Του Νίκου Αρτινού
Αποστολή στην Κωνσταντινούπολη
Η οδήγηση στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης είναι μια καταπληκτική εμπειρία. Κινηματογραφική! Με αρκετό σασπένς και ένταση. Θα ’λεγε κανείς πως κάτι τέτοιο είναι φυσικό, αφού οι κεντρικές της οδικές αρτηρίες εξυπηρετούν τις ανάγκες μια πόλης 12.000.000 κατοίκων! Η εμπειρία μου πάντως έδειξε ότι δεν είναι ζήτημα αριθμών αλλά νοοτροπίας και κουλτούρας. Οι Τούρκοι οδηγούν με απόλυτη επίγνωση ενστίκτου! Προσπερνούν με ξαφνικές επιταχύνσεις και αλλάζουν λωρίδες κυκλοφορίας με άνεση, διαγράφοντας τροχιές και ζιγκ ζαγκ. Στην αρχή ξαφνιάζεσαι, στη συνέχεια το συνηθίζεις και προσπαθείς να μαντέψεις τις επόμενες κινήσεις, έτσι ώστε να βγεις σώος και αβλαβής από τη δοκιμασία. Αφήστε που πλησιάζουν σε απόσταση αναπνοής. Τα αυτοκίνητα σε συνθήκες μποτιλιαρίσματος σχεδόν «αγγίζονται» μεταξύ τους…
Σε αντίθεση με τον τρελούς ρυθμούς με τους οποίους οδηγούν οι Τούρκοι, το 31ο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Κωνσταντινούπολης (τελειώνει σήμερα με την τελετή απονομής των βραβείων που θα γίνει στο Lufti Kirdar Convection and Exhibition Center) μπαίνει με ψυχραιμία και αγάπη στην ουσία του σινεμά, με προβολές έξοχων ταινιών και αφιερωμάτων. Το νέο ελληνικό σινεμά αποτέλεσε το κεντρικό θέμα αφιερώματος με τίτλο «Τι συμβαίνει στην Ελλάδα;». Παρόλο που η οικονομική κρίση μαστίζει την Ελλάδα, το ελληνικό σινεμά αναδεικνύει τη διεθνή του δυναμική με ταινίες σαν τον «Κυνόδοντα» και τις «Άλπεις» του Γιώργου Λάνθιμου. Μάλιστα, ο Γιώργος Λάνθιμος, ο σεναριογράφος Ευθύμης Φιλίππου (συνέγραψε με τον Λάνθιμο τις «Άλπεις») και η πρωταγωνίστριά τους Αριάν Λαμπέντ συναντήθηκαν στο Salon IKSV με τους σινεφίλ και συζήτησαν μαζί τους για όλα αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα. Ο Γιώργος Λάνθιμος παραδέχθηκε πως υπάρχει μια κινητικότητα στο ελληνικό σινεμά αν και, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, «μερικές φορές το εθνικό σινεμά είναι υπερτιμημένο ή υποτιμημένο, ανάλογα με το ύφος της προπαγάνδας που γίνεται από τους κινηματογραφικούς κριτικούς». Ενδιαφέρουσα η άποψή του! Ο Ευθύμης Φιλίππου είπε πως η χρηματοδότησή παραγωγής ταινιών στην Ελλάδα που ποτέ δεν ήταν ισχυρή, τώρα έχει εξαφανιστεί ενώ η Αριάν Λαμπέντ που αυτή την εποχή γυρίζει ένα φιλμ χαμηλού προϋπολογισμού στο Βέλγιο, λέει: «Αν συγκρίνω τις συνθήκες κινηματογράφησης με αυτές της Ελλάδας νομίζω ότι στο Βέλγιο εργάζομαι μες στην πολυτέλεια. Όμως στην Ελλάδα, δίνουμε τους εαυτούς μας για να γυριστεί η ταινία, ενώ στο Βέλγιο οι άνθρωποι της παραγωγής βλέπουν το θέμα εντελώς επαγγελματικά».
