Σύμφωνα με τον υπεύθυνο υγείας του κόμματος, «ο διαγωνισμός αφορά τη σύναψη συμφωνίας για τέσσερα χρόνια με έναν μειοδότη για τον υποχρεωτικό έλεγχο μονάδων αίματος για τα μεταδιδόμενα, με τη μετάγγιση, νοσήματα.
Μέχρι σήμερα, ο έλεγχος διενεργούνταν σε 96 κέντρα στα Νοσοκομεία όλης της χώρας και η ανάγκη συγκεντροποίησης ήταν επί σειρά ετών αίτημα όλων των εμπλεκομένων στο χώρο της αιμοδοσίας. Υπολογίζεται ότι, όταν ολοκληρωθεί ο διαγωνισμός, το σύστημα υγείας θα εξοικονομεί 19,8 εκατομμύρια ευρώ ετησίως.
Σύμφωνα με το από 28/12/2015 δελτίο τύπου του Υπουργείου Υγείας «ο ορολογικός έλεγχος του αίματος, που διενεργούνταν στα 96 κέντρα στα Νοσοκομεία όλης της χώρας κόστιζε 26.500.000 ευρώ το χρόνο και με την διενέργεια του ελέγχου από τέσσερα κέντρα, υπό τον έλεγχο του Ε.ΚΕ.Α το κόστος ανέρχεται στα 6.700.000 ευρώ». Με άλλα λόγια, κάθε μέρα που καθυστερεί η ολοκλήρωση του διαγωνισμού το Δημόσιο ζημιώνεται με 54.000 ευρώ. Επιτυχημένο προηγούμενο αποτελεί ο διαγωνισμός για τον μοριακό έλεγχο του αίματος. Το ελληνικό Δημόσιο δαπανούσε, μέχρι πριν από περίπου έναν χρόνο, 28,8 εκατομμύρια ευρώ, συμπεριλαμβανομένης και της μεταφοράς του αίματος. Σήμερα, ο μοριακός έλεγχος του αίματος κοστίζει σε όλη τη χώρα 6,28 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο.
Ωστόσο, οι διαδικασίες που ακολουθούνται στο πλαίσιο της διαγωνιστικής διαδικασίας γεννούν πολλά και εύλογα ερωτήματα. Πρώτον, ο διαγωνισμός δεν διεξάγεται από την Επιτροπή Προμηθειών Υγείας (ΕΠΥ), αλλά από το Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας (ΕΚΕΑ). Κατόπιν αναιτιολόγητης απόφασης του Υπουργείου Υγείας παρακάμφθηκε η ΕΠΥ και ο ορολογικός διεξήχθη από το ΕΚΕΑ, το οποίο δεν έχει την υποδομή, για να διενεργήσει ηλεκτρονικό μειοδοτικό διαγωνισμό. Δεύτερον, η επιλογή του Υπουργείου οδηγεί στην ύπαρξη μίας και μοναδικής προσφοράς για κάθε συμμετέχοντα, δίχως δυνατότητα μειοδοσίας. Τρίτον, η ανάθεση και των 4 κέντρων του ΕΚΕΑ θα γίνει σε έναν προμηθευτή, σύμφωνα με την προκήρυξη, σε αντίθεση με τον προηγούμενο διαγωνισμό του μοριακού ελέγχου, που προέβλεπε έναν προμηθευτή για κάθε κέντρο, για να μην παρουσιαστούν φαινόμενα αδυναμίας εξυπηρέτησης. Τέταρτον, ενώ μέριμνα από πλευράς της αναθέτουσας αρχής θα έπρεπε να είναι η ανάπτυξη του ανταγωνισμού, ώστε να επιλεγεί η βέλτιστη λύση, οι προδιαγραφές που τέθηκαν στα τεύχη δημοπράτησης ήταν, πέραν του συνήθους, αυστηρές.
Έτσι, η συμμετοχή περιορίστηκε σε δύο μόνο εταιρείες. Μάλιστα, η μία από τις δύο συμμετέχουσες αποκλείστηκε από την Επιτροπή του διαγωνισμού και υπέβαλε ένσταση στην Επιτροπή, καθώς και αίτηση ασφαλιστικών μέτρων ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Ο βουλευτής Λάρισας με το Ποτάμι, κ. Κώστας Μπαργιώτας, ρωτά τον Υπουργό: Γιατί καθυστερεί η ολοκλήρωση του διαγωνισμού; Για ποιους λόγους επέλεξε η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου να διεξαχθεί ο διαγωνισμός από το Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας (ΕΚΕΑ) και όχι από την Επιτροπή Προμηθειών Υγείας (ΕΠΥ), κατά το πετυχημένο μοντέλο του διαγωνισμού του μοριακού ελέγχου; Γιατί δεν έγινε ηλεκτρονικός μειοδοτικός διαγωνισμός; Γιατί προκρίθηκε η επιλογή του ενός προμηθευτή και για τα 4 κέντρα αίματος, σε αντίθεση με τον προηγούμενο διαγωνισμό του μοριακού ελέγχου, που προέβλεπε έναν προμηθευτή για κάθε κέντρο;».
