Υποδυόμενη δεκαεννέα διαφορετικούς χαρακτήρες στη χθεσινή θεατρική παράσταση «Μαράν Αθά» - «Ο Κύριος πλησιάζει», από το ομώνυμο βιβλίο του Λαρισαίου Θωμά Ψύρρα, η Γιασεμί Κηλαηδόνη καθήλωσε για δυόμιση ώρες περίπου τους θεατές σε έναν εντυπωσιακό μονόλογο στο «Θέατρο του Μύλου» που παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Μονοπράκτων του Θεσσαλικού Θεάτρου – ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Λάρισας. Η ηθοποιός υποστασιοποιήθηκε με δύναμη ψυχής όλα τα πρόσωπα που αναδύονται στη μνήμη ενός ενενηντάχρονου μοναχού, ο οποίος ύστερα από πολλά χρόνια σπάει τη σιωπή του και λίγο πριν πεθάνει επιχειρεί μια εξιλεωτική ανασκόπηση της ζωής του. Συγκινημένη, η Γιασεμί Κηλαηδόνη από την παρουσίαση του σπουδαίου έργου του Θωμά Ψύρρα σε ένα τόπο που θεωρεί δικό της, περιγράφει με λίγα λόγια την ιδιαιτερότητα ενός ξεχωριστού ρόλου που έχει αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές στις έξι μέχρι στιγμής παραστάσεις που έχουν προηγηθεί στην Αθήνα οι οποίες αποτελούν μια πρωτότυπη θεατρική διασκευή σε σκηνοθεσία Δήμου Αβδελιώδη, μουσική Βαγγέλη Γιαννάκη και σκηνικά Μαρία Πάσσαλη από το θέατρο «Μεταξουργείο» και το ΔΗΠΕΘΕ Βορείου Αιγαίου. Η χθεσινή παράσταση έθεσε στο κοινό ζητήματα της κοινωνικής και της υπαρξιακής ταυτότητας των δύο φύλων μέσα από ένα περιγραφικό λόγο – μίξη θεσσαλικής ντοπιολαλιάς και εκκλησιαστικής καθαρεύουσας.
Συνέντευξη στην Κανέλα Κοπάνου
* Κυρία Κηλαηδόνη, στο «Μαράν Αθά» ερμηνεύετε δεκαεννέα πρόσωπα διαφόρων ηλικιών σε ένα υποκριτικό άθλο δυόμιση περίπου ωρών επί σκηνής με το μεγαλύτερο σε ηλικία πρόσωπο που υποδύεστε να είναι ένας μοναχός ενενήντα χρόνων. Πόσο δύσκολη και ενδιαφέρουσα στάθηκε αυτή η ιδιαιτερότητα για εσάς;
- Σίγουρα πρόκειται για έναν πολύ δύσκολο ρόλο κατά τη διάρκεια του οποίου υποστασιοποιώ δεκαεννέα ρόλους μέσα στους οποίους εναλλάσσονται άνδρες και γυναίκες όλων των ηλικιών ενώ ο κεντρικός ήρωας είναι ένας άνδρας ενενήντα χρόνων. Ένας ηθοποιός βρίσκει πάρα πολύ ενδιαφέρουσα την υποκριτική απόδοση τόσων διαφορετικών χαρακτήρων. Ξεκίνησα να δουλεύω αυτόν το ρόλο πολλούς μήνες πριν σε συνεργασία βέβαια με τον σκηνοθέτη της παράστασης, το Δήμο Αβδελιώτη και οι ρόλοι προσεγγίστηκαν θα έλεγα μόνο με «το στοιχείο της διάθεσης». Δεν αλλάζω ούτε κοστούμια, ούτε μάσκες, ούτε μακιγιάζ. Από την αρχή μέχρι το τέλος του έργου φοράω ένα ράσο και αυτό θεωρώ ότι κάνει το ρόλο ακόμη πιο συγκλονιστικό. Ιδιαιτερότητα αποτελεί το ότι η μεταμόρφωση γίνεται ολοζώντανη μπροστά στα μάτια του κοινού.
