Η ενδιαφέρουσα παρουσίαση ενός εκλαϊκευμένου βιβλίου μάνατζμεντ κατέστησε έντονη την προσοχή των ακροατών χθες στο Γαλλικό Ινστιτούτο Λάρισας, όπου ο δημιουργός του βιβλίου «Όλα σου τα’ μαθα, μα ξέχασα μια λέξη» κ. Δημήτρης Μπουραντάς, διακεκριμένος καθηγητής μάνατζμεντ και ηγεσίας στην Ελλάδα με διεθνή αναγνώριση, προσέφερε μια σύντομη διάλεξη για την αξία της γνώσης μέσα από πραγματικές ιστορίες που αποτέλεσαν και την αφετηρία για τη συγγραφή του βιβλίου.
Τους ακροατές καλωσόρισε στην εκδήλωση η διευθύντρια του Γαλλικού Ινστιτούτου κ. Χρύσα Βουλγαράκη, ενώ ο αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κ. Μ. Ζουμπουλάκης προλογίζοντας το βιβλίο είπε ότι πρόκειται ουσιαστικά για ένα εκλαϊκευμένο βιβλίο μάνατζμεντ, που συνδυάζει τις ικανότητες του μάνατζμεντ με ενδιαφέρουσες προσωπικές ιστορίες πάνω στις οποίες είναι προσαρμοσμένες οι αρχές και οι γνώσεις.
Σχετικά με την αφορμή που ώθησε στη συγγραφή του βιβλίου, ο κ. Μπουραντάς είπε: «Αφορμή ήταν η ευθύνη που έχει ένας καθηγητής Πανεπιστημίου να εκλαϊκεύει γνώσεις από την επιστήμη του στο ευρύ κοινό. Η αποστολή ενός καθηγητή δεν είναι μόνο να διδάσκει στους φοιτητές – γι΄ αυτό πληρώνεται - άρα και έχει μια ευρύτερη κοινωνική ευθύνη και να μπορεί να συμβάλλει στην κοινωνία διαδίδοντας τις γνώσεις που πιστεύει ότι είναι χρήσιμες σε όλους τους ανθρώπους και όχι μόνο στους ειδικούς. Τέτοιες γνώσεις είναι χρήσιμες και από την ψυχολογία και το μάνατζμεντ ακόμα και από την ιατρική, οι οποίες λίγο – πολύ όταν εκλαϊκεύονται βοηθούν τους ανθρώπους να κάνουν καλύτερες επιλογές. Αυτός ήταν ο λόγος που έχει χαρακτηριστεί κριτικό φαινόμενο δύο χρόνια τώρα γιατί ο κόσμος είχε ανάγκη από κάτι διαφορετικό και εκτίμησε αυτή τη διαφορετικότητα και τη χρησιμότητα των αρχών, των εννοιών, των αξιών, που προσπαθεί να εκλαϊκεύσει για να περάσει στο ευρύ κοινό».
Τέλος, ενδιαφέρον έχει να παραθέσουμε κάποια λόγια του συγγραφέα, που προκαλούν τη σκέψη και τον προβληματισμό στον αναγνώστη. Σημειώνει ο συγγραφέας «Αν είχαμε δυο ζωές, δε θα σκεφτόμουν ποτέ να γράψω τούτο το μυθιστόρημα, δεν θα ωφελούσε ούτε εσάς ούτε εμένα. Θα ζούσαμε την πρώτη μας ζωή σαν πρόβα, σαν δοκιμή, για να μάθουμε να ζήσουμε όπως θα θέλαμε τη δεύτερη. Αν πεθαίναμε δύο φορές, είναι σχεδόν βέβαιο ότι τη δεύτερη θα πεθαίναμε καλύτερα από την πρώτη. Δυστυχώς δεν είναι έτσι. Η ζωή μας είναι μόνο μια και μάλιστα μικρής διάρκειας. Αυτό το θέατρο μπορούμε να το παίξουμε μόνο μια φορά. Χωρίς πρόβα, χωρίς δοκιμή. Γι’ αυτό πρέπει να το παίξουμε όσο καλύτερα γίνεται και για εμάς τους και για όσους αγαπάμε».
Επεξηγώντας, ο ίδιος τις ενδιαφέρουσες σκέψεις του, μας αναφέρει χαρακτηριστικά: «Σημασία έχει ότι η ζωή είναι μία αυτό το ξέρουμε όλοι και καλούμαστε να κάνουμε επιλογές στη ζωή μας πρώτον σε ηλικία που δεν έχουμε τη γνώση και την ωριμότητα, όπως είναι τα παιδιά που καλούνται να επιλέξουν επαγγέλματα, κατά συνέπεια το να έχουν γνώση για τις επιστήμες από μικρή ηλικία είναι χρήσιμο για να κάνουμε σωστές επιλογές και να ζήσουμε τις ζωές μας όπως θέλουμε και το δεύτερο είναι ότι πολλοί άνθρωποι ενώ έχουν πολύ καλό επίπεδο κάνουν λάθος επιλογές για τις οποίες το μετανιώνουν και αυτό σημαίνει ότι κάνουμε διαισθητικά επιλογές δεν τις βασανίζουμε όταν παίρνουμε αποφάσεις, δεν χρησιμοποιούμε τη γνώση που χρειάζεται και φτάνουμε κάποια στιγμή σε κάποια φάση της ζωής μας και αισθανόμαστε ότι έχουμε ζήσει μια αβίωτη ζωή».
