Μία μοναδική παράσταση με τίτλο «Από την τελετουργία στο γλέντι» δίνει αύριο Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου στις 9 μ.μ. στο Κηποθέατρο, το Λύκειο των Ελληνίδων.
Μέσα από αυτή την παράσταση αναζητά λησμονημένες τελετουργίες, έθιμα και δρώμενα, άρρηκτα δεμένα με χορούς και τραγούδια στο διάβα των εποχών.
Η έμπνευση γι΄ αυτή την παράσταση, όπως ομολογεί ο δάσκαλος του Λυκείου των Ελληνίδων κ. Δημήτρης Τσιπλακούλης, προήλθε από την κοινή διαπίστωση, πως οι άνθρωποι από τα βάθη των αιώνων συμμετείχαν σε θρησκευτικές τελετές, που σχεδόν πάντα κατέληγαν να αποτίουν φόρο τιμής στο θείο, στη ζωή, στη γη, στην καρποφορία, στη γέννηση και να πατούν το θάνατο.
Βασική ενοποιητική δύναμη ανάμεσα στον ελληνορθόδοξο Χριστιανισμό και στο διονυσιακό στοιχείο είναι η γλώσσα, η μουσική και ο χορός. Αυτά κρατούν ζωντανή την παράδοση. Οι βυζαντινές ψαλμωδίες σμίγουν με το ζουρνά, το βιολί, το κλαρίνο. Γι' αυτό και είναι πάντοτε χρήσιμη μια αναδρομή στη διαχρονική εξέλιξη της παράδοσής μας και στην άμεση σύνδεση του τραγουδιού, της μουσικής και του χορού με την ιστορική πορεία του ελληνισμού ως συμβόλων ταυτότητας και ιστορικής μνήμης.
Η παράσταση του ΛΕΛ στηρίζεται σε μουσικές και τραγούδια, χορούς και εθιμικές πράξεις που συνοδεύουν και συγχρόνως συγκροτούν βασικές στιγμές του εορταστικού κύκλου του χρόνου των Νεοελλήνων, όπου μπλέκονται η επίσημη λατρεία και λαϊκές τελετουργίες, το εορτολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας και τα αγροτικά έθιμα, οι εθνικές παραδόσεις και οι μύθοι της κοινότητας.
Οι επιμέρους ενότητες μοιάζουν να αναφέρονται κάποτε σε παρελθόντα χρόνο, όμως εξακολουθούν να πραγματώνονται σε πόλεις και χωριά.
Όλες οι τελετουργικές πράξεις καταλήγουν στο πανηγύρι. Η εμπειρία αυτή της "πανηγύρεως" (παν + άγυρις = αγορά), της πάνδημης δηλαδή γιορτής, είναι η φιλοσοφία του ελληνικού πολιτισμού που αποτυπώθηκε συμβολικά και πήρε μορφή και ύπαρξη, ζωντάνια και παλμό μέσα στους χορούς μας και τα τραγούδια μας.
Έτσι, οι Έλληνες μέχρι σήμερα πανηγυρίζουν, προσφέρουν σφάγια, δημητριακά και κρασί, στήνουν συλλογικά τραπέζια, καζάνια και ψησταριές, τρώνε και πίνουν μαζί, ξαναθυμούνται χορούς, καλούν νεκρούς και ξενιτεμένους, ξορκίζουν τον θάνατο και την ακαρπία, ανασυνθέτουν την κοινότητα, ορίζονται εν χώρω και χρόνω. Οι άνθρωποι πάντα τραγουδούσαν τη ζωή και ο χορός και το τραγούδι ήταν ένα μεγάλο κομμάτι της ύπαρξής τους, ίσως η υπέρτατη καλλιτεχνική τους έκφραση.
Αυτή είναι η συνέχεια της πορείας του Έλληνα μέσα στους αιώνες και η συνέχεια του πολιτισμού που αντλεί και μεταδίδει, μέσα σε εορτάσιμη οφειλή, τη βίωση της αληθινής κοινωνίας των ανθρώπων, την ενότητα και την ταπεινή αλληλοπεριχώρηση.
Το Λύκειο των Ελληνίδων με αυτή την παράσταση αξιοποιεί το πλούσιο αρχειακό του υλικό, προϊόν πολύχρονων καταγραφών σε διάφορες περιοχές του Ελληνισμού, την εμπειρία και την έμπνευση, που απλόχερα προσφέρει η ποικιλομορφία και ο πλουραλισμός της παράδοσής μας, τον πηγαίο αυθορμητισμό και την ανιδιοτελή αγάπη και ενασχόληση όλων των συντελεστών της, φανερών και αφανών, με την παράδοση. Αξιοποιεί παράλληλα την εξαιρετική του ιματιοθήκη, που κοσμείται από εκατοντάδες ενδυμασίες, άλλες αυθεντικές και άλλες πιστά αντίγραφα αυτών, καθώς και τα μοναδικά του κοσμήματα, που ενισχύουν και ολοκληρώνουν κάθε εμφάνιση. Ενδύματα και αντικείμενα, λόγος και ήχοι, κινήσεις του σώματος, ηχοχρώματα και αποχρώσεις. Χαρακτηριστικά του τόπου και του χρόνου, συνδυάζονται με τα χρώματα της ελληνικής παράδοσης σε ένα πανόραμα εικόνων και αισθήσεων για όσους θα παρακολουθήσουν την παράσταση.
Αρωγοί στο εγχείρημα του ΛΕΛ θα είναι οι καταξιωμένοι μουσικοί, Νίκος Φιλιππίδης στο κλαρίνο, Κώστας Φιλιππίδης στο λαούτο και το τραγούδι, Γιάννης Παυλόπουλος στο βιολί και στο τραγούδι, Φραγκίσκος Τζιωτάκης, η σημαντικότερη μουσική μορφή από την Κύθνο στο βιολί, την τσαμπούνα και το τραγούδι, Φανή Μπαρμπή και Βασίλης Σαραντινός στο τραγούδι, Κώστας Παπαϊωάννου στο κανονάκι, η κομπανία των Ασαρτζήδων από τη Γουμένισσα στους ζουρνάδες, Μιχάλης Ανδρέου στην γκάιντα, Μπουκόρος Δημήτρης στο ακορντεόν, οι σπουδαίοι μουσικοί του Πόντου, Ηλίας Αβραμίδης στη λύρα, Παντελής Νικολαΐδης, στο αγγείο, το σουραύλι και το ζουρνά, και Νίκος Θεοδωρίδης στο νταούλι.
