Του Νίκου Αρτινού (αποστολή στη Θεσσαλονίκη)
Τη δισυπόστατη φύση του επιβεβαιώνει-για μια ακόμη φορά- το ελληνικό σινεμά. Φέτος συμμετέχουν στο ελληνικό τμήμα προβολών έντεκα ταινίες της φετινής εγχώριας παραγωγής. Το συμπέρασμα που έχω βγάλει-απ' όσα έχω δει μέχρι στιγμής-είναι ότι το ελληνικό σινεμά βρίσκεται ανάμεσα σε δύο κόσμους. Από τη μία οι ταινίες, οι οποίες είναι σαφώς επηρεασμένες από το Χόλιγουντ και την αβάσταχτη ελαφρότητα των εν λόγω χαβαλετζίδικων θεαμάτων. Τέτοιο παράδειγμα-βγάζει μάτια-είναι η ταινία του Θάνου Τσάβλη «F.L.S.» («Forest of Lost Souls»). Φιλότιμη προσπάθεια και αναμφίβολα έντιμη σε ό,τι αφορά τις αισθητικές της καταβολές. Ο Τσάβλης λειτουργεί ως άνθρωπος-ορχήστρα: σκηνοθετεί, γράφει σενάριο, μοντάρει και πρωταγωνιστεί σε μια low budget b-movie δράσης, περιπέτειας, σπλάτερ και πολεμικών τεχνών. Ο νεαρός σκηνοθέτης επαναλαμβάνει όλα αυτά τα κλισέ με τα οποία έχουμε γαλουχηθεί ως θεατές βλέποντας ταινίες του Ταραντίνο και του Ζαν Κλοντ Βαν Νταμ.
Στον αντίποδα υπάρχουν δημιουργοί, όπως ο Φίλιππος Τσίτος, οι οποίοι επιμένουν εσωτερικά - ως «auteur»-και καταφέρνουν να αρθρώσουν έναν ιδιαίτερο λόγο με ταινίες που έχουν τα χαρακτηριστικά της εθνικής μας κινηματογραφίας. Ο Τσίτος αναμοχλεύει τις εθνικές μας αυταπάτες οι οποίες τελικά καταρρέουν. Το αποτέλεσμα είναι μικρά κινηματογραφικά διαμάντια που σου δίνουν μια σινεφίλ αίσθηση πληρότητας. Στην «Ακαδημία Πλάτωνος», την προηγούμενη ταινία του, αφηγούμενος μια απλή ιστορία, κατάφερε να καταρρίψει τον μύθο της φυλετικής καθαρότητας του αίματος και να τονίσει την οικουμενική φύση του ανθρωπισμού.
Στο 52ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ο Τσίτος παρουσιάζει το νέο του φιλμ «Άδικος Κόσμος» με πρωταγωνιστές τον Αντώνη Καφετζόπουλο και τη Θεοδώρα Τζήμου. Κεντρικός χαρακτήρας της ιστορίας είναι ο Σωτήρης, οποίος είναι προανακριτής της Αστυνομίας. Έχει μια εμμονή: θέλει να είναι δίκαιος. Αρνείται να κρίνει τους ανθρώπους σύμφωνα με το νόμο. Προτιμά να τους κρίνει σύμφωνα με την προσωπική του ηθική. Στην προσπάθειά του να σώσει έναν αθώο, σκοτώνει από λάθος έναν άνθρωπο. Η Δώρα είναι η μοναδική μάρτυρας στο έγκλημα. Είναι μια καθαρίστρια που, προκειμένου να επιβιώσει, είναι έτοιμη να αδικήσει όποιον βρει μπροστά της. Ο Σωτήρης και η Δώρα θα έρθουν κοντά έχοντας διαφορετική κοσμοθεωρία... Η ταινία είναι απλή στη μορφή της και στην αφήγησή της, και όμως είναι ένα πλήρως τεκμηριωμένο ευανάγνωστο κοινωνικό σχόλιο πάνω στο τι θεωρείται δίκαιο και τι άδικο. Τι νόμιμο και τι ηθικό. Τι σωστό και τι λάθος. Ο Τσίτος συμπεραίνει-και εμείς μαζί του-ότι όλα είναι σχετικά και ότι όλα εξαρτώνται από την ανθρώπινη φύση.
*Η ταινία προβάλλεται στη Θεσσαλονίκη έχοντας ήδη κερδίσει δύο σημαντικά βραβεία στο φεστιβάλ του Σαν Σεμπάστιαν: καλύτερης αντρικής ερμηνείας για τον Αντώνη Καφετζόπουλο και καλύτερης σκηνοθεσίας για τον Φίλιππο Τσίτο.
