«Ο πατέρας μου αντλούσε έμπνευση από τη Λάρισα»

Τονίζει στην «Ε» η κόρη του Φιλόλαου Τλούπα, Ιζαμπέλ

Η κόρη του Φιλόλαου θυμάται τα παιδικά της χρόνια στον Πλαταμώνα

«Η Λάρισα και η Θεσσαλία είναι παρούσες στο έργο του Φιλόλαου», θα πει στην «Ε» η κόρη του Φιλόλαου Τλούπα, Ιζαμπέλ, που βρέθηκε για λίγες μέρες στην πόλη.

Μαζί με την Κατερίνα Κόσσυβα, μάλιστα, περιηγήθηκαν στην πόλη για να δούνε σε ποιο σημείο θα τοποθετηθεί ο ανδριάντας του Γεωργάκη Ολύμπιου, με τον Λόφο του Φρουρίου να είναι η επικρατέστερη εκδοχή, αφού ο Γεωργάκης Ολύμπιος θα έχει ανεμπόδιστη θέα προς τον Όλυμπο που τον μεγάλωσε και τον εξέθρεψε, αλλά και θα είναι σε διάλογο με το Μνημείο Αντίστασης που βρίσκεται λίγα βήματα πιο κει. «Από τη μία χαίρομαι πάρα πολύ για όλες αυτές τις εκδηλώσεις που σχεδιάζονται για τον πατέρα μου, από την άλλη λυπάμαι που δεν είναι εδώ να το χαρεί κι αυτός» θα πει η Ιζαμπέλ Τλούπα. Συνεχίζοντας, θα επισημάνει ότι: «Το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον και απαραίτητο θα έλεγα μετά από τόσα χρόνια. Ο πατέρας μου ήταν πολύ δεμένος με τη Λάρισα. Πάντα είχε τη νοσταλγία της Λάρισας, και ιδιαίτερα όταν ήταν νέος στο Παρίσι και μέχρι να προσαρμοστεί. Όταν ήμουν μικρή, μου μιλούσε πάντα για τη Λάρισα, τι έκανε όταν ήταν μικρός, πώς ήταν η Θεσσαλία, ο κάμπος, τα βουνά γύρω-γύρω, η φύση... Ήταν πολύ δεμένος μ’ αυτό το τοπίο». Τι θυμάστε να σας λέει για την πόλη, θα τη ρωτήσουμε για να μας πει ότι: «Μου έλεγε για πράγματα που έκανε όταν ήταν μικρό παιδί, διάφορες σκανταλιές για παράδειγμα. Επίσης, σχετικά με τον κάμπο. Εκεί που έμενε στη Γαλλία και που είχε το εργαστήριό του, έξω από το Παρίσι, κάπου κοντά υπήρχε ένας μικρός κάμπος και μου είχε πει μια φορά που περνούσαμε -λίγο καιρό πριν «φύγει»- «μου αρέσει αυτό το μέρος, μου θυμίζει τον θεσσαλικό κάμπο»... Βέβαια, τα τελευταία 20 χρόνια όταν επέστρεφε στη Λάρισα, δεν έβρισκε τον δρόμο του, γιατί η πόλη άλλαζε και αλλάζει ραγδαία... Με την πόλη εγώ έχω τις αναμνήσεις του πατέρα μου, που με πότισαν όταν ήμουν μικρή. Αλλά είχα και το σόι του πατέρα μου, τον παππού μου, τους θείους και τις θείες μου, τα ξαδέρφια μου». «Αντλούσε έμπνευση από τη Θεσσαλία» θα τη ρωτήσουμε, για να απαντήσει αστραπιαία: «Ναι! Φαίνεται άλλωστε. Έχει μια φυσική φόρμα η δουλειά του, πέραν της δυναμικής του. Το άνοιγμα της φόρμας, χωρίς λεπτομέρειες, δείχνει ένα μάτι χωρίς εμπόδια... Και τα ξύλινα γλυπτά του φαίνονται βουνά που θυμίζουν Θεσσαλία». Μιλώντας για τον Γεωργάκη Ολύμπιο, θα επισημάνει ότι: «Σχετικά με το έργο του Γεωργάκη Ολύμπιου είναι το πρώτο μεγάλο έργο που έφτιαξε στη Γαλλία. Είναι από σίδερο και τώρα έχει σκουριάσει, είναι μέσα στο εργαστήριό του. Ήταν δεμένος με την προσωπικότητά του Γεωργάκη Ολύμπιου, είχε κάνει και τη μαρμάρινη προτομή του στην Τρίγωνη πλατεία. Πριν από λίγα χρόνια μάλιστα, μετά τον θάνατο του πατέρα μου, κοίταξα στο διαδίκτυο να μάθω για τον Γεωργάκη Ολύμπιο και είδα ότι είχαν γεννηθεί την ίδια μέρα, 4 Μαρτίου».