Την ερχόμενη Τρίτη 9 Οκτωβρίου, αρχίζει το 4ο «Φεστιβάλ Θεάτρου Νέων Δημιουργών», στο «Θέατρο του Μύλου», που διοργανώνει για τέταρτη συνεχή χρονιά το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Λάρισας - «Θεσσαλικό Θέατρο». Φέτος συμμετέχουν 5 θεατρικά σχήματα, με παραστάσεις που απέσπασαν άριστες κριτικές, όπου πρωτοπαίχτηκαν σε θέατρα της Αθήνας και του «Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου». Έτσι λοιπόν, είναι βέβαιο πως το 4ο Φεστιβάλ θα είναι το πιο ενδιαφέρον απ’ όσα έχουν οργανωθεί στη Λάρισα.
Το πρώτο έργο που θα παιχτεί στις 9 και 10 Οκτωβρίου από το «Θέατρο του Νέου Κόσμου», είναι «Το χέρι» του Τιμ Κράουτς: σε μετάφραση-σκηνοθεσία Έλενας Πέγκα, πρωτότυπη μουσική Hior Chronik και ερμηνεύει η ηθοποιός Θεοδώρα Τζήμου.
Λίγα λόγια για το έργο: Αφηγείται με τρόπο απλό, τρυφερό και οδυνηρά αστείο την ιστορία ενός κοριτσιού που αποφάσισε σε ηλικία δέκα ετών να σηκώσει το χέρι της ψηλά και να το κρατήσει. Τριάντα χρόνια μετά το κορίτσι με το σηκωμένο χέρι έχει γίνει διάσημο και το χέρι της έργο τέχνης. Ένα συγκινητικό έργο για τη σύγχρονη τέχνη. Για το πώς μία αθώα κίνηση μπορεί να γίνει επαναστατική. Η ηρωίδα καθώς αφηγείται τη ζωή της σε πρώτο πρόσωπο, μεταμορφώνεται σε έργο τέχνης- έκθεμα και «εκτιθέμενη» στα βλέμματα των θεατών, μας προσκαλεί να αναρωτηθούμε για τον ρόλο της τέχνης σήμερα, τη βαναυσότητα των ανθρώπων στο διαφορετικό και την τροπή που μπορεί να πάρει η ζωή μας από μία παιδική απόφαση.
Στις 11 μέχρι και τις 14 Οκτωβρίου (4 παραστάσεις) θα παρουσιαστεί το «Εrofili synopsis», από την «Εταιρεία Θεάτρου Χώρος», που βασίζεται στο αριστούργημα του Γ.Χορτάτση «Ερωφίλη». Η σκηνοθεσία είναι του Σίμου Κακάλα, η επεξεργασία κειμένου-διασκευή της Έλενας Μαυρίδου, η μουσική του Νίκου Βελιώτη, μάσκες Μάρθα Φωκά, και τους ρόλους ερμηνεύουν, η Έλενα Μαυρίδου, η Δήμητρα Κούζα και η Δήμητρα Λαρεντζάκη.
* * *
Λίγα λόγια για το έργο: ...Τρεις γυναίκες επί σκηνής - Tρεις μάσκες - Tρεις συγκλονιστικές ερμηνείες... Άνθρωποι που απαγορεύεται να ερωτευτούν, πάθος, ύβρις και η εξουσία που διαχρονικά καταχράται τη δύναμή της και μένει ατιμώρητη. Έργα που ξέρουμε τι συμβαίνει, ποιος έκανε τι, πώς τελειώνουν. Άνθρωποι που δεν πρέπει να ερωτευτούν, αλαζονεία, ύβρις, η εξουσία που παραφέρεται, χοροί που σκοτώνουν βασιλιάδες, τετριμμένα πράγματα, η ίδια ιστορία ξανά και ξανά. Πώς είναι δυνατόν να μην έλκει το ενδιαφέρον μας το κλασικό από τη στιγμή που ποτέ δεν απαγκιστρωνόμαστε από τα αρχέγονα λάθη μας; Μας αρέσει η ίδια ιστορία, πάντα μας αφορά, χιλιοειπωμένη, χιλιοπαιγμένη και ένας χορός γυναικών που αυτή τη φορά πρέπει να σταματήσει να παρακολουθεί και να δώσει τη λύση.
-Στις 16 και 17 Οκτωβρίου, σειρά έχει η περίφημη «Παρέλαση» της Λούλας Αναγνωστάκη, και πάλι από το «Θέατρο του Νέου Κόσμου» σε σκηνοθεσία του Ένκε Φεζολλάρι, σκηνικά - κοστούμια, Δάφνης Κούτρα, με τους Μάνο Καρατζογιάννη και Βασιλική Τρουφάκου.
* * *
Λίγα λόγια για το έργο: ... Δυο αδέρφια, η Ζωή και ο Άρης ζουν απομονωμένα από τον έξω κόσμο, εξόριστοι στην ασφάλεια του δωματίου τους. Η μόνη
τους επαφή με την πόλη και τους ανθρώπους είναι ένα «παράθυρο». Η ιδέα της παρέλασης που θα λάβει χώρα κάτω από το σπίτι τους, φαντάζει ως η μοναδική διέξοδος από τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Από το παράθυρο θα παρακολουθήσουν την έναρξη, την απρόσμενη εξέλιξη και την αποτρόπαια έκβαση της παρέλασης. Από το παράθυρο θα εισβάλει ο έξω κόσμος, που τόσον καιρό αποφεύγουν, και θα τους συντρίψει.
