Τα έπη γράφονται από ποιητές. Οι δημιουργίες των κορυφαίων «Η Γέφυρα του Ποταμού Κβάι», «Ο Λόρενς της Αραβίας» και «Δόκτωρ Ζιβάγκο» συνίσταντο στην (επικο)λυρική τους ψυχογραφική σύνθεση από τον Ντέιβιντ Λιν, με την ποιητική εμβρίθεια της προγενέστερης πολυσχιδούς φιλμογραφίας του, με εξαίρετες κομεντί («Πονηρό Πνεύμα», «Η Επιλογή του Χόμπσον»), τις καλύτερες κινηματογραφήσεις έργων του Ντίκενς («Μεγάλες Προσδοκίες», «Όλιβερ Τουίστ»), ρομαντικές περιπέτειες («Ραντεβού στη Βενετία») κ.ά. Συνυφαίνοντας τη δυναμική της, το μοντάζ είναι η πεμπτουσία μίας ταινίας. Προτού σκηνοθετήσει, ο Λιν υπήρξε ίσως ο καλύτερος μοντέρ του Βρετανικού κινηματογράφου, ενώ έκανε και το μοντάζ στο κύκνειο άσμα του «Πέρασμα στην Ινδία».
Το 1945 ο Λιν σκηνοθέτησε μία διασκευή του θεατρικού μονόπρακτου «Still Life» («Νεκρή Φύση») του συγγραφέα, ηθοποιού και σκηνοθέτη Νόελ Κάουαρντ (δικό του και το «Πονηρό Πνεύμα»). Η «Σύντομη Συνάντηση» σε ένα σιδηροδρομικό σταθμό, ήταν εκείνη ενός οικογενειάρχη γιατρού (ο έξοχος Τρέβορ Χάουαρντ, συνεργάτης του Λιν στο «Φθινόπωρο μιας Αγάπης» και στο παραγνωρισμένο αριστούργημα «Η Κόρη του Ράιαν») με μία επίσης παντρεμένη νοικοκυρά (η εξαίσια Σίλια Τζόνσον, συνεργάτιδα των Λιν–Κάουαρντ στα «Ναυάγιο στα Νερά της Κρήτης» και «Για μια Χαρούμενη Ζωή») και η συνέχειά της σε ένα μεγάλο ανεκπλήρωτο έρωτα. Ο Κάουαρντ (που ακούγεται στις ανακοινώσεις του σιδηροδρομικού σταθμού) επέλεξε καίρια ως μουσική υπόκρουση το Κοντσέρτο για πιάνο Νο. 2 του Ραχμάνινοφ (ερμηνεία της Άιλιν Τζόουνς), η Τζόνσον (βραβείο α’ γυναικείου ρόλου Ένωσης Κριτικών Νέας Υόρκης) και ο Λιν (Μεγάλο Βραβείο καλύτερης ταινίας Φεστιβάλ Καννών) προτάθηκαν αντίστοιχα για Όσκαρ α’ γυναικείου ρόλου και σκηνοθεσίας, και για διασκευή σεναρίου οι Λιν, Άντονι Χάβελοκ–Άλαν και Ρόναλντ Νημ. Μία μοναδική δημιουργία, που συγκινεί πάντα με τη δύναμη της ευαισθησίας του μεγάλου Ντέιβιντ Λιν.
Μιχάλης Δ. Ταμπούκας,
Ηθοποιός
