Μουσικό έργο γεμάτο ιδέες και οράματα

Ο ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ ΤΙΜΗΘΗΚΕ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΥΤΡΙΑ ΓΙΩΤΑ ΒΕΗ

Σε μια υπέροχη ατμόσφαιρα εποχής πραγματοποιήθηκε το αφιέρωμα στον Βασίλη Τσιτσάνη στην προχθεσινή εκδήλωση που έγινε στο Δημοτικό Ωδείο Λάρισας. Ο κ. Λάμπρος Γιώτης, πρόεδρος του Συλλόγου «Ιστορίας, Τέχνης και Πολιτιστικής Κληρονομιάς», στην αρχή του αφιερώματος, μίλησε για το έργο του μεγάλου συνθέτη και την προσφορά του στη μουσική πολιτισμική μας ιστορία λέγοντας ότι «αυτό το τεράστιο έργο δεν μπορεί να περιορισθεί μέσα σε λίγες λέξεις τιμής γιατί αποτελεί μία πηγή που αναβλύζει ιδέες και οράματα, που αναβαπτίζει συνεχώς την ελληνική ψυχή, που μας εμπνέει πάντα και μας αποφορτίζει από την απάνθρωπη καθημερινότητά μας».Στη συνέχεια η πολυβραβευμένη καλλιτέχνις Γιώτα Βέη ερμήνευσε αισθαντικά και προσέγγισε με άψογη αισθητική παιδεία τα γνωστότερα τραγούδια του συνθέτη. Το κοινό σιγοτραγούδησε την «Αρχόντισσα», «Τα καβουράκια», το «Γεννήθηκα για να πονώ», «Τη συννεφιασμένη Κυριακή» και πολλά άλλα που ύμνησαν τους πόθους και τα πάθη του λαού μας και έγιναν αξίες μιας θαυμαστής και υπέροχης ηθογραφικής εποχής που παραμένει πολύτιμη και διαχρονική μέχρι σήμερα. Στο β΄ μέρος της εκδήλωσης η εκπαιδευτικός – μελετήτρια κ. Ζωή Καλαφάτη παρουσίασε το πολύ σημαντικό έργο της Γ. Βέη που αφορά στη συμβολή της στην παραδοσιακή δημοτική μας μουσική. Στη συνέχεια, η δημιουργός-ερμηνεύτρια των δημοτικών μας τραγουδιών συνοδευόμενη από μία ομάδα καταπληκτικών μουσικών ερμήνευσε μοναδικά, δημοτικά ακούσματα από όλη την Ελλάδα. Από Θράκη, Μακεδονία, Ήπειρο, Θεσσαλία και έκλεισε με χασαποσέρβικα μικρασιάτικα και νησιώτικα χορευτικά, ξεσηκώνοντας το κοινό. Εξαιρετική ήταν η συμμετοχή της Άννας Βέη που συνέδεσε τη μουσική του Τσιτσάνη με την παραδοσιακή τραγουδώντας ξένα ακούσματα και ελληνικά σε τζαζ απόδοση. Στο τέλος της εκδήλωσης απονεμήθηκε από τον πρόεδρο κ. Γιώτη τιμητική πλακέτα στη δημιουργό Γιώτα Βέη για την αέναη προσφορά της στην τέχνη και τον πολιτισμό της χώρας μας. Ήταν ένα ξεχωριστό αφιέρωμα όπου ο λυρισμός των συναισθημάτων του Τσιτσάνη έδεσε αρμονικά με την λεβεντοσύνη και αρχοντιά της δημοτικής μας μουσικής παράδοσης.