* Ανάμεσα στους δεκαεννέα ρόλους που κληθήκατε να ερμηνεύσετε υπήρξε κάποιος που σας δυσκόλεψε περισσότερο;
- Ίσως φανεί περίεργο αλλά με δυσκόλεψαν περισσότερο οι γυναικείοι ρόλοι. Η τελετουργία των εννέα γυναικών, των Ταρσών, στην οποία εισχωρούσαν και οι οποίες αφηγούνται τα όνειρα, τα οποία παρουσιάζονται σε συνέχεια, το ένα μετά το άλλο καθώς και η ψυχολογική τους κατάσταση, την οποία έπρεπε να κατανοήσω απόλυτα, αποτέλεσε για εμένα ερμηνευτικά ένα κομμάτι το οποίο έπρεπε σίγουρα να δουλέψω περισσότερο. Οι περισσότεροι ίσως θα έβρισκαν πιο φυσικό αν αντιμετώπιζα μεγαλύτερη δυσκολία στην ερμηνευτική απόδοση ενός ανδρικού ρόλου ειδικά σε ό,τι αφορά σε ένα άτομο στην ηλικία των ενενήντα χρόνων παρόλα αυτά όμως αποδείχθηκε ότι η προσέγγιση της γυναικείας ψυχοσύνθεσης των αφηγητριών των ονείρων με προβλημάτισε περισσότερο καθώς έπρεπε μέσα σε λίγα λεπτά να γίνω εννέα διαφορετικές γυναίκες όπου η μια παραδίδει τη σκυτάλη στην άλλη.
* Πώς προέκυψε η ιδέα της μεταφοράς του βιβλίου του Θωμά Ψύρρα στη θεατρική σκηνή;
- Ο σπουδαίος συγγραφέας Θωμάς Ψύρρας είχε στείλει το εξαιρετικό μυθιστόρημα στη μητέρα μου Άννα Βαγενά η οποία και ενθουσιάστηκε. Συζητώντας μαζί μου, μου είπε ότι θα είχε ενδιαφέρον να γίνει μεταφορά αυτού του βιβλίου στη θεατρική σκηνή. Το διάβασα και συγκλονίστηκα από την ιστορία, μίλησα με τον Θωμά Ψύρρα και μου έδωσε την άδεια να το μεταφέρω στη σκηνή οπότε και το πρότεινα στη συνέχεια στον Δήμο Αβδελιώτη.
* Ποιο το νόημα στη φράση «Μαράν Αθά» - Ο Κύριος πλησιάζει – που αποδίδει το έργο στους θεατές;
- Ο Κύριος πλησιάζει, ο Κύριος έρχεται για να μας κρίνει. Η φράση, η αλήθεια είναι εμπεριέχει μια αυστηρή θα λέγαμε έννοια. Μέσα από την παράσταση όμως εννοούμε κάθε μορφή «εξουσίας» που καθημερινά έρχεται στο δρόμο όλων μας, που μας εμποδίζει να προχωρήσουμε σε αυτό που πραγματικά επιθυμούμε κρίνοντας συνεχώς τις αποφάσεις και τις ενέργειές μας. Το έργο υποστηρίζει την προσωπική βούληση του κάθε ανθρώπου για το πώς διαχειριζόμαστε τις αποφάσεις στη ζωή μας, για το πώς επιλέγουμε και προτρέπει τον καθένα ξεχωριστά να αποβάλλει ενοχές. Είμαστε οι επιλογές μας. Ο ήρωας του έργου, λόγου χάρη, κατέστρεψε τη ζωή του γιατί αγάπησε. Το σημαντικό είναι οι άνθρωποι να είναι κοντά στα πιστεύω τους και να μη διστάζουν να ορθώνουν το ανάστημά τους όταν πρέπει.»
