Στην απάντησή της η Ένωση Ιατρών Νοσηλευτηρίων Κέντρων Υγείας Λάρισας, τονίζει συγκεκριμένα τα εξής :
«Το ΔΣ της ΕΙΝΚΥΛ καταγγέλλει εδώ και τρία χρόνια την άλωση της ΩΡΛ Κλινικής του Νοσοκομείου μας, από την αντίστοιχη Πανεπιστημιακή ως «πιλοτική» επιχείρηση «Δούρειος Ίππος» για την σταδιακή πλήρη συγχώνευση και τελικά κατάργηση του Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας.
Στο πλαίσιο αυτό, πλήρως ταυτισμένη με τις μνημονιακές και κυβερνητικές πολιτικές διάλυσης της Δημόσιας Υγείας και ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης των κοινωνικών αγαθών, η επιστολή των τριών μελών ΔΕΠ της ΩΡΛ Κλινικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου, στις 8 Ιουνίου 2016, επιχειρεί αντιστρέψει την πραγματικότητα και να παραπλανήσει τους χρήστες υγείας . Παρουσιάζοντας την διάλυση της ΩΡΛ Κλινικής του Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας, σαν επιτυχία του πειράματος των συγχωνεύσεων, και την πρακτική συνένωσης των Κλινικών, ως μοναδική δήθεν λύση για την επιβίωση του Νοσοκομείου, προσβάλλουν και προκαλούν τους εργαζόμενους του Γενικού Νοσοκομείου που διεκδικούν πλήρη αυτονόμηση του από το Πανεπιστημιακό, ως πρώτο και απαραίτητο βήμα για την σωτηρία και την αναβάθμιση του Νοσοκομείου.
Το μοναδικό επιχείρημα των κ. Καθηγητών είναι τα 600 περίπου χειρουργεία που χαρακτηρίζονται σαν «θετική παροχή υπηρεσιών στον πληθυσμό της περιοχής μας». Το ότι τα τελευταία 2 χρόνια οι ασθενείς με σοβαρά και συχνά επικίνδυνα για τη ζωή, ΩΡΛ προβλήματα πηγαινοέρχονται είτε με ασθενοφόρα, είτε με δικά τους μέσα μεταξύ των δύο Νοσοκομείων, όταν εφημερεύει το Γενικό Νοσοκομείο χωρίς κάλυψη από ΩΡΛ γιατρό, που θεωρείται από τις βασικές ειδικότητες ενός Νοσοκομείου, δεν φαίνεται να απασχολεί ιδιαίτερα τους κ. Καθηγητές. Η λογική των «συγκοινωνούντων δοχείων» που αναφέρουν στην επιστολή τους προϋποθέτει 2 υπαρκτά και διακριτά δοχεία που επικοινωνούν και ως εκ τούτου έχουν ίση στάθμη. Όμως η ΩΡΛ κλινική του ΓΝΛ δεν υφίσταται, είναι ένα μετεγχειρητικό αναρρωτήριο. Κλινική νοείται μια δομή με δικό της προσωπικό, εξωτερικά ιατρεία, χειρουργεία, γνωμοδοτήσεις στις άλλες κλινικές, εκπαιδευτικό πρόγραμμα, στόχους και όραμα. Το «πλιάτσικο» στις χειρουργικές αίθουσες του ΓΝΛ για να χειρουργούνται προσωπικοί ασθενείς («πελάτες» στην αργκό της πιάτσας) δεν ονομάζεται «συνεργασία κλινικών στη λογική των συγκοινωνούντων δοχείων».
