Ένα έργο με ρεαλιστική ματιά και όχι θεατρικά ωραιοποιημένο παρουσιάζεται από την περασμένη Κυριακή το βράδυ στη σκηνή του πολυχώρου «Stage» και βάζει αντιμέτωπους τους θεατές με πραγματικές καταστάσεις που σχετίζονται με τα μεγάλα προβλήματα που προκαλούν οι εξαρτήσεις με τις ουσίες. Το έργο με τίτλο «Εγώ γύρισα για σένα» είναι γραμμένο από τον Νικόλα Ντάβα και θα παρουσιάζεται στο «Stage» έως και τις 9 Νοεμβρίου κάθε Δευτέρα και Τρίτη. Τους πρωταγωνιστικούς ρόλους ερμηνεύουν ο ίδιος ο συγγραφέας και η χορογράφος Ρούλα Καραφέρη, η οποία με αφορμή την πρόσφατη έναρξη των παραστάσεων μας μιλά για σκληρές αλλά αληθινές καταστάσεις που απευθύνονται σε όλο και περισσότερους νέους γύρω μας, σημειώνοντας, ανάμεσα σε άλλα, ότι η συναισθηματική εμπλοκή του θεατή είναι ο τρόπος να μεταδοθεί το μήνυμα ότι το παιχνίδι των εξαρτημένων ουσιών δεν έχει γυρισμό.
* Κυρία Καραφέρη, ποιο είναι το κεντρικό θέμα της παράστασης;
-Το θέμα της παράστασης είναι ο έρωτας. Το πλαίσιο όμως που ο συγκεκριμένος έρωτας εξελίσσεται είναι η εξάρτηση. Εξάρτηση από ουσίες, χάπια και αλκοόλ. Στη βάση του είναι ένα αυτοκαταστροφικό πλαίσιο, που τα παίρνει όλα σβάρνα. Έτσι ο έρωτας του ζευγαριού, παλεύει να επιβιώσει με ό,τι ψήγμα τρυφερότητας τους έχει μείνει. Τους παρακολουθούμε όπως λειτουργούν ο ένας προς τον άλλον μέσα από την ακραία οικειότητά τους. Μιλάνε μεταξύ τους μια κοινή γλώσσα, ποιητική και παιχνιδιάρικη, παρασυρόμαστε μαζί τους σε παιχνίδια του μυαλού, παιχνίδια δύναμης κι αδυναμίας, για να προσγειωθούμε όμως, στον πάτο. Εκεί που βρίσκονται οι δύο πρωταγωνιστές. Η αυτοκαταστροφή απόλυτη. Η γοητεία χάνεται. Η αλήθεια χτυπάει τους θεατές στο πρόσωπο. Καμία ομορφιά. Καμία μαγκιά.
*Τον Απρίλιο του περασμένου χρόνου είχαν πραγματοποιηθεί παραστάσεις στον ιδιαίτερο χώρο Booze Cooperativa στην Αθήνα και πριν λίγα χρόνια το έργο είχε πρωτοπαιχτεί στη σκηνή του θεάτρου «Τζένη Καρέζη» τις οποίες παρακολούθησαν κάποια σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι όλο και πιο συχνά ακούμε για έφηβους να έχουν σχέση με εξαρτημένες ουσίες στα σχολεία επιθυμείτε να δώσετε την πραγματική κατάσταση των πραγμάτων μέσα από το έργο έστω και αν πολλές φορές είναι σκληρή;
-Το «Εγώ γύρισα για σένα» πρωτοπαρουσιάστηκε στο θέατρο Τζένη Καρέζη το 2006, με ερμηνευτές τους Κατερίνα Διδασκάλου και Νίκο Γιωργάκη. Τη σεζόν που μας πέρασε παρουσιάστηκε στο Booze Cooperativa της Αθήνα με τη μορφή και τους συντελεστές που έχει σήμερα. Το γεγονός ότι ξαναδουλεύτηκε, ήταν αποτέλεσμα πρότασης που έγινε από το «Stage» στον Νικόλα Ντάβα. Συμφωνήσαμε επίσης στο Σ.Μου.Θ. να αναλάβουμε την παραγωγή. Ναι, πάντως, είναι αλήθεια ότι επιθυμούμε να δώσουμε τη συγκεκριμένη κατάσταση όσο γίνεται λιγότερο ωραιοποιημένη. Το έργο είναι μια ρεαλιστική ματιά σε δυο ανθρώπους που επέλεξαν να ξεφύγουν από την πραγματικότητα που πονάει, μέσα από τη χρήση ουσιών. Μια ματιά σε μια τους μέρα. Για έναν από τους δύο την τελευταία.
