Το συγκλονιστικό δράμα του Σεργκέι Λόζνιτσα, «Το Πρόσωπο της Ομίχλης», μια ιστορία για την προδοσία, την επιβίωση και τις προσωπικές επιλογές του καθενός μας σε περιόδους κρίσης, προβάλλει η Αντιδημαρχία Πολιτισμού σε συνεργασία με την Κινηματογραφική Λέσχη, από αύριο Δευτέρα 21 μέχρι την Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου, στο Σινέ Μύλος. Οι προβολές ξεκινούν στις 9.30 το βράδυ με γενική είσοδο 4 ευρώ.
Η ταινία «Το πρόσωπο της ομίχλης» του σπουδαίου ντοκιμαντερίστα Σεργκέι Λόζνιτσα είναι μια σκληρή ασφυκτική κατάδυση στον πιο σκοτεινό βυθό της ύπαρξής μας. Με αφορμή το ομώνυμο βιβλίο του Βασίλι Μπίκοφ, φτιάχνει ένα φιλμ για την ηθική, τον ηρωισμό, το καθήκον, την αλήθεια, την ανθρωπιά. Πλούσιο σε συμβολισμούς, «βαρύ» σε θέμα κι εκτέλεση, το φιλμ του Λόζνιτσα είναι λιγότερο μια ιστορία για τον πόλεμο και περισσότερο για την ανθρώπινη κατάσταση, για τις επιλογές που μας ορίζουν, για την πορεία μας στην ίδια τη ζωή. Για τον τρόπο που ψηλαφίζουμε το δρόμο μας μέσα από δύσκολες επιλογές. Συχνά, μέσα στη λευκή τυφλότητα μιας πυκνής ομίχλης,.
Ένας υπάλληλος του σιδηροδρόμου συλλαμβάνεται για τον εκτροχιασμό ενός τρένου, μαζί με μια ομάδα σαμποτέρ, αλλά είναι ο μόνος που δεν εκτελείται. Λίγες μέρες αργότερα οι αντάρτες έρχονται να τον συλλάβουν και να τον εκτελέσουν σαν συνεργάτη των Γερμανών, όμως στο δάσος κι ενώ έχει ήδη σκάψει τον τάφο του (κυριολεκτικά), ένα ανέλπιστο γεγονός θα αλλάξει τις ισορροπίες. Και μαζί την αφήγηση της ταινίας, που θα γυρίσει πίσω στο χρόνο για να ακολουθήσει τις ιστορίες των τριών παρτιζάνων και να χτίσει το δικό της ψηφιδωτό.
Στα πρόσωπα αυτών των τριών ανδρών αποτυπώνονται τρία διαφορετικά πρόσωπα του πολέμου. Το ένα ανήκει στον αμέτοχο, τον ανένταχτο, αυτόν που προσπαθεί να επιβιώσει περνώντας απαρατήρητος και ο οποίος, όμως, υπό τις κατάλληλες συνθήκες, μπορεί να αναδειχθεί σε ήρωα, ακόμη και άγιο (Βλαντίμιρ Σβιρσκίι). Το δεύτερο είναι το πρόσωπο του αφοσιωμένου αγωνιστή που σχεδόν μοιραία είναι καταδικασμένος να σκοτωθεί (Βλάντισλαβ Αμπασίν). Και το τρίτο είναι το πρόσωπο του ασπόνδυλου ανθρώπου παντός καιρού, ο οποίος ανά πάσα στιγμή μπορεί να αλλάξει στρατόπεδο για να επιβιώσει (Σεργκέι Κολέσοφ).
Ο τρόπος με τον οποίο ο Λόζνιτσα συνδυάζει τις ιστορίες και ο τρόπος με τον οποίο τις κινηματογραφεί αγγίζουν την τελειότητα, γεγονός στο οποίο συμβάλλουν οι τρεις ηθοποιοί και η «ταρκοφσκική» διεύθυνση φωτογραφίας του Ολεγκ Μούτου. Βραβείο κριτικών στο Φεστιβάλ Κανών.
