ΚΑΝΝΕΣ (Του απεσταλμένου της «Ε» Νίκου Αρτινού)
Ο Ζαν Πολ Μπελμοντό γεννήθηκε σταρ. Μεσουράνησε στο σινεμά τρεις δεκαετίες, αποδεικνύοντας ότι η περσόνα του είναι «bigger than life». Η εικόνα που σχημάτισε το κοινό για τον Μπελμοντό δεν ήταν αποτέλεσμα του image making. Δημιούργησε ο ίδιος την εικόνα του, ως απόρροια μιας αυθόρμητης και αυθεντικής συμπεριφοράς, η οποία πήγαζε από την ιδιαίτερη προσωπικότητά του. Το φετινό φεστιβάλ των Καννών, τον τίμησε κατά τη διοργάνωση ενός γκαλά που έγινε την περασμένη Τρίτη. Ο πρόεδρος του φεστιβάλ Ζιλ Ζακόμπ, του απένειμε το «Χρυσό Φοίνικα», τιμώντας τον 78χρονο σταρ για τα πενήντα χρόνια καριέρας στο σινεμά. Ο Μπελμοντό μπήκε στην αίθουσα, βαδίζοντας αργά, στηριζόμενος σε ένα μπαστούνι και συνοδευόμενος από την τωρινή σύντροφό του, Μπάρμπαρα Γκαντολφί. Το κοινό ζητωκραυγάζοντας, ξέσπασε σε ένα παρατεταμένο χειροκρότημα. Μετά την τελετή προβλήθηκε το ντοκιμαντέρ «Μπελμοντό, η καριέρα».
Γιος του γλύπτη Πολ Μπελμοντό, ο Ζαν Πολ γεννήθηκε το 1933 στα δυτικά του Παρισιού. Οι επιδιώξεις του φάνηκαν από νεαρή ηλικία. Φιλοδοξούσε να γίνει μποξέρ. Στα 17του –σύμφωνα με τα δικά του λεγόμενα-αντιλήφθηκε ότι για να γίνει πρωταθλητής στην πυγμαχία, θα έπρεπε να βάλει σε κίνδυνο το σώμα του. Αυτό ήταν κάτι που δεν ήθελε. Προτίμησε λοιπόν, να βάλει σε κίνδυνο την ηθική του και έτσι αποφάσισε να γίνει... ηθοποιός.
Το 1960 ο Ζαν Λικ Γκοντάρ του έδωσε την ευκαιρία να συνδέσει το όνομά του με το «Νέο Κύμα». Ο Μπελμοντό πρωταγωνίστησε στα εμβληματικά φιλμ του Νέου Κύματος «Με κομμένη την ανάσα» (1961) και «Ο τρελός Πιερό» (1965). Το 1965 με τη συμμετοχή του στην ταινία «Ο άνθρωπος από το Ρίο» του Φιλίπ Μπροκά, πέρασε στο mainstream σινεμά και από τότε συνέχισε αυτή τη δισυπόστατη πορεία, με μεγάλη επιτυχία. Από τη μια, ταινίες που έκαναν πάταγο στο box office και από την άλλη ρόλοι που οδήγησαν τον Μπελμοντό σε εξαιρετικές ερμηνείες σαν αυτή που κατάφερε να αποδώσει στο φιλμ «Σταβίσκι» (1974) του Αλαίν Ρεναί. Στη δεκαετία του ’80 ο Μπελμοντό έγινε ο πιο επιτυχημένος εμπορικά ηθοποιός, τελειοποιώντας την περσόνα του σκληρού αρρενωπού κυνικού ήρωα-άλλοτε αστυνομικός, άλλοτε κακοποιός- που βάδιζε μοναχικά εκτός συστήματος. Η πλέον ενδεικτική ταινία αυτής της τελευταίας περιόδου είναι το φιλμ «Ο Επαγγελματίας» (1981) του Ζορζ Λοτνέρ. Η ταινία, πέρα από την παρουσία του Μπελμοντό, έγινε γνωστή και από το σπουδαίο μουσικό θέμα «Chi Mai» που έγραψε ο Ένιο Μορρικόνε. Από το 1988 και έπειτα περιόρισε τις κινηματογραφικές του παρουσίες επιλέγοντας να ασχοληθεί με το θέατρο όπου γνώρισε επίσης μεγάλη επιτυχία.
