O «Γιατρός με το στανιό», μια θεατρική παράσταση του Θεσσαλικού Θεάτρου αντάξια της κωμωδίας του Μολιέρου του μεγάλου Γάλλου δραματουργού τού 17ου αιώνα. Βρήκε εύφορο έδαφος η ικανότητα του Κώστα Τσιάνου να διασκευάσει και να σκηνοθετήσει «μια υπέροχη ξεκαρδιστική κωμωδία με θαυμάσια θεατρική δομή». Με την ελληνική του γλώσσα και παιδεία την έφερε στον χώρο και στον χρόνο μας, σεβόμενος το πνεύμα και το ήθος του θεατρικού συγγραφέα.
Η πρώτη έκπληξη, πριν την παράσταση, η αυλή- θέατρο που έγινε με το μεράκι του καλλιτεχνικού διευθυντή, των τεχνικών του θεάτρου καθώς και του Γιάννη Πέτρου που βοήθησε στη διαμόρφωση του χώρου και στα σκηνικά της παράστασης. Μια μεγάλη σκηνή που θέλει ταλέντα γερά να τη γεμίζουν με ένα φωτισμό μαγικό, που σε κάνει να νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε ένα βράδυ – μέρα με έναν ήλιο διακριτικό, όσο διακριτική είναι και μια μεγάλη παράσταση. Εδώ θέλω να προσθέσω και την προσφορά του Σπύρου Καβαλιεράτου που επιμελήθηκε τη μουσική του έργου. Όπως άκουσα από κουβέντες γύρω μου η εργασία των παιδιών Γιάννη και Σπύρου είναι εθελοντική προσφορά στο θέατρο. Αλλά και οι μουσικοί που έπαιζαν, εθελοντές και αυτοί, συμπλήρωναν τη μαγική ομορφιά της εικόνας. Όλα αυτά με κάνουν να αισιοδοξώ και να χαίρομαι.
Ήταν μια παράσταση που την απόλαυσα τόσο, όπως ο διψασμένος οδοιπόρος συναντά ξαφνικά μια βρύση με κρύο νερό στον καυτό Ιούλιο. Και πώς να μη νιώσω έτσι μέσα σε τέτοια ξέρα που μας αναγκάζουν να περπατούμε οι άνθρωποι που τόσα χρόνια μας διοικούν με την ψήφο μας και την ανοχή μας. Και μαζί πώς να μην ευχαριστήσω όλους τους συντελεστές και πρώτα τον σκηνοθέτη και τους ηθοποιούς που μας δροσίζουν τόσο ευχάριστα.
Ο Κώστας Τσιάνος κύριος δημιουργός όλων του θεάτρου μας. Με τις γνώσεις, τη δουλειά, την πείρα και την αφοσίωση στην πραγματοποίηση του δικού του ονείρου, συνεργάστηκε αποτελεσματικά με όλους τους συντελεστές για να παρουσιαστεί αυτή η ωραία λαϊκή ξεκαρδιστική κωμωδία.
Οι ηθοποιοί όπως εμφανίζονται. Ο Σταύρος ο Νικολαΐδης που τον βλέπω πρώτη φορά στο θέατρο, με εξέπληξε. Γέμισε τον χώρο πέρα ως πέρα και με το κέφι, την κίνηση και το χάρισμά του γενικά το καλλιτεχνικό έστειλε σε μας τη ζωντάνια και μας έκανε να πετάξουμε την οχληρή καθημερινότητα και να χαρούμε. Ήταν ένας απολαυστικός Σγαναρέλος
Η Ελένη Ουζουνίδου μια θεατρίνα που έχει συναίσθηση της σκηνής, του λόγου και της δουλειάς της. Έχω την εντύπωση πως ήταν ευτυχής η στιγμή της συνάντησής της με τον Τσιάνο, γιατί της δόθηκε η ευκαιρία να δείξει το πολύπλευρο ταλέντο της. Μια Σταματίνα ατόφιο θηλυκό, σύζυγος που απαιτούσε το μερίδιο της γυναίκας και το έπαιρνε σε μια πολύ στενή ηθικά εποχή, στην οποία ο Μολιέρος στέκεται επικριτικά με τη μεγαλειώδη του σάτιρα.
