Ευκαιρία για καλλιτεχνική απόδραση στο Πήλιο, αποτελεί η έκθεση «Αντιπαραθέσεις» στο νεοϊδρυθέν ξενοδοχείο «VALENI» της Πορταριάς στο view room, ειδική αίθουσα που βρίσκεται στον προαύλιο χώρο του art hotel όπου φιλοξενούνται . Πρόκειται για την έκθεση δύο καλλιτεχνών, του Ανδρέα Γιαννούτσου από τη Λάρισα και του Κώστα Κομνηνού από το Βόλο, καλλιτέχνες γνωστοί με μεγάλη δραστηριότητα. Μία συνομιλία, μία εικαστική συνύπαρξη, ένας διάλογος με ομοφωνίες και διαφωνίες, μέσα από ομοιότητες και ετερότητες, μια ηλικιακή διαφορά. Ο πρώτος εμφανίζεται στον καλλιτεχνικό χώρο στα μέσα της δεκαετίας του ΄80, όπου κυρίως κυριαρχούν ευρύτερα οι νεο- εξπρεσιονιστικές τάσεις και ο δεύτερος, δηλώνει την παρουσία του στα μέσα της δεκαετίας του ΄90, σε μια εποχή μεγαλύτερης ποικιλίας και αμηχανίας γύρω από τη μεταμοντέρνα διαπραγμάτευση της εικόνας. Και οι δύο «κλεισμένοι» στο δικό τους δημιουργικό χώρο, αλλά «ανοιχτοί» και μέτοχοι του θεσμικού καλλιτεχνικού γίγνεσθαι. Εκφραστικά πληθωρικοί και οι δύο με διαφορά στην απόδοση και χρήση των εικαστικών μέσων. Σε μπαρόκ τελικό αποτέλεσμα καταλήγουν αμφότεροι, ο μεν πρώτος με εξπρεσιονιστική και παραληρηματική ένταση γραμμών και σχημάτων εκφράζει πάθος και ψυχισμό, ο δε δεύτερος με έναν αγωνιώδη χειρισμό εκλογίκευσης και γεωμετρικοποίησης των ίδιων μέσων, συνθέτει έναν ορθολογιστικό εικαστικό λαβύρινθο.
Αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις ύφους.
Ο Ανδρέας Γιαννούτσος με κυρίαρχη τη δυναμική χειρονομία «οργώνει» τον εικαστικό χώρο αποδίδοντας πυκνές, σύνθετες και χαοτικές αφαιρετικές συνθέσεις. Εναλλάσσοντας τις χρωματικές κλιμακώσεις με καμπυλοειδείς γραμμές καταλήγει σε φόρμες αναγνωρίσιμες ανθρώπινων συνυπάρξεων με μαεστρία στην οργάνωση της επιφάνειας και του βάθους του εικαστικού πεδίου. Ο Κώστας Κομνηνός οδηγείται στην απεικονιστική του έκφραση με αναφορά την επαναπροσέγγιση του τοπίου. Αναλύοντας την οπτική πραγματικότητα ανασυνθέτει μια νέα εικόνα. Η οργάνωση του εικαστικού χώρου πραγματοποιείται με κατασκευαστικούς άξονες σε ένα διάλογο δυναμικών συσχετισμών με τους οποίους η γεωμετρικά χρήση του χρώματος και η πληθωρικότητα των γραμμών φορμάρουν τα διαλυτικά κα αποσπασματικά στοιχεία του χώρου. Μια εικαστική συνάντηση όπου οι δύο εκφράσεις αντιτίθενται, παρατίθενται και θέτουν το προσωπικό τους ιδίωμα.