Η αδυναμία του στις γυναίκες τον συνοδεύει έως σήμερα. Το 1953 παντρεύτηκε την Ελοντί Κονσταντίν με την οποία απέκτησε τρία παιδιά. Το 1966 ο Ζαν Πολ Μπελμοντό πήρε διαζύγιο από την Ελοντί εξαιτίας της γνωριμίας του με την Ούρσουλα Άντρες. Από τότε δεν έπαψε να απασχολεί το κοινό με τις περιπέτειές του. Το 1999 γνωρίζει την 24χρονη Ναταλί Ταρντίβελ, την οποία παντρεύτηκε το 2002-αφού πρώτα υπέστη καρδιακή προσβολή το 2001. Το 2004 γίνεται ξανά πατέρας, ενώ το 2009 χωρίζει με τη Ναταλί, δηλώνοντας ερωτευμένος με την Μπάρμπαρα Γκαντολφί, ιδιοκτήτρια αλυσίδας καταστημάτων στριπτίζ.
ΤΟ MASTERCLASS ΤΟΥ ΜΑΛΚΟΛΜ ΜΑΚ ΝΤΑΟΥΕΛ
Το απόγευμα της Παρασκευής ο Μάλκολμ Μακ Ντάουελ μπήκε καταχειροκροτούμενος στην αίθουσα Μπαζέν που βρίσκεται στον 5ο όροφο του Παλαί Ντε Φεστιβάλ. Ο διάσημος Βρετανός ηθοποιός ήταν το κεντρικό πρόσωπο του masterclass που διοργάνωσε το 64ο Φεστιβάλ Καννών στα πλαίσια της ρετροσπεκτίβας στο μεγάλο σκηνοθέτη Στάνλεϊ Κοιύμπρικ. Ο Μακ Ντάουελ πρωταγωνίστησε το 1971 στη θρυλική ταινία του Κιούμπρικ «Κουρδιστό Πορτοκάλι» («Clockwork Orange»). Ανέφερε ότι το μότο του Κιούμπρικ σχετικά με το σινεμά ήταν η φράση: «Δεν ξέρω τι θέλω. Σίγουρα όμως ξέρω τι δε θέλω!...». Ο Μακ Ντάουελ παρουσίασε ένα συναρπαστικό masterclass, εξιστορώντας με τρομερή παραστατικότητα διάφορα γεγονότα του παρελθόντος. Οι μιμήσεις του ήταν καταπληκτικές και έκαναν τους θεατές της μικρής κομψής και συνάμα λειτουργικής αίθουσας Μπαζέν να ξεσπούν συχνά σε γέλια, χειροκροτώντας. Ειδικά η περιγραφή της στιχομυθίας που είχε με τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ, όταν του πρότεινε το ρόλο του Άλεξ στο «Κουρδιστό πορτοκάλι», ήταν ξεκαρδιστική.
Ο Μακ Ντάουελ αναφέρθηκε επίσης στη συνεργασία του με τον πρωτοπόρο σκηνοθέτη του βρετανικού free cinema Λίντσεϊ Άντερσον και στην ταινία τους «If...» (1968), που έθιξε την υποκρισία και την ανεπάρκεια του εκπαιδευτικού συστήματος στη γηραιά Αλβιόνα. «Το “If...” μίλησε στην καρδιά όλων των μαθητών γιατί οι ήρωες της ταινίας έκαναν αυτό που θα ήθελαν να κάνουν οι ίδιοι. Δηλαδή, να ανεβούν στις ταράτσες των κτιρίων και να σκοτώσουν με ένα αυτόματο όπλο όλους τους γονείς και αρκετούς από τους καθηγητές τους» κατέληξε ο Μακ Ντάουελ.
