Αναμφίβολα είναι ένας από τους πρεσβευτές της χώρας μας στο εξωτερικό. Ένας καλλιτέχνης που έχει δοξάσει την Ελλάδα με τις ερμηνείες του τα τελευταία είκοσι χρόνια εισπράττοντας το χειροκρότημα και την αποδοχή των θεατών όπου και αν έχει βρεθεί.
Ο Μάριος Φραγκούλης δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, ο δημοφιλής Έλληνας ερμηνευτής έχει διανύσει χιλιάδες χιλιόμετρα για να παρουσιάσει τη δουλειά του. Από την Αμερική, στην Αγγλία, στην Ιταλία, στην Ιαπωνία και σε άλλες χώρες της Ευρώπης και φυσικά στην Ελλάδα, προάγει τον μουσικό πολιτισμό της χώρας μας σε όλο τον κόσμο δηλώνοντας με περηφάνια ότι είναι Έλληνας.
Ο Μάριος Φραγκούλης τον τελευταίο καιρό δίνει ένα κύκλο συναυλιών σε όλη την Ελλάδα με χρώμα ελληνικό. Απόψε κάνει στάση στη Λάρισα και στο Κηποθέατρο στις 9 μ.μ. θα παρουσιάσει στο κοινό της πόλης το μουσικό πρόγραμμά του «Με ανοιχτά φτερά».
Με αφορμή αυτή τη συναυλία μίλησε στην «Ε» για τη μουσική, γιατί επέλεξε αυτή την περίοδο να τραγουδήσει μόνο ελληνικό τραγούδι, αλλά και για την εικόνα της χώρας μας στο εξωτερικό δεδομένης της οικονομικής κρίσης.
Συνέντευξη στη Σοφία Ορφανιώτη
*Κύριε Φραγκούλη, από τις αρχές του μήνα πραγματοποιείτε σειρά συναυλιών σε όλη την Ελλάδα με τον τίτλο «Με ανοιχτά φτερά». Θέλετε να περάσετε κάποιο μήνυμα στον κόσμο που σας ακούει;
-Η φετινή μας περιοδεία ονομάζεται «Με ανοιχτά φτερά» γιατί σχεδόν κάθε φορά που ταξιδεύω και είμαι μακριά από την Ελλάδα φέρνω στον νου μου έναν στίχο του Παρασκευά Καρασούλου «Πέρασε πάνω απ’ τα βουνά με τα φτερά του τ’ ανοιχτά»... Ακριβώς σαν ένα πουλί θα ήθελα κι εγώ να αγκαλιάσω κάποια μέρη της Ελλάδας με μερικά από τα ομορφότερα τραγούδια των σπουδαίων δημιουργών μας. Είναι η πρώτη φορά που κάνω ένα καθαρά ελληνικό πρόγραμμα, θέλοντας να δώσω ένα μήνυμα αγάπης και ελπίδας σε όλο τον κόσμο, αλλά ταυτόχρονα και για να υπενθυμίσω στο κοινό ότι ο πολιτισμός μας είναι σφραγίδα ανεξίτηλη της χώρας μας.
*Αυτή τη φορά θα έχετε οδηγό την έντεχνη ελληνική μουσική και όχι την κλασική την οποία υπηρετείτε πιστά τα τελευταία 20 περίπου χρόνια. Γιατί συμβαίνει αυτό;
-Σε όλη μου την πορεία συνδύασα το ελληνικό τραγούδι με την κλασική μουσική. Από το ξεκίνημά μου είχα υποσχεθεί πως θα επιστρέφω πάντα στην Ελλάδα, θα δίνω το «παρών» μου και θα μοιράζομαι με το κοινό μου αυτά που αποκόμισα από τα ταξίδια μου στο εξωτερικό. Φέτος όμως –περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά– νιώθω την ανάγκη μέσα μου να βρίσκομαι ακόμη πιο κοντά στη χώρα μου, στις ρίζες μου και στη γλώσσα μου με τρόπο θετικό και δημιουργικό.
*Πιστεύετε ίσως ότι το ελληνικό κοινό είναι περισσότερο εξοικειωμένο στο να ακούει Θεοδωράκη ή Ξαρχάκο, παρά μία άρια του Βέρντι;
-Ενδεχομένως ναι, αλλά αυτό δεν είναι κατακριτέο. Οι σπουδαίοι δημιουργοί μας, ο Χατζιδάκις, ο Θεοδωράκης, ο Ξαρχάκος, ο Μαρκόπουλος, ο Ελύτης, ο Γκάτσος και ο Σεφέρης εξέφρασαν όλη την ουσία του Έλληνα, όλη την ύπαρξή του. Μέσα στα τραγούδια τους κρύβονται όλα τα μυστικά του λαού μας. Επομένως λογικό και επόμενο είναι το κοινό να είναι πιο εξοικειωμένο με αυτή τη μουσική. Μην ξεχνάτε όμως πως η χώρα μας έχει παράδοση και στην κλασική μουσική, από τον Καλομοίρη μέχρι και τον Ξενάκη. Από την άλλη, υπάρχει μία πολύ μεγάλη μερίδα του κοινού μου που ακούει συνειδητά άριες και όπερα.
