«Τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει», αυτοί οι στίχοι του Αιγυπτιώτη ποιητή Καβάφη ταιριάζουν στην επίσης Αιγυπτιώτισσα Βούλα Ζουμπουλάκη που μετακόμισε τη Δευτέρα «παρά Δήμο Ονείρων», αναφέρει ο συγγραφέας Βαγγέλης Κολώνας που συνεργάστηκε ως ηθοποιός στο θίασό της επί δεκαετίας.
«Προίκα της οι μεγάλοι ρόλοι που ερμήνευσε στο θέατρο αλλά και οι δέκα ταινίες με ξεχωριστή της “Στέλλα” του Κακογιάννη που την εκνεύριζε αν ανέφερες το ρόλο της Ανέτας. “Έχω λιώσει παπούτσια στο θέατρο… δεν είναι μόνο αυτή η ταινία” βραβευμένη στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με το Νο μιστερ Τζόνσον το 1966, ίσως για να εξιλεωθεί η επιτροπή που την έχει βραβεύσει την προηγούμενη χρονιά με τον “Διωγμό”.
Μετά το θάνατο του Μυράτ συζύγου και αναμφισβήτητα ο Πυγμαλίων για τη Ζουμπουλάκη απεσύρθη νωρίς από την καλλιτεχνική και κοινωνική ζωή.
Με μια μοναδική φωνή, συγκλονιστική στην ερμηνεία της “Πέτρας” του Μάνου Χατζηδάκη σε στίχους Γκάτσου από το έργο του Πιραντέλλο Απόψε Αυτοσχεδιάζουμε. Ο τόπος μας διαρκώς φτωχαίνει όταν φεύγουν τόσοι προικισμένοι καλλιτέχνες.
Η δική μου Βούλα έχει τη θέση της στις θυρίδες της καρδιάς μου μιας και περισσότερο από δέκα χρόνια ανήκα στο καλλιτεχνικό δυναμικό του θέατρο Αθηνών, στο σπίτι τους και στην καρδιά τους» καταλήγει ο κ. Κολώνας.
