Της Ζωής Παρμάκη
Φωτ. Βασίλης Ντάμπλης
Ο Στέφανος Καλυνδρίνης εδώ και χρόνια πηγαίνει καθημερινά στο υπεραστικό ΚΤΕΛ Μαγνησίας όπου εργάζεται ως οδηγός λεωφορείου. Από μικρό παιδί ήταν μέσα στα λεωφορεία, ξεκίνησε ως εισπράκτορας και τα τελευταία χρόνια ως οδηγός μεταφέροντας άλλοτε μαθητές στα σχολεία τους και άλλοτε ταξιδιώτες σε Λάρισα, Αθήνα, Θεσσαλονίκη. Πριν δύο χρόνια όμως επέλεξε να κάνει μια αλλαγή και να πραγματοποιήσει ένα νεανικό του όνειρο. Να γίνει κληρικός.
Από τότε συνεχίζει να μεταφέρει καθημερινά ταξιδιώτες στον προορισμό τους χωρίς να διαφέρει εμφανισιακά από τους συναδέλφους του, με το ράσο να είναι πάντα κρεμασμένο δίπλα από τη θέση του οδηγού.
Ο 27χρονος ιεροδιάκονος του ιερού ναού Αναλήψεως επέλεξε να εισέλθει στους κόλπους της εκκλησίας ως εθελοντής κληρικός. Ο Στέφανος Κολυνδρίνης, ο οποίος διακρίνεται για το ήθος του, τη σεμνότητά του, εργάζεται ως οδηγός στο οικογενειακό υπεραστικό λεωφορείο. Τον συναντήσαμε στο σταθμό του υπεραστικού ΚΤΕΛ Λάρισας, μόλις είχε φτάσει από τον Βόλο, «μπορεί η αγάπη μου για την εκκλησία να είναι μεγάλη», αναφέρει στην «Ε» «αλλά δεν ήταν δυνατό να σκεφτώ απερίσκεπτα και να αφήσω όλα όσα με τόσο κόπο δημιούργησε ο παππούς μου και ο πατέρας μου, έχω δύο παιδιά να μεγαλώσω. Εργάζομαι από 18 ετών, μόλις τελείωσα το Λύκειο. Ως εισπράκτορας στην αρχή, ως αποθηκάριος και το 2009 μόλις απέκτησα επαγγελματικό δίπλωμα, εργάζομαι ως οδηγός στο λεωφορείο της οικογένειάς μας. Εξάλλου από τη στιγμή που έπαψαν να αμείβονται οι κληρικοί, ο Δεσπότης μας είχε κάνει έκκληση πως όποιοι ενδιαφέρονται να χειροτονηθούν θα έπρεπε να εργάζονται κάπου. Και παπάς παπάς και ζευγάς ζευγάς. Αν αλλάξουμε λίγο την παροιμία...», λέει χαριτολογώντας. Δεν είναι τυχαίο αυτό που αναφέρουν κληρικοί ότι πριν την παύση της αμοιβής των κληρικών υπήρχαν δεκάδες αιτήσεις για χειροτονία ενώ τελευταία μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Από μικρό παιδί του άρεσε να συμμετέχει στις Ακολουθίες. Συμμετείχε ενεργά στην εκκλησιαστική ζωή με αποτέλεσμα η συνέχεια να είναι μια αναμενόμενη διαδρομή για εκείνον. Όλη του η ζωή, περιστρέφεται γύρω από την εκκλησία και τη διάθεση της ανιδιοτελούς προσφοράς.
Ακούραστος συνεχίζει καθημερινά το έργο του, «μπορεί το πρωί να έχω μια βάφτιση και το απόγευμα να φύγω ταξίδι στην Αθήνα αλλά στο τέλος της ημέρας νιώθω γεμάτος ζωή, ακούραστος».
Η Μητρόπολη Δημητριάδος διαθέτει άλλους 16 άμισθους κληρικούς, πρόκειται για έναν ακόμη οδηγό, για έναν τροχονόμο, για έναν χημικό, έναν ιδιοκτήτη καταστήματος με ξηρούς καρπούς «που στον ελεύθερό τους χρόνο προσφέρουν και συμμετέχουν στο έργο της εκκλησίας. Δίνουμε αγάπη στον κόσμο, προσφέρουμε στους φτωχούς». Με την εθελοντική προσφορά επιλέγουν τον δρόμο της ιεροσύνης όσοι το επιθυμούν πραγματικά, έχοντας συγχρόνως την ευλογία να συνεχίσει την επαγγελματική του δραστηριότητα.
Καθημερινά ο Στέφανος Κολυνδρίνης μεταφέρει μικρούς μαθητές στα σχολεία τους και τους τάζει μικρές εικόνες προκειμένου να κάθονται ήσυχα. «Τα παιδιά είναι ευλογία» λέει «κάθε μέρα που τα μεταφέρω από τα χωριά τους στο σχολείο τα υπόσχομαι πως όποιο μείνει στη θέση του και είναι ήσυχο στο τέλος της διαδρομής θα του δώσω εικόνα. Είναι από τις πιο ευχάριστες διαδρομές».
Με την ηρεμία που τον διακρίνει λέει πως είναι τιμή για εκείνον να του δίνεται αυτή η ευκαιρία να προσφέρει εθελοντικά. Προτρέποντας παράλληλα «όσους έχουν κάποιο επάγγελμα και επιθυμούν να ακολουθήσουν το δρόμο της Εκκλησίας, να μην διστάσουν να το κάνουν γιατί η πραγματική προσφορά είναι στον ελεύθερό μας χρόνο, που πάντα βρίσκεται όταν αγαπάμε αυτό το οποίο κάνουμε».
