Ένα αισθητικό... γεγονός λαμβάνει χώρα στους χώρους εισόδου των 16ου και 32ου Δημοτικών Σχολείων Λάρισας ύστερα από την εικαστική παρέμβαση που υλοποίησε στο σχολείο ο γνωστός ζωγράφος Χρήστος Παπανικολάου. Με το χρώμα της χαρμολύπης που αντιπροσωπεύει το κλασικό συναίσθημα του παιδιού που ξεκινά το σχολείο, να οδηγεί το βλέμμα του εισερχόμενου στο κτίριο αλλά και να τον κατευθύνει στην πορεία του έργου τα παιδιά γίνονται αυτόματα παραλήπτες αλλιώτικων ερεθισμάτων. Με το ποδήλατο και το αεροπλάνο να αποτελούν βασικά στοιχεία της εγκατάστασης του εικαστικού η ενέργεια και ο στοχασμός είναι έννοιες – άρρηκτα συνδεδεμένες με τη φιλοσοφία του σχολείου - που κυριαρχούν στους διαδρόμους μέσα από την Τέχνη.
Οι εκπαιδευτικοί των 16ου-32ου Δημ. Σχολείων κ. Δημήτριος Ζήσης και κ. Στέργιος Κολούσιος αντίστοιχα σημειώνουν σχετικά με την εικαστική παρέμβαση τα παρακάτω: «Θεωρούμε επιτακτική την ανάγκη παρεμβάσεων τόσο στις εγκαταστάσεις όσο και στον αύλειο χώρο των σχολείων, ώστε να μετατραπούν , όσο είναι αυτό εφικτό, σε χώρους ευχάριστους και ελκυστικούς για τους μαθητές αλλά και τους εκπαιδευτικούς. Πιστεύουμε ότι το κατάλληλο περιβάλλον επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τη διαδικασία της διδασκαλίας και της μάθησης. Στην προσπάθεια μας αυτή βρήκαμε αρωγό τον ζωγράφο κ. Παπανικολάου Χρήστο, ο οποίος μας έκανε την τιμή να πραγματοποιήσει εικαστικές παρεμβάσεις σε τρεις επιφάνειες στον κεντρικό εσωτερικό χώρο του σχολείου μας. Οι εικαστικές αυτές παρεμβάσεις έγιναν δεκτές με ενθουσιασμό και χαρά από το σύνολο των μαθητών και των γονέων των σχολείων. Θεωρούμε ότι η παρέμβαση αυτή αφενός αναβάθμισε σχολείο μας αλλά αφετέρου αποτελεί ένα σημείο αναφοράς και προβληματισμού για την αισθητική των μαθητών μας. Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τον κ. Παπανικολάου για τη σημαντική αυτή προσφορά στα σχολεία μας» υπογράμμισαν. «Σαν σύνολο είναι συναρπαστικό» συμπλήρωσε ακόμη ο διευθυντής του 32ου δημοτικού κ. Κολούσιος ο οποίος τόνισε χαρακτηριστικά: «Τα έργα μου θυμίζουν τα λόγια του Μόραλη που έφυγε πριν από λίγες ημέρες και έλεγε: η ζωγραφική έγινε ‘αναπνοή και θρησκεία’ και έτσι θυμίζει κατά κάποιο τρόπο και σε εμάς τους δασκάλους ότι πρέπει στη δουλειά μας να έχουμε αγάπη».
