Αργά χθες το απόγευμα, έγινε γνωστό ότι η προγραμματισμένη για αύριο Πέμπτη συναυλία του Σταμάτη Κραουνάκη στον «Μύλο 1927» ακυρώνεται για τεχνικούς λόγους.
Συνέντευξη:
Νατάσα Πολυγένη
Σταμάτης Κραουνάκης... ή Κράου όπως συνήθως τον αποκαλούν. Ο άνθρωπος –καλλιτέχνης που δεν μασά ποτέ τα λόγια του, ταγμένος στη μουσική και στο θέατρο με μια συνεχή δίψα για δημιουργία, είναι πάντα παρών με το έργο του χωρίς ωστόσο να αδιαφορεί για την επικαιρότητα.
Η πολιτική και οικονομική κατάσταση στη χώρα, δεν του επιτρέπει να σιωπήσει. Θεωρεί ότι είναι υποχρέωσή του να αγωνιστεί μέσω της τέχνης. Ο ίδιος δηλώνει αισιόδοξος. Τον τελευταίο καιρό περιοδεύει στην Ελλάδα με την γενέθλια παράστασή του, το «55» που είναι η κατά Σταμάτη περιπέτεια της ζωής, της τέχνης,
της καταγωγής, του έρωτα, η κωμωδία του ζην και του ευ ζην.
O Σταμάτης Κραουνάκης μιλά στην «Ε» για όλα όσα θα συμβούν πάνω στη σκηνή, για το σενάριο της αποχώρησής του από τις ζωντανές εμφανίσεις αλλά και για όλα συμβαίνουν όλο αυτό το διάστημα στη χώρα.
* Η ασίγαστη τάση σας για δημιουργία έχει χαρίσει στο ελληνικό κοινό «διαμάντια». Από όλα όσα έχετε γράψει, τραγουδήσει και παίξει, τι φυλάτε στην ψυχή σας;
- Είμαι ταγμένος στη μουσική και στο θέατρο κι έχω τα αυτί μου στην καρδιά των ανθρώπων. Τα αγαπώ όλα, μα πιο πολύ μερικά μύχια που στάθηκαν στη σκιά, όπως τα «Καινούργια φτερά», και η «Εφημερία».
* Το περασμένο καλοκαίρι δηλώσατε ότι θα σταματήσετε τις εμφανίσεις στη σκηνή. Τελικά το «σχέδιο φυγής» ανατράπηκε;
- Όχι, αλλά το «55» άνοιξε μεγάλη βεντάλια και δεν ήθελα να μείνει απ’ έξω καμιά πόλη ελληνική, εξάλλου στη Λάρισα έχω φίλους καρδιακούς και τον Κώστα τον Τσιάνο που είναι η ψυχή και ο κορμός του «Θεσσαλικού Θεάτρου» που τον θαυμάζω και τον λατρεύω ...Το χρώσταγα!... Επίσης δεν θα πω όχι σε οτιδήποτε μ’ ερεθίσει στο μέλλον αλλά αυτό τον μαραθώνιο, όχι δεν θα τον ξανατολμήσω, μεγαλώνω και θέλω να γράψω. Έχω τα παιδιά μου που θέλω να αναπτυχτούν χωρίς εμένα στη σκηνή. Τώρα είμαστε σε κατάσταση κινδύνου όλη η χώρα, δεν μου επιτρέπεται να σιωπήσω, δεν μου επιτρέπεται κανένα προσωπικό καπρίτσιο, νυν υπέρ πάντων.
* Με ποιους στίχους ή ποιο τραγούδι θα περιγράφατε αυτό που βιώνει ο Έλληνας σήμερα;
- Τώρα που ’ρθαν όλα τούμπα, μια Ελλάδα κωλοτούμπα έλα πάνω μου κι ακούμπα...
* Ανέκαθεν σε δύσκολες περιόδους υπήρχε μια άνθηση τεχνών. Συμβαίνει κάτι τέτοιο σήμερα; Η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στη χώρα δημιουργεί έμπνευση στους καλλιτέχνες;
- Όσοι πάρουν την ευθύνη να μιλήσουν γι’ αυτό που συμβαίνει, ο κόσμος θα τους ακούσει, όσοι σιωπήσουν ή φοβηθούν θα τους σβήσει η εποχή! Πάνω απ’ όλα πρέπει να κρατηθούμε αλληλέγγυοι κι ερωτευμένοι με τον τόπο μας.
* Εκλογές. Είθισται κατά την προεκλογική περίοδο όλα τα κόμματα να ψάχνουν να βρουν άτομα από το καλλιτεχνικό στερέωμα για τα ψηφοδέλτιά τους. Θεωρείτε ότι είναι πια η κατάλληλη στιγμή να μιλήσουν οι καλλιτέχνες και μέσα από το πολιτικό βήμα;
- Οι καλλιτέχνες έχουν την τέχνη τους και ο ρόλος της τέχνης από αρχαιότατων χρόνων είναι αντιεξουσιαστικóς... διακυβεύεται το εθνικό μας πρόσωπο και η ελληνική ψυχή. Ότι φταίξαμε, φταίξαμε... Τώρα δουλειάαααααααααααα και καταποντισμός των υπευθύνων σας παρακαλώ πολύ... Δεν φοβάμαι αισιοδοξώ. Μπορούμε να ξαναχτιστούμε... καινούργια γη, καινούργιος Έλληνας θεός. Μας ποθούν σε φτηνή τιμή, για την ενέργεια, τα νερά, τα πετρέλαια, τα χρυσάφια, τον πολιτισμό μας... Οφείλουμε να βάλουμε υπηρέτες του εθνικού συμφέροντος ανθρώπους με ήθος και καθαρό μέτωπο, αν δεν τους ξέρουμε να τους βρούμε, αυτούς που ξέρουμε σίγουρα είναι τα καθάρματα... αυτοί δοκιμάστηκαν και απέτυχαν. Έξω από την παράγκα!
Παλιάς κοπής τσιράκια του παγκόσμιου μεταχουντικού τραπεζικού πυρήνα... Το διεθνές μας πρόσωπο είναι ο πολιτισμός μας, τα τραγούδια, τα δειλινά στον Όλυμπο, το Δέλτα και ο βιότοπος του Πηνειού, τα μοναστήρια, η κουζίνα, τα προϊόντα μας, είμαστε οικόπεδο γωνία... Φτάνει πια... ήρθε η ύψιστη ώρα της ευθύνης μας, τέλος στην ευκολία...