Ο Περικλής ο Καρακωνσταντόγλου είναι ο φτασμένος, είναι ο πρωταγωνιστής, ο ηθοποιός που ελέγχει κινήσεις και φωνή, η οποία έχει χαρίσματα φυσικά, αλλά την καλλιέργησε τόσο που όλες οι λέξεις βγαίνουν ατόφιες αναγνωρίζοντας βραχέα και μακρά φωνήεντα και τα σύμφωνα. Με τον παραμικρό ψίθυρό τους. Εύκολα που μπαίνει στον ρόλο του, είτε κωμικός είναι είτε τραγικός! Αν παρακολούθησε κάποιος Θέατρο Τέχνης στις μεγάλες του δόξες, θα καταλάβει αμέσως πως ο Καρακωνσταντόγλου είναι πιστός μαθητής του μεγάλου εκείνου Κάρολου Κουν.
Ο Χάρης Φλέουρας μαθητής στο σχολειό το τέταρτο της Λάρισας, τον παρακολουθούσα από τότε, έβλεπα τις επιθυμίες του, ήξερα τι ήθελε να γίνει. Τον χάρηκα, ήταν στους ρόλους του μέσα. Είδα την πρόοδό του στην άνεση των κινήσεων, αλλά και το ελαφρό τρακ που είχε, μπορεί να τον βοήθησε λίγο στο κωμικό που απαιτούσαν οι ρόλοι του. Όλος ο χρόνος είναι δικός του να φτάσει εκεί που επιθυμεί.
Ο Γιάννης Γιαβρής από τη Λάρισα, όπως και ο Χάρης. Να άλλη μια προσφορά του Θεσσαλικού μας, να δίνει ρόλους σε ντόπιους ηθοποιούς, να τους βοηθάει. Πρόβαλε όπως ταίριαζε τους τύπους που υποδυόταν και βοηθούσε στην ολοκλήρωση της επιτυχίας
Η Άννα η Γκλέτσου, μια όμορφη θεατρίνα που έχει όλα τα προσόντα να φτάσει ψηλά και να συνεχίσει το έργο εκείνων των μπριόζων παλιών πρωταγωνιστριών της επιθεώρησης και της πρόζας. Τα σκέρτσα και τα καμώματά της πάνω στη σκηνή έδειχναν το γνήσιο θηλυκό που του αρέσει το φλερτ και η ερωτική επίθεση του αρσενικού.
Η Ιωάννα Δημακοπούλου, ως η ωραία Ευανθία, παίζει ένα ρόλο δύσκολο για μια όμορφη κοπέλα που αγαπάει τον Αντρέα και θέλει να τον παντρευτεί, ενώ ο πατέρας της θέλει να της δώσει άλλον. Και εδώ το πονηρό θηλυκό τα καταφέρνει να πετύχει αυτό που θέλει.
Ο Αλέξανδρος ο Μπαλαμώτης μαθητής στο σχολειό μας και αυτός. Γνωστός στο κοινό της Λάρισας και από προηγούμενες παραστάσεις. Εδώ σε ένα ρόλο που ταίριαζε και με τη νεαρή του ηλικία. Σαν ζεν πρεμιέ που λέμε. Τον σατιρίζει πιο πολύ τον τίτλο αυτό και το πετυχαίνει καλά με κέφι και με κινήσεις που ταιριάζουν. Ένας ερωτευμένος νέος πιστός στους κανόνες της κωμωδίας.
Όλοι οι συντελεστές δούλεψαν με κέφι και μας έδειξαν μια ωραία λαϊκή δημιουργία.
Ο «Γιατρός με το στανιό» είναι μια παράσταση που έχει όλα τα στοιχεία που κουβαλάει η κωμωδία του Μολιέρου από τον Μένανδρο ακόμη, τον Πλαύτο και Τερέντιο την κομέντια ντελλ’ άρτε, του θεάτρου των πανηγυριών και του δρόμου. Ο Μολιέρος, αυτός ο μεγάλος Γάλλος κλασικός γνωρίζει το θέατρο από τότε που γεννήθηκε στη Αθήνα ως την εποχή του. Ένας φανατικός θαυμαστής, σαν τόσους άλλους του Θεσσαλικού Θεάτρου από τότε που δημιουργήθηκε ως σήμερα.
Βασίλης Σιουζουλής