Είναι ένα έργο χωρίς ηθικό δίδαγμα στο τέλος. Μάλλον χωρίς το έργο να δίνει το ηθικό δίδαγμα «στο πιάτο». Η συναισθηματική εμπλοκή του θεατή είναι ο τρόπος να μεταδοθεί το μήνυμα ότι αυτό το παιχνίδι δεν έχει γυρισμό. Γιατί όσο κι αν η Έλλη φωνάζει «εγώ γύρισα για σένα!», δεν υπάρχει επιστροφή».
*Την περασμένη εβδομάδα πραγματοποιήσατε στο «Stage»μια κλειστή παράσταση με καλεσμένους δημοσιογράφους, το ΟΚΑΝΑ και κάποιους καθηγητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Ένας από τους στόχους του έργου είναι να απευθυνθεί το έργο σε σχολεία της Λάρισας;
-Θεωρούμε ότι το έργο αφορά τους νέους ανθρώπους. Ειδικότερα τις ηλικίες από 15 έως 18. Θέλαμε από την αρχή του σχεδιασμού της παραγωγής το έργο να φτάσει σ’ αυτές τις ηλικίες.
Έτσι απευθυνθήκαμε στον ΟΚΑΝΑ, το πλέον αρμόδιο όργανο πρόληψης. Μας αντιμετώπισε θετικά αλλά και με αρκετό σκεπτικισμό σε σχέση με τη μέθοδο παρέμβασης. Μετά την πρώτη παρουσίαση της παράστασης ακολούθησε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση. Αποτέλεσμά της σε πρώτη φάση ήταν ο σχεδιασμός μια παρουσίασης του έργου σε καθηγητές και γονείς και, πάντα σε συνεργασία με το ΟΚΑΝΑ τη δημιουργία μιας ομάδας. Περισσότερες λεπτομέρειες θα είμαστε σε θέση να παρουσιάσουμε σύντομα.
*Ερμηνεύετε το ρόλο σας μαζί με τον συγγραφέα του έργου Νικόλα Ντάβα, με τον οποίο συνεργάζεστε για δεύτερη φορά. Εκδηλώνετε πάντως ως ερμηνεύτρια μια προτίμηση στο μη ωραιοποιημένο θέατρο;
-Να σας πω την αλήθεια το θέατρο το βαριόμουν πάντα αφάνταστα! Ίσως ήταν αυτό το ωραιοποιημένο θέατρο που βαριόμουν. Το θέατρο που τα εγώ και τα «δήθεν» είναι τόσο έντονα, που αδυνατείς να αφεθείς σ’ αυτό το κάτι που θέλει να επικοινωνήσει ο συγγραφέας. Έτσι στράφηκα στο χορό που με την εικόνα του είναι πιο τίμιος. Στην πορεία κατάλαβα ότι η εντιμότητα είναι στην πρόθεση του δημιουργού. Την έχει ή δεν την έχει. Μετά έρχεται η ικανότητα και η γνώση.
Πιστεύω στο απόλυτο θέατρο όπως ήταν στην αρχική του μορφή. Σήμερα μπορεί να το λέμε Χοροθέατρο, Μουσικό θέατρο, θέατρο λόγου ή απλά χορό.
Πάντως το «στραπατσάρισμα» του εγώ είναι απαραίτητο αν θέλεις να μεταφέρεις κάτι, αν θέλεις να κινήσεις το κοινό συναισθηματικά. Θεωρώ ότι μια παράσταση είναι πετυχημένη μόνο αν καταφέρει να συγκινήσει. Αυτή η συναισθηματική εμπλοκή θα ανοίξει τα παραθυράκια τα κλειδωμένα, για τον καθένα μας διαφορετικά, για να προσφέρει αυτό που η θεατρική πράξη είναι ικανή. Μια κορυφαία εμπειρία.
* Μέχρι πότε θα μπορούν οι ενδιαφερόμενοι να δουν τις παραστάσεις στη σκηνή του «Stage»; Θα ξαναπαιχτεί η παράσταση στην Αθήνα;
-Παίζουμε κάθε Δευτέρα και Τρίτη έως και τις 9 Νοέμβρη. Υπάρχει η δυνατότητα να ξαναπαίξουμε στην Αθήνα, αλλά προς το παρόν θα αφοσιωθούμε στις παραστάσεις εδώ όπως και στις παραστάσεις που σχεδιάζουμε για Θεσσαλονίκη, Βόλο και αλλού».
