ΤΥΡΝΑΒΟΣ (Γραφείο «Ε»)
Του Κώστα Τσόλα
«Γιάννη μου το μαντήλι σου», «Ρίνα Κατερίνα», «Ζαχαρούλα», «Κωνσταντάκης είναι η αρχή μιας σειράς από υπέροχα κατασκευαστικά ακούσματα χαρακτηριστικά ζωντανά δείγματα της θρησκευτικής παράδοσης τονίζοντας την διαφορετικότητα της κάθε ομοιογενούς ενότητας , διανθισμένα από την ικανοποίηση των λαϊκών στρωμάτων στα παραδοσιακά πανηγύρια εορτασμού των Αγίων ικανοποιώντας το αίσθημα της πατροπαράδοτης πίστης αναπαράγοντας μία από τις μακραίωνες εκφάνσεις του πολιτισμού στο σύνολο του κοινωνικού και εθιμικού τους βίου»
Αυτά και άλλα πολλά μοναδικά ακούσματα θα ερμηνευτούν στην μουσικοχορευτική παράσταση με θέμα «Χορεύοντας με τα Ονόματα της Παράδοσης» που διοργανώνει την Πέμπτη 20 Ιουνίου στις 8 το βράδυ στο Ανοιχτό Θέατρο Τυρνάβου, στο Παλιό Λατόμι, ο Μορφωτικός Σύλλογος Τυρνάβου. Στην εκδήλωση θα εμφανιστούν τα παιδικά και εφηβικά τμήματα με τη στήριξη και του τμήματος ενηλίκων.
Την εκδήλωση θα πλαισιώσουν μουσικά οι: Γιώργος Αραμπατζής κλαρίνο, Χρήστος Αγριόδημος τραγούδι, Βάιος Λιάνος λαούτο, Αποστόλης Μαυρατζάς κρουστά, Διονύσης Παιδής ακορντεόν.
Στο μήνυμα – πρόσκληση η διοίκηση του συλλόγου αναφέρει:
«Χορός είναι η ρυθμική κίνηση ενός ή περισσοτέρων προσώπων που εκτελείται με συνοδεία μουσικής ή τραγουδιού. Στην αρχαιότητα λεγόταν Χορός και το άσμα των αρχουμένων ( το τραγούδι) και αυτή η ομάδα των αρχουμένων (χορευτών ). Σύμφωνα με τον Maurice Bejarts ο χορός είναι μια από τις σπάνιες ανθρώπινες δραστηριότητες όπου ο άνθρωπος δίνεται ολοκληρωτικά με σώμα , καρδιά και πνεύμα.
Η Ελληνική παραδοσιακή μουσική ή αλλιώς ‘δημοτική μουσική’ όπως συνηθίζεται να λέγεται περιλαμβάνει όλα τα τραγούδια ,σκοπούς και ρυθμούς των ελλαδικών περιοχών ( πλην των νεότερων αστικών ). Πρόκειται για συνθέσεις που στην συντριπτική πλειοψηφία τους είναι άγνωστοι οι δημιουργοί τους έχουν ζωή περισσότερο από ένα αιώνα ενώ οι ρίζες τους ανάγονται στη βυζαντινή περίοδο και την αρχαιότητα . Δεν πρόκειται για ένα είδος ,αλλά πολλά , που χαρακτηρίζονται συνήθως από την περιοχή στην οποία παίζονται ή από την οποία κατάγονται (νησιώτικα, ηπειρώτικα , ποντιακά ) και συχνά συγγενεύουν με την μουσική των όμορων λαών . Εκτός από τις περιοχές , τα παραδοσιακά τραγούδια και οι σκοποί μπορούν να ταξινομηθούν με βάση το περιεχόμενό τους και την περίσταση στην οποία παίζονται (του γάμου ,της ξενιτιάς ) ή τα μουσικά ρυθμικά δομικά και φιλολογικά τους χαρακτηριστικά.
Σημαντική δουλειά στην στη διοργάνωση επιτελούν με το έργο τους οι χοροδιδάσκαλοι Τάσος Γεωργούλας, και Αννα – Μαρία Τρίγκα.