Πρέπει όμως να απαντηθούν κάποια ερωτήματα για να φανεί αν υφίσταται το όφελος για τον πληθυσμό και αν ισχύει η εικόνα των συγκοινωνούντων δοχείων που προσπαθούν να παρουσιάσουν στην επιστολή τους οι καθηγητές:
Είναι ή όχι αναγκαία η ενεργός εφημερία ΩΡΛ ιατρού σε συνθήκες γενικής εφημερίας;
Πόσα χειρουργεία άλλων χειρουργικών κλινικών ακυρώθηκαν ή αναβλήθηκαν για να πραγματοποιηθούν τα 600 Χειρουργεία της ΩΡΛ κλινικής , δεδομένων των ελλείψεων αναισθησιολόγων και μη λειτουργίας χειρουργικών αιθουσών από βλάβες;
Πόσα από τα χειρουργεία που έγιναν ήταν επείγοντα και πόσα προγραμματισμένα;
Πόσοι ασθενείς εξετάσθηκαν στα Εξωτερικά Ιατρεία της ΩΡΛ του ΓΝΛ την τελευταία διετία;
Πόσοι ασθενείς εξετάσθηκαν από ΩΡΛ στα επείγοντα του ΓΝΛ την τελευταία διετία;
Πόσες γνωμοδοτήσεις έγιναν από ΩΡΛ σε κλινικές του ΓΝΛ το ίδιο χρονικό διάστημα;
Πόσοι από τους ασθενείς που χειρουργήθηκαν προγραμματίσθηκαν για χειρουργείο από τα Εξωτερικά Ιατρεία ΩΡΛ του ΓΝΛ, πόσοι από τα Εξωτερικά Ιατρεία του Πανεπιστημιακού, πόσοι από τα απογευματινά Ιατρεία στο Πανεπιστημιακό και πόσοι από τα ιδιωτικά τους ιατρεία;
Πόσα χειρουργεία έχουν πραγματοποιηθεί το ίδιο χρονικό διάστημα στο Πανεπιστημιακό, και πόσα σε ιδιωτικά θεραπευτήρια;
Ο ισχυρισμός τους, επιπλέον, ότι προσλήψεις γιατρών στην ΩΡΛ δεν προβλέπεται να γίνουν (και άρα είναι νομοτελειακή η συγχώνευση) είναι ύποπτος. Κι αυτό γιατί ενώ έγιναν προκηρύξεις για προσλήψεις γιατρών (λίγες βέβαια σε σχέση με τις ανάγκες) και ενώ Ιατρική Υπηρεσία, Επιστημονικό Συμβούλιο και ΕΙΝΚΥΛ ομόφωνα είχαν προκρίνει ως άμεση ανάγκη την πρόσληψη ΩΡΛ προκηρύχθηκαν θέσεις άλλων ειδικοτήτων. Παρεμπιπτόντως αξίζει να αναφερθεί ότι με θολό και ύποπτο τρόπο «κόπηκε» από τις προκηρύξεις και η άλλη επείγουσα ανάγκη που είχε επισημανθεί για πρόσληψη Ουρολόγου.
Αντιλαμβανόμαστε το πρόβλημα λειτουργίας της Πανεπιστημιακής ΩΡΛ κλινικής που είναι ότι δεν της δίνεται επαρκής χειρουργικός χρόνος στα χειρουργεία του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου. Η λύση σ’ αυτό το πραγματικό και σοβαρό πρόβλημα είναι να διεκδικήσουμε όλοι μαζί προσλήψεις αναισθησιολόγων και προμήθειες του απαραίτητου εξοπλισμού ώστε να λειτουργήσουν επιτέλους όλες οι χειρουργικές αίθουσες και του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου και του Γενικού Νοσοκομείου . Η λύση δεν βρίσκεται στον κανιβαλισμό, δεν βρίσκεται στο να χρησιμοποιούνται τα χειρουργεία του ΓΝΛ δίνοντας αγώνα να παραμείνει κλειστή πάση θυσία η ΩΡΛ του ΓΝΛ. Η λύση επιπλέον για τον πληθυσμό είναι να στηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις τη σωστή λειτουργία μιας αυτόνομης ΩΡΛ κλινικής στο Γενικό Νοσοκομείο που θα καλύπτει μεγάλο μέρος των αναγκών και θα δίνει τη δυνατότητα στην και στην Πανεπιστημιακή κλινική να παίξει τον εκπαιδευτικό της ρόλο. Στόχος μας κοινός πρέπει να είναι η επιστροφή των αποσπασμένων γιατρών της ΩΡΛ κλινικής του Γενικού Νοσοκομείου και η πρόσληψη ΩΡΛ γιατρών στο Γενικό Νοσοκομείο.
Καλούμε λοιπόν τους κ. Καθηγητές να εγκαταλείψουν το συντομότερο το ρόλο που δε τους αναλογεί και δεν τους αρμόζει, αυτόν του πρωτοπόρου στη διάλυση του ΓΝΛ και τον άλλο της δημιουργίας αναγκών και «πελατών» για τα ιδιωτικά θεραπευτήρια.
Όσον αφορά την ανακοίνωση του Υπουργού ήταν σαφής ότι η αποσύνδεση των νοσοκομείων θα γίνει μόνο αν την εγκρίνει η τρόικα, δηλαδή ποτέ.
Με τους αγώνες όμως των γιατρών και του υπόλοιπου προσωπικού του ΓΝΛ αυτό θα συμβεί.
Και αυτό θα γίνει για το όφελος της κοινωνίας και όχι για την εξυπηρέτηση αλλότριων συμφερόντων».
