Ο κόσμος διαμαρτύρεται, οι γιατροί δεν μπορούν να δικαιολογηθούν, οι ασθενείς ανησυχούν, δεν ξέρουν τι να πιστέψουν. Αγκομαχά η καρδιά του νοσοκομείου, τα χειρουργεία του καταφέρνουν και ανταποκρίνονται αξιοποιώντας κατά κανόνα κάποιες πατέντες τεχνικών και την υπερπροσπάθεια των γιατρών. Από τα 6 αναισθησιολογικά μηχανήματα (αναπνευστήρες) το ένα έχει ουσιαστικά καταστραφεί και έχει πλέον μόνο αρχαιολογική αξία, ενώ με βλάβη βρίσκονται και 3 από τα υπόλοιπα. Αλλά και τα εναπομείναντα 2 θεωρούνται προβληματικά. Και είναι απολύτως λογικό καθώς πρόκειται για εξοπλισμό εικοσαετίας που «έχει φάει τα ψωμιά του». Ο χρόνος ζωής των αναπνευστήρων έχει εκπνεύσει προ πολλού. Κοινώς, τα μηχανήματα «τα έχουν φτύσει». Οι εταιρίες που τα προμηθεύουν δεν αναλαμβάνουν πια τη συντήρηση και την επισκευή τους.
Για να καλύπτονται οι καθημερινές οι ανάγκες του ΓΝΛ οι αναισθησιολόγοι χρειάζονται σε λειτουργία τουλάχιστον 4 αναπνευστήρες. Άγνωστο παραμένει γιατί δεν έγινε κατορθωτό, όλα αυτά τα χρόνια, να αντικατασταθούν σταδιακά τα παλιά μηχανήματα. Των οποίων το κόστος, περί τις 20.000 ευρώ ο κάθε αναπνευστήρας, δεν είναι ιδιαιτέρως μεγάλο, για τα οικονομικά δεδομένα του νοσοκομείου. Καθώς όμως η κατάσταση έφτασε πλέον στο απροχώρητο, η νέα διοίκηση είναι υποχρεωμένη να δώσει επειγόντως λύση.
Ζ.