Στις 20 και 21 Οκτωβρίου θα παιχτεί από την «Εταιρεία Θεάτρου-Sforaris», το έργο «Γιοι και κόρες», σε κείμενο και σκηνοθεσία Γιάννη Καλαβριανού σκηνικά- κοστούμια Αλεξάνδρας Μπουσουλέγκα - Ράνιας Υφαντίδου, μουσική Χρύσανθου Χριστοδούλου, τραγούδι Γιώργο Γλάστρα- Χριστίνας Μαξούρη. Ερμηνεύουν η Άννα Ελεφάντη, Μαρία Κοσκινά, Αλεξία Μπεζίκη, Κων/νος Ντέλλας και ο Γιώργος Παπαπαύλου.
* * *
Λίγα λόγια για την παράσταση: Η παράσταση βασίζεται στο υλικό 80 συνεντεύξεων που πήραν πέντε νέοι ηθοποιοί από νέους του παρελθόντος, παππούδες και γιαγιάδες δηλαδή, από όλη την Ελλάδα και την Κύπρο στους οποίους ζητήθηκε να θυμηθούν την ιστορία που σημάδεψε τη ζωή τους.
Οι ιστορίες προέρχονται από την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα, τη Λάρνακα, την Κομοτηνή, την Κεφαλονιά, την Αμοργό, το Καρπενήσι, την Κρήτη, το Κιλκίς, τη Χαλκιδική, τη Λάρισα, την Καβάλα, την Ιθάκη και αλλού και εκτείνονται χρονικά από το 1910 έως την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, στις 13 Αυγούστου του 2004.
Οι ηλικιωμένοι πρωταγωνιστές των ιστοριών, θυμήθηκαν πως υπήρξαν πρωταθλητές κολύμβησης, δήμαρχοι, χορευτές tango στην Κοζάνη του Μεσοπολέμου, ράφτρες της οικογένειας του Κεμάλ, ερωτευμένοι, δολοφόνοι, δίγαμοι, κατά συρροή αρραβωνιαστικοί, πλούσιοι έμποροι του Βελιγραδίου, ενώ μια κυρία έγινε δασκάλα γιόγκα αμέσως μετά την απελευθέρωσή της από το στρατόπεδο συγκέντρωσης. Προσπερνώντας το ξάφνιασμα των ειδικών περιπτώσεων, επελέγησαν εκείνες οι προσωπικές ιστορίες που διαδραματίστηκαν με φόντο την επίσημα καταγεγραμμένη ιστορία και μεταφέρονται στη σκηνή με τον κάθε ηθοποιό να ενσαρκώνει τον ηλικιωμένο/η με τον/ην οποίο/α συνομίλησε.
* * *
Το «Φεστιβάλ» θα τελειώσει την Τρίτη 23 Οκτωβρίου με την παράσταση «STAND-UP-ECONOMY»-(«Ο Οικονο-μονόλογος») από την «Οργάνωση Θεάματος-ΤΕΧNIS» που βασίζεται στα συναρπαστικά κείμενα του Αμερικανού Οικονομολόγου Rick Wolff που συνέθεσε, σκηνοθέτησε και πρωταγωνιστεί ο Νίκος Αρβανίτης.
Λίγα λόγια για το έργο: ...Τελικά έγινε αυτό που φοβόμασταν, μας έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι. Αυτός ο περίφημος καταγάλανος ελληνικός ουρανός, έσκασε πάνω μας σαν καρπούζι κι έγινε συντρίμμια κομμάτια... κι είν’ όλα μαύρα... και τα’ χουμε όλοι χαμένα. Και μια λέξη σκεπάζει τα πάντα... ΚΡΙΣΗ!!!... Τι συμβαίνει; Μας εκδικούνται οι θεοί; Μας ζηλεύουν οι ξένοι; Μας πούλησαν οι ντόπιοι; Και τώρα τι; Που πάμε πια και πόσο θα κρατήσει; Πόσο κοστίζει ένα κούρεμα και ποιος είναι ο κουρέας; Ευρώ ή δραχμή; Ξευτίλα ή φτώχεια; Πόσες φορές πρέπει να σωθούμε για να ζήσουμε μία; Σε ποια πίστα τερματίζουμε γαμώτο; Λεφτά υπάρχουν ή μαζί τα φάγαμε;.... ΚΡΙΣΗ!!... Μόνο Ελληνική; Ή Ευρωπαϊκή; Ή παγκόσμια; Τα ερωτήματα πέφτουν βροχή κι απάντηση καμία. Μα είναι χώρα όμως αυτή εδώ για να βρεις απαντήσεις!... Και ποιον να ρωτήσεις!....Γι’ αυτό ας φύγουμε από δω κι ας ταξιδέψουμε αλλού, μακριά από την Ελλάδα, να βρούμε την απάντηση, σε μια χώρα που δεν είναι μπάχαλο, σε μια χώρα καθόλα αξιόπιστη, παραγωγική, δουλευταρού, σε μια υπερδύναμη βρε αδερφέ, που όμως τα ’κανε κι αυτή «σκατά», που από κει αρχίσαν όλα... Ας πάμε στην «εξαίρετη» ΑΜΕΡΙΚΗ!!!....Ίσως έτσι καταλάβουμε και ξετυλίξουμε το κουβάρι.
