Τα νέα βιβλία των γνωστών συγγραφέων, Πασχαλίας Τραυλού «Τα ρόδα της σιωπής» και της Γιώτας Φώτου «Σβησμένα Φεγγάρια» παρουσιάζονται αύριο Δευτέρα στις 8 το βράδυ στο βιβλιοπωλείο «Παιδεία» της Λάρισας. Αποσπάσματα από τα βιβλία θα διαβάσει η κ. Βίβιαν Δούφα, λογοπαθολόγος. Οι συγγραφείς θα μιλήσουν για τα βιβλία τους. Θα προλογίσει, ο εκπρόσωπος των βιβλιοπωλείων «Παιδεία» κ. Νίκος Νομικός.
Τα ρόδα της σιωπής, το νέο μυθιστόρημα της Πασχαλίας Τραυλού, είναι μια ιστορία για όσους κάτω από την λαίλαπα του Γ’ Ράιχ, απέτυχαν να γίνουν «πολεμάνθρωποι», παραμένοντας απλώς, άνθρωποι.
Η πλοκή του μυθιστορήματος, εκτυλίσσεται χρονικά σε δυό δεκαετίες. Στην δεκαετία του 1940, στη Γερμανία του Γ’ Ράιχ και στην Ελλάδα της κατοχής και του εμφυλίου και στη δεκαετία του 1970 της διαιρεμένης μεταπολεμικής Γερμανίας και της Ελλάδας του σήμερα. Στο μεταπολεμικό Βερολίνο του 1970, ο καταξιωμένος Γλύπτης Καρλ Λούντβιχ, βασανίζεται απο τύψεις κι ερωτηματικά. Ένα γυναικείο άγαλμα, που το έχει ονομάσει «Tα μάτια της μνήμης», συντροφεύει τον καλλιτέχνη. Κοινό και κριτικοί τέχνης, θαυμάζουν το υπέροχο έργο, αλλά αισθάνονται δέος για τη σιωπή και το κενό των αδιαμόρφωτων ματιών του. Ο καλλιτέχνης, αρνείται να δώσει εξηγήσεις για το τι εκφράζει το αριστούργημά του, ενώ ο ίδιος παραπαίει ανάμεσα στην λογική και την παράνοια. Η παραβίαση όμως του απορρήτου του ημερολογίου του απο την οικονόμο του και τον γιατρό του, φέρνουν στο φως συγκλονιστικά στοιχεία για τον Γλύπτη και το παρελθόν του, καθώς και για τον συμβολισμό του μοναδικού του αριστουργήματος. Ο Γλύπτης, Καρλ Λούντβιχ, ανασταίνει τις μνήμες του με τη σμίλη πάνω στην πέτρα, ξορκίζοντας τον παλιό του εαυτό, αυτόν του Καρλ Σβάιτς, εκείνον που έσβησε μέσα στις εικόνες του Αουσβιτς, εκείνον που άφησε ως ενθύμιο στην αγκαλιά της άλλης ηρωίδας του μυθιστορήματος, Άννας. Μια αγαλμάτινη γυναίκα που δημιουργήθηκε από τα χέρια του καλλιτέχνη, να ατενίζει με άδειο βλέμμα το μεταπολεμικό Βερολίνο, ενώ το μοντέλο του αναλογίζεται, στον κήπο με τα ρόδα της σιωπής, τα χαμένα χρόνια.
Με θαυμαστή πένα, η Πασχαλία Τραυλού, περιγράφει τα αποτελέσματα και τις συνέπειες της αλλοίωσης των ψυχών που επιφέρει ο πόλεμος στους ανθρώπους.
Παράλληλα όμως, υπογραμμίζει, πως η τέχνη, αποτελεί φωτεινή αχτίδα ελπίδας. Κι ακόμα μιλώντας με σύμβολα, τα ρόδα της ειρήνης, τα ρόδα της σιωπής, η σμίλη της τέχνης η σμίλη όπλο εκδίκησης, μας οδηγεί στην βέβαιη θέση, πως η τέχνη σώζει και λυτρώνει.
Κι αν λοιπόν η τέχνη λυτρώνει, η Γιώτα Φώτου, με το δικό της μυθιστόρημα, «Σβησμένα Φεγγάρια» δίνει το δικό της λυτρωτικό φως, με τον στοχασμό να γίνεται αίσθηση, μέσα από τη μαγεία της γραφής της, για το φωτεινό πρόσωπο της ζωής, που κάνει τις μέρες να λάμπουν όταν γνωρίζουμε την αληθινή αγάπη. Κι αν το σκοτάδι μας αποπροσανατολίζει από τον προορισμό μας, κι αν οι μέρες μας κυλούν κάτω από τον σκοτεινό θόλο του ουρανού και σβησμένα φεγγάρια στο διάβα του χρόνου, η δύναμη κι η μουσική της ανθρώπινης καρδιάς, η αγάπη, η ανθρωπιά, ο έρωτας κι η ευαισθησία, φέρνουν πάλι το ολόγιομο φεγγάρι στον δικό μας ουρανό. Μυθιστόρημα με ευρηματικό και δεξιοτεχνικό ξεδίπλωμα, που ενεργοποιεί την φαντασία του αναγνώστη, για την δράση των ηρώων του, της Μηλίτσας, του Νάκου, της Φιλιώς, του Μενέλαου. Πρόσωπα που προεκτείνουν τον πραγματικό τους κόσμο στον ιδανικό μα κι αντίστροφα. Τα κρυμμένα μυστικά, τα τραύματα των περιπετειών των ηρώων της, αποκαλύπτονται σαν σταγόνες φως φεγγαριού σιγά-σιγά μέσα στο σκοτάδι, μέχρις ότου, με τον μαγικό ρυθμό των ανατροπών και των απρόσμενων εξελίξεων, το ολόγιομο φεγγάρι αναδυθεί σε μια έκρηξη φωτός που ενώνει τις ζωές της Φιλιώς και της Μηλίτσας για πάντα.
