ιατροί ΕΣΥ, νοσηλευτές, παραϊατρικό προσωπικό, μεταφορείς, τεχνικοί, διοικητικό και λοιπό υποστηρικτικό προσωπικό. Ωστόσο το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο με τη λειτουργία του αναδείχθηκε σαν ένα ιδιαίτερο νοσηλευτικό ίδρυμα που άλλαξε τον υγειονομικό χάρτη της Θεσσαλίας και της Κεντρικής Ελλάδας και ανέστρεψε τη μετανάστευση πολιτών προς νοσηλευτικά ιδρύματα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης γιατί εκλεκτοί Πανεπιστημιακοί με διεθνή αναγνώριση δημιούργησαν από το μηδέν πρότυπες κλινικές και εργαστήρια με πρωτοποριακές παροχές υπηρεσιών που δεν θα μπορούσαν να γίνουν σε ένα νοσοκομείο του ΕΣΥ της περιφέρειας. Ας κοιτάξει κανείς τι συμβαίνει στη γεωγραφική περιφέρεια της Κεντρικής Ελλάδας και θα αντιληφθεί τι εννοώ. Το ξέρουν οι πολίτες όλης της Θεσσαλίας που περιμένουν πότε θα εφημερεύει το ΠΓΝΛ για να εισαχθούν σε αυτό, οι καθημερινές διακομιδές από τα πέριξ νομαρχιακά νοσοκομεία ακόμα και για μέσης βαρύτητας περιστατικά, όταν το 45% των ασθενών που νοσηλεύονται στο ΠΓΝΛ είναι από περιοχές εκτός της περιοχής της Λάρισας.
4. Ενώ στη συνέντευξή μου δεν έθιξα κάποιο θέμα σχετικό με την προσφορά των γιατρών του ΕΣΥ που υπηρετούν στο ΠΓΝΛ, η οποία δεν αμφισβητείται, είναι απορίας άξιο σε ποιο σημείο της επιστολής μου θίγεται ο Σύλλογός τους, ώστε να απαντήσει προς τον πρόεδρο του Ιατρικού Τμήματος με ύφος που δεν προσιδιάζει σε επιστήμονες που θέλουν να συμβάλλουν στον διάλογο καταθέτοντας τη διαφορετική άποψή τους. Η απαίτηση του Συλλόγου Ιατρών του ΕΣΥ να μην αναπτυχθεί το Τμήμα Ιατρικής με νέα εργαστήρια και κλινικές, «φαινόμενα επεκτατισμού» και «καπελώματος» είναι οι χαρακτηρισμοί που χρησιμοποιήθηκαν, είναι εξωθεσμική και απορριπτέα παρέμβαση στο θεσμοθετημένο από την πολιτεία δικαίωμα του Τμήματος Ιατρικής να επιλέγει με ποιο τρόπο θα προσφέρει σύγχρονη και αναβαθμισμένη εκπαίδευση στους φοιτητές της Ιατρικής, οι οποίοι αύριο θα στελεχώσουν Ιατρικές Σχολές και Νοσοκομεία του ΕΣΥ, ώστε να ανταποκριθούν στο ύψιστο καθήκον που είναι η προάσπιση της υγείας των συμπολιτών μας. Ένα συνδικαλιστικό όργανο έχει άλλους σκοπούς και δεν μπορεί να καθορίζει το πώς θα αναπτυχθεί ένα Ιατρικό Τμήμα στο νοσοκομείο που δημιουργήθηκε ακριβώς για τον σκοπό αυτό.
5. Θέλω να θυμίσω σε όλους ότι ο χαρακτήρας του ΠΓΝΛ εκρίθη το 1999 όταν όλοι οι θεσμοί της πόλης της Λάρισας αλλά και της Θεσσαλίας έδωσαν μάχη ώστε το νέο νοσοκομείο να είναι Πανεπιστημιακό και να μην γίνει αμιγώς νοσοκομείο του ΕΣΥ με μεταφορά των εργαστηρίων και κλινικών του ΓΝ Λάρισας. Η απόφαση εκείνη της πολιτείας δικαιώθηκε από την πορεία που ακολούθησε το ΠΓΝ Λάρισας.
