Οι γυναίκες αυτές είχαν κλειστεί στις ιδέες και στα μυαλά μιας συγκεκριμένης εποχής και δεν ήθελαν να αλλάξουν και να υποδεχτούν την καινούρια εποχή. Σνομπάραν ό,τι νέο...» τονίζει σήμερα στην «Ε» ο διεθνούς φήμης Έλληνας μουσικός Αντώνης Συριανός μιλώντας για το πρώτο του συγγραφικό πόνημα με τίτλο «Οι Καστρωμένες», που θα παρουσιαστεί σήμερα και ώρα 7 μ.μ., στο «Χατζηγιάννειο» Πνευματικού Κέντρου. Ο Αντώνης Συριανός στη συνέντευξή του μιλάει για το Κάστρο που γεννήθηκε και μεγάλωσε «συντροφιά» με 12 γεροντοκόρες, την επιλογή τους να παραμείνουν γεροντοκόρες, τη «μητριαρχική» μικροκοινωνία που δημιούργησαν, αλλά και το παράδειγμά τους που δείχνει ότι κάποιος μπορεί να είναι ευτυχισμένος χωρίς να έχει παντρευτεί και να έχει κάνει παιδιά. Στη σημερινή εκδήλωση δε, θα παρουσιαστεί το CD του Α. Συριανού με τίτλο «Από την Τήνο στη Να-Πολη», στο οποίο για πρώτη φορά διασώζεται και καταγράφεται η μουσική και τα τραγούδια που άκουγαν και τραγουδούσαν οι Καστρωμένες.Συνέντευξη στον Θανάση Αραμπατζή
• Κύριε Συριανέ, μιλήστε μας για τις «Καστρωμένες»...
- Κατ’ αρχάς πρέπει να σας πω ότι έχω γεννηθεί στην Τήνο, σ’ ένα καστρόσπιτο το οποίο διαρθρώνεται σε τρεις ορόφους και είναι περίπου 200 ετών. Σ’ αυτό το καστρόσπιτο γεννήθηκα και μεγάλωσα με γιαγιάδες, προγιαγιάδες και θείες και σ’ αυτό το καστρόσπιτο διαδραματίζεται το βιβλίο μου «Οι Kαστρωμένες». Οι καστρωμένες ήταν γυναίκες που ζούσαν μέσα στο καστρόσπιτο αυτό, εκτός από την προγιαγιά και τις γιαγιάδες, έζησαν, «συντροφτιαστήκαν» να το πω στα τηνιακά, 12 γεροντοκόρες. Το βιβλίο μου διαδραματίζεται μέσα σ’ αυτό το καστρόσπιτο, και τις ονομάζω καστρωμένες γιατί είχαν κλειστεί μέσα στο κάστρο. Οι γυναίκες αυτές είχαν κλειστεί στις ιδέες και στα μυαλά μιας εποχής και δεν ήθελαν να αλλάξουν και να υποδεχτούν την καινούρια εποχή. Σνομπάραν ό,τι νέο...
• Γεροντοκόρες από επιλογή δηλαδή;
- Πολύ καλή η ερώτησή σας... Το βιβλίο μου διαδραματίζεται στην πλούσια γειτονιά της Τήνου, την Επάνω Βρύση. Στην Επάνω Βρύση ζούσαν οι πλούσιες οικογένειες και στην Κάτω Βρύση ζούσαν οι πρόσφυγες και οι φτωχοί γενικότερα. Υπήρχε μια διαμάχη μεταξύ τους, η οποία καταγράφεται μέσα στο βιβλίο, μία κωμική διαμάχη εν πολλοίς. Όποιος/-α διαβάσει το βιβλίο θα γελάσει και πολύ. Οι γυναίκες αυτές ήταν πάμπλουτες και ένας τους «βρώμιζε» όπως λένε στα τηνιακά και ο άλλος τους «μύριζε» και τελικά έμειναν γεροντοκόρες. Από πεποίθηση δηλαδή μέχρι και το τέλος τους...
• Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η γλώσσα που είναι γραμμένο το βιβλίο...
- Πραγματικά. Το βιβλίο είναι γραμμένο στα τηνιακά, τα οποία έχουν πάρα πολλές ομοιότητες με τα κρητικά, γιατί μετά την κατάληψη της Κρήτης από τους Οθωμανούς πολλοί Κρητικοί πήγαν στην Τήνο. Οπότε τα κρητικά είναι πολύ κοντά στην «τηνιακή» -ας την πούμε- διάλεκτο. Είναι μια διάλεκτος που, όμως, είναι κατανοητή απ’ όλους τους Έλληνες. Έχει ευρετήριο στο πίσω μέρος του βιβλίου με την προέλευση των λέξεων, αν και συμβουλεύω στους αναγνώστες να μη σταματούν σε κάθε λέξη που δεν καταλαβαίνουν, αλλά να φτάνουν στο τέλος, που σίγουρα έχουν καταλάβει το νόημα, και να μη χάνουν τη συνέχεια και την πλοκή, και μετά να πηγαίνουν να βρίσκουν τις άγνωστες λέξεις, εφόσον το επιθυμούν.
• Εχετε πτυχίο Νομικής, είστε κάτοχος διδακτορικού στο Διεθνές Εμπορικό Δίκαιο των έργων τέχνης από το Πανεπιστήμιο της Σορβόνης, έχετε κάνει σπουδές μουσικής στο Παρίσι και στο Μιλάνο, μεταξύ άλλων, και τώρα και συγγραφέας...
- Δε θα μπορούσα να πω για τον εαυτό μου ότι είμαι συγγραφέας. Ό,τι έκανα στη ζωή μου δεν το έκανα για έναν τίτλο, το έκανα γιατί το αισθανόμουν. Έζησα μέσα στο κάστρο όλα μου τα χρόνια και με έκαναν να ονειρευτώ αυτές οι γυναίκες. Με έκαναν να ζήσω στην εποχή τους και θα ήταν ένα κρίμα για τον εαυτό μου να μην «απαθανατίσω» αυτό που έζησα μεταξύ τους. Ήθελα να μεταδώσω και στους άλλους αυτό που έζησα μεταξύ τους. Φόρος τιμής για τις γυναίκες αυτές και μετά, διασταλτικά, φόρος τιμής και το νησί μου, την Τήνο.
Αξίζει να σημειώσω ότι αυτό είναι το πρώτο μέρος μιας τριλογίας, σύντομα δε, θα εκδοθούν και τα άλλα δύο μέρη της.
• Σε μία πατριαρχική κοινωνία, όπως της Τήνου, την εποχή που περιγράφεται στο βιβλίο, μπορούμε να μιλάμε για «μητριαρχία»;
- Ακριβώς. Μιλάμε για πολύ δυνατές γυναίκες που απαξιούσαν τους άντρες κατά κάποιον τρόπο. Είχαν δημιουργήσει έναν κόσμο δικό τους, στον οποίο δεν είχαν ανάγκη τους άντρες. Αν μεταφερόταν στη σημερινή κοινωνία, θα μπορούσαμε να πούμε ότι και τα μοναχικά άτομα έχουν πολλές διεξόδους και μπορούν να είναι ευτυχισμένα. Οι γυναίκες αυτές με τον βίο τους απέδειξαν ότι μπορεί να είναι ευτυχισμένες χωρίς να έχουν κάνει γάμο και οικογένεια.
Θα ήθελα να σημειώσω, κ. Αραμπατζή, ότι στη σημερινή εκδήλωση θα παρουσιαστεί και το CD που ονομάζεται «Από την Τήνο στη Να-Πολη». Σ’ αυτό το CD έχω καταγράψει από τις παιδικές μου μνήμες εντελώς άγνωστα τραγούδια τηνιακά, τα οποία μοιάζουν με τα επτανησιώτικα και τα οποία τα ξαναέγραψα, τα ξαναμελοποίησα και τα τραγουδάω συνοδεία κιθάρας και μαντολίνου.
