«Εμείς, τώρα, κυρία, τι είμαστε;»

Το βιβλίο της Τάνιας Αβέλλα, που μιλά σήμερα στην «Ε»

«Εμείς, τώρα, κυρία, τι είμαστε;», η ερώτηση αυτή από ένα κοριτσάκι Ρομά ενέπνευσε την εκπαιδευτικό Τάνια Αβέλλα, να γράψει ένα βιβλίο μ’ αυτόν τον τίτλο, ένα ταξίδι στον χρόνο με επίκεντρο τη ζωή των Τσιγγάνων-Ρομά. Η Τάνια Αβέλλα, συντονίστρια Εκπαίδευσης Προσφύγων στη δομή του Κουτσόχερου, δέχτηκε την ερώτηση αυτή από μια μαθήτρια Ρομά στα ΚΔΑΠ Ρομά της Νέας Σμύρνης, ερώτηση που την ενέπνευσε να γράψει το βιβλίο «Εμείς, τώρα, κυρία, τι είμαστε; Οι Ρόμικες ιστορίες σ’ ένα πλάνο».

Η κ. Αβέλλα μιλώντας στην «Ε» για το βιβλίο της θα πει ότι «Οι Ρόμικες ιστορίες σ’ ένα πλάνο» είναι ένα ταξίδι στο χρόνο με επίκεντρο τη ζωή των Τσιγγάνων-Ρομά και των ανθρώπων που συναντούν στο δρόμο τους κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα στην επαρχιακή Ελλάδα. Αφορμή για τη δημιουργία του έργου είναι η ερώτηση μαθήτριας, που αποτελεί και τίτλο του βιβλίου. Με βασικό πυρήνα το αρχικό ερώτημα, ανασύρονται εμπειρίες και βιώματα, τα οποία ζωντανεύουν μέσα από την περιγραφή των προσώπων. Η δασκάλα του βιβλίου με τον αφηγηματικό της λόγο και την ψηλάφηση του παρελθόντος μπολιάζει ιστορίες ζωής των προγόνων με τη σύγχρονη πραγματικότητα. Οι Ρομά με όχημα την τέχνη τους καταφέρνουν να εγγράψουν με τους κατοίκους των χωριών που συναντούν καθημερινές ιστορίες». Βίοι παράλληλοι, θα μπορούσαμε να πούμε αναφέρουμε στην κ. Αβέλλα, για να σημειώσει ότι «Πάνω στους ίδιους δρόμους «που τα ζώα σέρνουν με κόπο τις καρότσες, την αυγή ή το ηλιοβασίλεμα» ο κόπος, η φτώχεια, η πείνα, ο πόνος, η λύπη, οι απώλειες παρ’ ότι καταλύουν στο γλέντι και το χορό, διαπερνούν την ύπαρξη και αφήνουν ανεξίτηλα σημάδια στους πρωταγωνιστές. Ο τροχός του κάρου, κοινό σύμβολο του αγώνα για επιβίωση των ανθρώπων του μόχθου. Προσφορά και συμμετοχή, συνύπαρξη και αλληλεπίδραση χωρίς πολλές φορές οι συντελεστές να το συνειδητοποιούν. Κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, κοινή η μοίρα των συλληφθέντων Ρομά απ’ όλη την Ευρώπη στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μ’ αυτή των άλλων ομάδων που οι ναζί οργανωμένα στοχοποιούν. Αιώνες πριν διώκονται ενώ συστηματικά βρίσκονται στο κοινωνικό περιθώριο.
Το ερώτημα της μαθήτριας αλλά και άλλων παιδιών στην πολυπολιτισμική Ευρώπη του σήμερα ζητά απάντηση από τον καθένα μας. Τελικά θα καταφέρει να κινητοποιήσει και να ευαισθητοποιήσει;».
Θανάσης Αραμπατζής