6. Όλες οι πανεπιστημιακές κλινικές έχουν ιδρυθεί από τα Ιατρικά Τμήματα και τη Σύγκλητο του οικείου Πανεπιστημίου και έχουν εγκατασταθεί στα πανεπιστημιακά νοσοκομεία με κοινή υπουργική απόφαση υπουργού Υγείας και Παιδείας. Συνεπώς δεν είναι ακριβές ότι τα πανεπιστημιακά νοσοκομεία είναι αμιγώς νοσοκομεία του ΕΣΥ. Για αυτό ακριβώς διακρίνονται από τα άλλα έχοντας το τίτλο ως «Πανεπιστημιακό», διότι έχουν για καθήκον τους εκτός από την παροχή τριτοβάθμιου κλινικού έργου στο ΕΣΥ και την ευθύνη της εκπαίδευσης των φοιτητών της Ιατρικής καθώς και την παραγωγή έρευνας. Και αυτό δεν γίνεται ευκαιριακά αλλά συντεταγμένα με πρόγραμμα σπουδών που συντάσσεται από τα Ιατρικά Τμήματα και υλοποιείται με την ευθύνη των μελών ΔΕΠ Ιατρικής τα οποία αξιολογούνται και ελέγχονται ποσοτικά και ποιοτικά από ανεξάρτητες αρχές. Αδιαμφισβήτητα αυτό δεν ανήκει στα καθήκοντα των ιατρών του ΕΣΥ των οποίων η αποκλειστική ευθύνη είναι η συμβολή τους στο κλινικό έργο των πανεπιστημιακών κλινικών και εργαστηρίων. Ωστόσο η εθελοντική συμμετοχή τους στην πρακτική εκπαίδευση των φοιτητών είναι πάντα καλοδεχούμενη.
7. Το επιχείρημα των ελλείψεων σε μέλη ΔΕΠ Ιατρικής δεν αποτελεί άλλοθι για να στηρίξει έωλες απόψεις. Τα Τμήματα Ιατρικής διεκδικούν διαχρονικά από την πολιτεία γενναία αύξηση των θέσεων ΔΕΠ χωρίς ιδιαίτερη ανταπόκριση, ενώ τα τελευταία 7 έτη δεν αναπληρώθηκαν και όσες θέσεις κενώθηκαν από αφυπηρετήσεις. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι τα τελευταία 2 έτη και το Υπουργείο Υγείας αναγνωρίζοντας το πρόβλημα που υπάρχει διέθεσε κονδύλια προς το Υπουργείο Παιδείας για να προκηρυχθούν θέσεις μελών ΔΕΠ για την κάλυψη των κλινικών αναγκών των Τμημάτων Ιατρικής της χώρας μας. Η ευθύνη λοιπόν αυτή της πολιτείας για την υποστελέχωση των Τμημάτων Ιατρικής δεν αποτελεί λογικό επιχείρημα για να αλλάξει ο χαρακτήρας των πανεπιστημιακών νοσοκομείων και διά αυτού να περιοριστεί η ικανότητα των Ιατρικών Σχολών να προσφέρουν υψηλού επιπέδου ιατρική εκπαίδευση.
Θα ήθελα να απευθυνθώ στις διοικήσεις του ΠΓΝΛ και της 5ης ΥΠΕ ζητώντας τους να αντιληφθούν ότι η διαβούλευση και η συνεργασία με το Τμήμα Ιατρικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας με σχέσεις ειλικρίνειας και αλληλοσεβασμού είναι η μόνη οδός που θα συμβάλει στην προσφορά υψηλού επιπέδου υπηρεσιών υγείας στους πολίτες της Κεντρικής Ελλάδας.
Τελειώνοντας θέλω να ζητήσω από όλους τους θεσμικούς παράγοντες της πόλης της Λάρισας και της Θεσσαλίας, αυτοδιοίκηση, παραγωγικούς φορείς και τους Ιατρικούς Συλλόγους να προασπίσουν τον τριτοβάθμιο χαρακτήρα του ΠΓΝΛ ως Πανεπιστημιακό Νοσηλευτικό ίδρυμα και δι’ αυτού την ύπαρξη του Τμήματος Ιατρικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας».