*Ασχολείστε με πολλά είδη μουσικής, λυρικό τραγούδι, έντεχνο, θέατρο, κινηματογράφο. Αυτό υποδηλώνει έναν καλλιτέχνη με ανήσυχο πνεύμα ή έναν επαγγελματικό φόβο για το αύριο;
-Δεν έκανα κάτι εσκεμμένα. Το πρώτο μου πάθος ήταν και θα είναι το θέατρο, γι’ αυτό άλλωστε και σπούδασα στη δραματική σχολή Guildhall του Λονδίνου και μετά ανακάλυψα ότι είχα ταλέντο και στο τραγούδι. Από εκεί και έπειτα είχα απλά τη διάθεση και την όρεξη να πειραματιστώ, να δοκιμαστώ σε διάφορα είδη μουσικής. Αυτό όμως στο οποίο ήμουν απόλυτος σε όλη μου την πορεία, ήταν η ποιότητα της δουλειάς μου. Ήθελα να είμαι περήφανος γι’ αυτά που τραγουδώ και ο κόσμος να χαίρεται αυτό που του προσφέρω χωρίς φραγμούς ή ψεύτικα μηνύματα.
*Η Ελλάδα έχει παράξει πολιτισμό ανά τους αιώνες, έχει δώσει το φως της σε όλα τα μέρη του κόσμου, τα τελευταία χρόνια νιώθετε ότι είναι εγκλωβισμένη και ότι έχει χάσει την αίγλη της; Ποια είναι η εικόνα που εισπράττετε ζώντας στο εξωτερικό;
-Το μόνο σίγουρο είναι ότι εισπράττω έναν τεράστιο θαυμασμό για την ιστορία της χώρας μας και το ελληνικό πνεύμα, καθώς και σεβασμό απέναντι στον Έλληνα πολίτη. Δεν πιστεύω πως η Ελλάδα θα χάσει ποτέ την αίγλη της. Ίσως να έχει «σκονιστεί» λίγο η εικόνα της, αλλά όλος ο κόσμος πιστεύει πως με καλή θέληση, δουλειά και κυρίως αγάπη ο ένας προς τον άλλο θα ορθοποδήσουμε και πάλι. Εγώ δεν είμαι πολιτικός, αλλά αγαπώ αυτό τον τόπο και σ’ όποιο μέρος του κόσμου κι αν βρεθώ, πάντα θα φωνάζω πως είμαι περήφανος που είμαι Έλληνας.
*Νιώσατε ποτέ άβολα ως Έλληνας; Εχετε την ανάγκη, ίσως, να απολογηθείτε για όλα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας λόγο της κρίσης;
-Δεν έχω κανένα λόγο να απολογηθώ για όσα συμβαίνουν. Όλος ο κόσμος περνάει κρίση, δεν είναι μόνο η Ελλάδα! Πιστεύω ακράδαντα πως δεν πρέπει να μας φοβίζουν τα media. Κακά τα ψέμματα, ο απλός κόσμος σε πολύ μεγάλο βαθμό αντιλαμβάνεται πως η Ελλάδα είναι μία μικρή κουκίδα στο πρόβλημα της κρίσης. Άλλωστε, πιο σημαντικό είναι να σπαταλάμε την ενέργειά μας στο να διορθώσουμε το πρόβλημα, παρά να το κρίνουμε ή να απολογούμαστε. Τώρα περισσότερο από ποτέ πρέπει να προβάλλουμε την ταυτότητά μας, τον πολιτισμό μας, τα προϊόντα μας και την ανθρωπιά μας.
*Η δύσκολη οικονομική κατάσταση που διανύουμε, θεωρείτε ότι ευνοεί τη δημιουργικότητα των καλλιτεχνών;
-Σίγουρα αρχικά μας προσγειώνει και μας βοηθά να είμαστε πολύ πιο συνειδητοποιημένοι στις επιλογές μας. Γι’ αυτό άλλωστε και πήρα την απόφαση να κάνω αυτό το συγκεκριμένο πρόγραμμα φέτος. Από την άλλη η ιστορία έχει αποδείξει ότι μετά από περιόδους κρίσης η τέχνη ανθίζει. Στην παρούσα φάση νιώθω πως η τέχνη εκφράζει σε πολύ μεγάλο βαθμό τη μετριότητα και την έλλειψη αισθητικής της εποχής μας. Αλλά επειδή είμαι βαθιά αισιόδοξος άνθρωπος, πιστεύω πως «μια λεμονιά ανθίζει στη γειτονιά».
*Έχετε συνεργαστεί με αξιόλογους μουσικούς στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, έχετε βρεθεί σε χώρους που θα ζήλευε κάθε καλλιτέχνης, από το Palace Theatre του Λονδίνου, τη Σκάλα του Μιλάνου και αλλού. Θεωρείτε ότι έχετε εκπληρώσει όλες τις επιθυμίες σας;
-Φυσικά και όχι! Ποτέ δεν θα πάψω να ονειρεύομαι για το κάτι παραπέρα. Αν χαθεί το όνειρο, σημαίνει πως δεν θα πρέπει να κάνω πια αυτή τη δουλειά. Αλλά πέρα από την τέχνη μου, δεν θα πάψω ποτέ να ελπίζω σε έναν κόσμο ειρηνικό, χωρίς πείνα και εξαθλίωση. Έναν κόσμο όπου οι φωνές των παιδιών θα ακούγονται ελεύθερες και θα μπορούμε να κάνουμε και να είμαστε αυτό που πραγματικά θέλουμε στη ζωή μας...
