Μία ξεχωριστή εμπειρία έζησαν όσοι βρέθηκαν χθες στο αμφιθέατρο του Μουσικού Σχολείου Λάρισας. Ο Δρ. ιστορητής Στέλιος Πελασγός αφηγήθηκε στους παρευρεθέντες, μικρούς και μεγάλους με τη συνοδεία μουσικής, διάφορες ιστορίες παραμυθιού με το δικό του τρόπο ταξιδεύοντας τους σε άλλους χώρους και άλλες εποχές, ενώ λίγο αργότερα παρουσίασε το παιδαγωγικό του βιβλίο «Τα μυστικά του παραμυθά».
Το βιβλίο είναι ουσιαστικά μία μαθητεία στην τέχνη της προφορικής λογοτεχνίας και της αφήγησης.
Σύμφωνα με τον κ. Πελασγό η αφήγηση της προφορικής λογοτεχνίας δεν αποτελούσε μονάχα μια καλλιτεχνική πράξη αλλά ήταν επίσης μια παιδαγωγική και ψυχοθεραπευτική διαδικασία. Η τέχνη του παραμυθά γέννησε το λαϊκό θέατρο και τη λογοτεχνία ενώ δυνάμωσε τη συνοχή των ανθρώπινων κοινοτήτων προσφέροντας ιστορική ταυτότητα, ψυχική βοήθεια και πνευματική στήριξη. Η σύγχρονη αναβίωσή της ποτίζεται από την νοσταλγία της κοινότητας, την αγάπη στον ζωντανό λόγο και την ανάγκη της απλότητας. Θυμίζει στο δάσκαλο, στον ιστορικό, στον ψυχοθεραπευτή, στον ηθοποιό, στον λογοτέχνη , στον ιερέα, την κοινή τους ρίζα και την αρχέγονη τρυφερή μεθοδολογία του παραμυθιού. Οι σύγχρονες έρευνες της εξελικτικής ψυχολογίας, της εθνολογίας και των συναφών επιστημών ρίχνουν το φως της επιστημονικής σκέψης μιλώντας για την πολλαπλή νοημοσύνη και την παιδαγωγική μεθοδολογία της μαθητείας. Τούτο το βιβλίο σημειώνει ο κ. Πελασγός σκοπό έχει να τιμήσει τη σοφία των παλαιών και να προσφέρει επίγνωση σε όποιον σήμερα πασχίζει να πει μια ιστορία: Στον γονιό, στον δάσκαλο, στον ιστορικό, στον ψυχολόγο, στον άνθρωπο του θεάτρου, στον καραγκιοζοπαίκτη, στον συγγραφέα, στον ποιητή, στον ιερέα.
Μιλώντας στη χθεσινή εκδήλωση ο διευθυντής του Μουσικού Σχολείου Λάρισας κ. Σωτήρης Αναγνωστόπουλος τόνισε ότι «αποτελεί εξαιρετική τιμή η παρουσία του παραμυθά Στέλιου Πελασγού στο σχολείο, τα παραμύθια λέγονται από την εποχή που δημιουργήθηκε ο άνθρωπος. Με το πέρασμα των αιώνων προστίθενται νέα στοιχεία ή διαφοροποιούνται και προσαρμόζονται στις νεότερες εποχές με τις καινούριες ανάγκες ή ακόμη στα ήθη και στα έθιμα των λαών. Δεν υπάρχει λαός χωρίς παραμύθια – ούτε εποχή και πολιτισμοί που να μην έχουν αναδείξει τα δικά τους προφορικά. Τα λαϊκά παραμύθια όπως λέγονται, είναι ένα πανανθρώπινο λογοτεχνικό είδος που μέσα από την ιδιαίτερη γλώσσα του αποκτά οικουμενικότητα
μέσα από την οποία επικοινωνούν οι διαφορετικοί λαοί. Σήμερα, που οι εποχές άλλαξαν, τα παραμύθια τα αφηγούνται επαγγελματίες παραμυθάδες. Ένας τέτοιος παραμυθάς, ιστορητής είναι και ο κ. Πελασγός».
Εκ μέρους του Συνδέσμου Φιλολόγων , το μέλος κ. Στυλιανή Νταβαρούκα σημείωσε ότι «η αναβίωση της προφορικής λογοτεχνίας και αφήγησης, όπως έχουν ερευνήσει και μελετήσει οι επιστήμες της εξελικτικής ψυχολογίας και της εθνολογίας, συμβάλλει στην ανάπτυξη της πολλαπλής νοημοσύνης και παρουσιάζει για μας τους εκπαιδευτικούς και ίσως λίγο περισσότερο για τους φιλολόγους-λόγω γνωστικών αντικειμένων-ιδιαίτερο ενδιαφέρον, έστω προς μελέτη, σε μια εποχή που η οποιαδήποτε εκπαιδευτική μεταρρύθμιση συναρτάται σχεδόν αποκλειστικά με τις νέες τεχνολογίες».
Σ.Ο.
