«To βιβλίο του Γιώργου Δενδρινού «Μαύρες οχιές μάς ζώσανε» είναι ένα μυθιστόρημα καταστάσεων κι όχι χαρακτήρων με εμφανή την επιρροή από την κωμωδία των παρεξηγήσεων. Βασίζεται στο λογοτεχνικό είδος της παρωδίας και συγκεκριμένα είναι μια παρωδία αστυνομικού μυθιστορήματος που εκμεταλλεύεται ειρωνικά όλα τα στερεότυπα του αστυνομικού είδους». Με τα λόγια αυτά ο φιλόλογος και συγγραφέας Θωμάς Ψύρρας έδωσε το στίγμα του νέου βιβλίου του Γιώργου Δενδρινού που παρουσιάστηκε χθες βράδυ στο Γαλλικό Ινστιτούτο Λάρισας. Για να προσθέσει ότι «το μυθιστόρημα του Δενδρινού έχει στόχο εξωκειμενικό μιας και είναι συνδεδεμένο κυρίως με την κοινωνική μας πραγματικότητα. Στο κείμενο υφέρπει η κριτική της πραγματικότητας και κάποιες φορές, εμπεριέχει «απόψεις» ή «λύσεις» με ανθρωπιστικό ή απελευθερωτικό περιεχόμενο. Πρόκειται για ένα βιβλίο που βάζει τον αναγνώστη να αναμετρηθεί με την πραγματικότητά μας και τι κατανοούμε από αυτήν. Ο Γιώργος Δενδρινός συμπλήρωσε ο κ. Ψύρρας μέσα από την παρέλαση προσώπων και καθημερινών καταστάσεων προχωράει τελικά από την αστυνομική παρωδία, στην υπερβολή της φαρσοκωμωδίας για να καταλήξει τελικά στην ιλαροτραγωδία μία ιλαροτραγωδία σαν αυτές που ζούμε καθημερινά στα νοσοκομεία μας, στη σχέση μας με την πολιτική, τα Media, την εξουσία...
Αυτός «ο θεότρελος θίασος των πρωταγωνιστών στο αλαλούμ της σύγχρονης νεοελληνικής καθημερινότητας» που αναφέρεται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, φέρνει αβίαστα στο μυαλό μας τον θίασο, που πρωταγωνιστεί στην πολιτική σκηνή της χώρας την τελευταία εβδομάδα πρόσθεσε με τη σειρά του στην παρουσίαση του βιβλίου ο νευρολόγος – ψυχίατρος Σιδέρης Μπακούρας.Στο βιβλίο αυτό επισήμανε, «γιατροί, ψυχολόγοι, αστυνομικοί, μετανάστες, αστρολόγοι, τηλε-ντέντεκτιβ, γυναίκες στον κόσμο τους, και ένα πλήθος ακόμα τρελαμένων τρέχουν και δε φτάνουν, μισοθολωμένοι, εξαπατώντας εαυτούς και αλλήλους, και έχοντας μοναδικό κίνητρο το βόλεμά τους.
Όλοι «γουστάρουν» ελεύθερη και πλούσια ζωή, άραγμα, διασημότητα και χαβαλέ. Έτσι προκύπτουν καταστάσεις κωμικές, απίθανες, σουρεαλιστικές, συχνά ξεκαρδιστικές, με μια ανελέητη, στακάτη σάτιρα. Ο αναγνώστης παρακολουθεί έτσι τις ανθρώπινες ψηφίδες να ανακατεύονται μεταξύ τους και τελικά να συνθέτουν το ψηφιδωτό της νεοελληνικής κοινωνίας, που δεν είναι παρά μια φάρσα. Το τίμημα το πληρώνουν οι ίδιοι οι συντελεστές, που με επιπολαιότητα συνεχίζουν σχεδόν ατάραχα το βιολί τους.
Έχεις όμως την αίσθηση ότι στα δύσκολα οι ίδιοι άνθρωποι θα φανούν μεγαλόψυχοι, θα βρουν την ανθρωπιά τους, θα ζητήσουν συγγνώμη και θα είναι αλληλέγγυοι, έτσι ώστε να αξίζουν τη συγχώρεση.
Ο άλλος θίασος; Ο πολιτικός; Αυτός ρητορεύει, αλληλοκατηγορείται, ορκίζεται στο όνομα του έθνους, της χώρας, του λαού, υπάρχει μόνο για την υπεράσπιση του εθνικού συμφέροντος, επιδιώκει την εθνική συναίνεση για να διαιρεί, μετράει την κομματική του επιρροή και μέλλον με ιδιοτέλεια, δεν πείθει πια κανένα, ζει εκτός τόπου και χρόνου. Παίζει με σοβαροφάνεια και δραματικότητα μια φθηνή παράσταση φαρσοκωμωδίας, που αντί για γέλιο βγάζει τρόμο, και αντί για ελπίδα μας παραδίδει στην καταστροφή».
Παίρνοντας το λόγο ο συγγραφέας του βιβλίου Γ. Δενδρινός τόνισε ότι το τέταρτο κατά σειρά βιβλίο του είναι και αυτό βιωματικό, είναι ένα χιουμοριστικό βιβλίο που λόγω και της δουλειάς του , μιας και είναι γιατρός ασχολείται με την παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας σε διάφορους χώρους και είναι γραμμένο σε ιρλανδικό ύφος αφού ο ίδιος έχει επηρεαστεί αρκετά από τη γραφή Ιρλανδών συγγραφέων.
Σοφία Ορφανιώτη
