Οταν η φύση μεταπλάθεται σε πίνακα ζωγραφικής...

ΕΓΚΑΙΝΙΑΣΤΗΚΕ ΧΘΕΣ ΣΤΗΝ ΓΚΑΛΕΡΙ CASK ΕΚΘΕΣΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΣΤΡΙΤΣΗ

Η διαρκής ενασχόληση του ζωγράφου Γιάννη Καστρίτση με τη φύση και η απόπειρα μετάπλασής της σε ζωγραφική πράξη «αποκαλύπτεται» στην έκθεση ζωγραφικής με τίτλο «Αναζητώντας το τοπίο, έργα σε χαρτί», που εγκαινιάστηκε χθες το απόγευμα στην Γκαλερί Cask.

Τα έργα που παρουσιάζονται στην ατομική αυτή έκθεση πραγματεύονται το πώς η συνεχής ενασχόληση με τη φύση μπορεί να μετασχηματιστεί και να μετατραπεί σε πίνακα ζωγραφικής, ενώ όπως ανέφερε ο ζωγράφος: «Οι αφορμές για τη δημιουργία αυτών των έργων προέρχονται από τη φύση της Ευρυτανίας, τόπο καταγωγής μου, όπου περνώ ένα μεγάλο μέρος του χρόνου του, αλλά και την ευρύτερη περιοχή της Φλώρινας, όπου είμαι καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Με ποικίλα υλικά, με βάση πάντα το χαρτί, προσπαθώ να αποδώσω, είτε εκ του φυσικού είτε συνδυαστικά μέσω μνήμης και παρατήρησης το τοπίο στις διάφορες εικαστικές εκδοχές του». «Το χαρτί ως μέσο υποδέχεται με έναν μοναδικό τρόπο τόσο τα υλικά όσο και τις χειρονομίες. Μοιάζει να καταγράφει στην εύθραυστη επιφάνειά του, με άμεσο τρόπο τις πιο λεπτεπίλεπτες κινήσεις του χεριού και του σώματος καθιστώντας το μοναδικό, ιδιαίτερο και αυτόνομο μέσο.
Υπάρχει μια απρόσμενη δυσκολία στη ζωγραφική τοπίου, κάθε φορά μια καινούργια εμπειρία μια νέα πρόκληση. Τι να πρωτοδείς, τι να επιλέξεις, πώς να αποδώσεις αυτήν τη μοναδική, διαρκώς μεταλλασσόμενη και ανεξάντλητη εμπειρία; Ξεκινώ προσποιούμενος τον αδαή, κάποιον που επιθυμεί να ανακαλύψει και να ονοματοδοτήσει από την αρχή, μέσω της ζωγραφικής πράξης την αισθητηριακή οπτική του εμπειρία, τη φύση. Μπροστά στη φύση το έργο μοιάζει αδύναμο αντίγραφο, με τη μεταφορά του, όμως, σε ένα ουδέτερο περιβάλλον αποκτά τη δική του αυτονομία και οντότητα. Αυτή η αίσθηση της αποτυχίας, του ανικανοποίητου είναι πάντα παρούσα κυρίως στη ζωγραφική εκ του φυσικού. Είναι, όμως, ταυτόχρονα και η κινητήρια δύναμη της καλλιτεχνικής συνέχειας, της διαρκούς επιστροφής στο αστείρευτο, ανεξερεύνητο, υλικό της φύσης. Μια επιστροφή βαθιά στο καταγωγικό μας παρελθόν, μια επιστροφή σε εμάς τούς ίδιους...».