Τα μαθήματα του Μισέλ Φουκώ στο College de France (Κολέγιο της Γαλλίας) έχουν αφήσει εποχή. Το παρόν βιβλίο περιέχει έντεκα από αυτά (ακαδημαϊκό έτος 1974-’75). Ερευνώντας πολλές και ποικίλες πηγές (εκκλησιαστικές, νομικές και ιατρικές), ο Φουκώ μελετάει το πρόβλημα των επίφοβων εκείνων ατόμων που ο 19ος αιώνας ονόμασε «les anormaux», «οι ανώμαλοι», οι μη κανονικοί. Διακρίνει τρεις βασικούς τύπους: το τέρας, τον αδιόρθωτο και τον αυνανιζόμενο. Μέσα από τη μελέτη αυτών των τύπων, και στο πλαίσιο πάντα της γενικότερης προβληματικής του για τη σχέση γνώσης και εξουσίας, εκείνο που ενδιαφέρει τον Φουκώ είναι να κατανοήσει τον τρόπο με τον οποίο διαμορφώθηκε στη νεότερη Δύση η έννοια της μη κανονικότητας.
Ο Μισέλ Φουκώ γεννήθηκε το 1926 στο Πουατιέ. Σπουδές στην Ecole Normale Superieure (1946-1950), όπου θα ζήσει μερικά από τα πιο δύσκολα χρόνια της ζωής του και θα αποπειραθεί δύο φορές (1948, 1950) να αυτοκτονήσει. Ξεκινάει την ακαδημαϊκή σταδιοδρομία του από το Πανεπιστήμιο της Λίλλης (1953-1954), την οποία όμως θα διακόψει για να εργαστεί ως σύμβουλος μορφωτικών υποθέσεων του γαλλικού υπουργείου Εξωτερικών στη Σουηδία και την Πολωνία. Επιστρέφει στη Γαλλία το 1960 και υποστηρίζει τον επόμενο χρόνο (1961) στη Σορβόνη τη διατριβή του Folie et Deraison Histoire de la folie a l’age classique. Από το 1965 ζει ουσιαστικά στην Τύνιδα, ως το φθινόπωρο του 1968, οπότε επιστρέφει στο Παρίσι - ο Φουκώ έζησε το μεγαλύτερο μέρος του Μάη του ’68 από μακριά» για να αναλάβει τη διεύθυνση του τμήματος Φιλοσοφίας του νεοϊδρυθέντος Πανεπιστημίου στη Βενσέν. Το 1970 εκλέγεται καθηγητής στο περιώνυμο Κολέγιο της Γαλλίας, στην έδρα που ο ίδιος θα ονοματοδοτήσει «Ιστορία των συστημάτων σκέψης».
Μέλος του Κομμουνιστικού Κόμμαοτς από το 1950 ως το 1953. Το 1971, ιδρύει την GIP (Groupe d’ informations sur les prisons / Ομάδα πληροφόρησης για τις φυλακές), η οποία θα διαλυθεί την επόμενη χρονιά. Στα τέλη του 1978 μεταβαίνει στην Τεχεράνη και θα δημοσιεύει σειρά άρθρων υποστήριξης της ιρανικής επανάστασης. Πεθαίνει στις 25 Ιουνίου 1984 από τον ιό HIV. Από το τεράστιο έργο του σημειώνουμε ορισμένα από τα μεταφρασμένα στα ελληνικά έργα του:
«Ιστορία της σεξουαλικότητας: Η δίψα της γνώσης», μετάφραση Γκλόρυ Ροζάκη, Κέρδος / Ράππας 1978.
«Οι λέξεις και τα πράγματα: Μια αρχαιολογία των επιστημών του ανθρώπου», μετάφραση Κωστής Παπαγιώργης, επιμ. Παναγιώτης Κονδύλης, Γνώση 1986.
«Η αρχαιολογία της γνώσης», μετάφραση Κωστής Παπαγιώργης, Εξάντας 1987.
«Ιστορία της σεξουαλικότητας: Η χρήση των απολαύσεων», μετάφραση Γιώργος Κωνσταντινίδης, Κέδρος / Ράππας 1989.
«Επιτήρηση και τιμωρία: Η γέννηση της φυλακής», μετάφραση Καίτη Χατζηδήμου, Ιουλιέττα Ράλλη, Κέδρος-Ρέππας 1989.
«Ιστορία της σεξουαλικότητας: Η μέριμνα για τον εαυτό μας», μετάφραση Γιάννης Κρητικός, Κέδρος -Ρέππας 1993.
«Εγώ, ο Πιέρ Ριβέρ, που έσφαξα τη μητέρα μου, την αδελφή μου και τον αδελφό μου: Μια περίπτωση μητροκτονίας, αδελφοκτονίας το 19ο αιώνα», μετάφραση Γιάννης Οικονόμου, Κέδρος 2002.
«Για την υπεράσπιση της κοινωνίας», μετάφραση Τιτίκα Δημητρούλια, Ψυχογιός 2002.
«Ιστορία της τρέλας στην κλασική εποχή», μετάφραση Πάρις Μπουρλάκης, Καλέντης 2007.
«Η τάξη του λόγου». Εναρκτήριο μάθημα στο College de France 1970», μετάφραση Μηνάς Χρηστίδης, Ηριδανός χ.χ.
