Η εικαστική επιμελήτρια - μουσειολόγος Βαλεντίνη Μαργαριτοπούλου σημείωσε χαρακτηριστικά για τη νέα δουλειά του ζωγράφου: «Για τον Steiner, στο «Η σιωπή και ο ποιητής», η τέχνη «εγκλωβίζεται» και «μειώνεται» όταν της δίνεται μια αρθρωτή μορφή. Πιο συγκεκριμένα, το επιχείρημά του ενάντια στην καθημερινή μας γλώσσα είναι ακριβώς αυτό: ότι είναι καθημερινή, και ως εκ τούτου μοιράζεται έναν «κοινό κώδικα νοήματος» που «αναγκαστικά φτωχαίνει και γενικεύει τη μοναδική, ατομική δύναμη ζωής της ασυνείδητης δημιουργίας». Στην ιδανική περίπτωση, θα έπρεπε ο καθένας μας να έχει τη δική του ιδιωτική γλώσσα, αλλά επειδή η γλώσσα έχει μια «κοινωνικοποιημένη, συμβατική φύση», η μόνη σωστή ιδιωτική γλώσσα είναι η σιωπή.
Η ζωγραφική, σύμφωνα με τον αφορισμό του Σιμωνίδη, είναι ο σιωπηλός, ο εσωτερικός, βαθύς λόγος. Στήνει έναν κόσμο, τον ερευνά, τον μελετά, τον κατατάσσει, τον αναλύει, τον αξιολογεί, τον κρίνει. Έτσι και ο Παπαργύρης επιλέγει τη σιωπή, αφήνει τη σιωπή να μιλήσει μέσα από τα χρώματα και τις φόρμες, δημιουργώντας έναν εντυπωσιακό διάλογο διανθισμένο με συναισθήματα. Ο ποιητής Κωνσταντίνος Παπαργύρης είναι παρών, οι εικόνες του αποδίδουν τον ρυθμό και τη ροή των στίχων. Κάθε πινελιά φαίνεται να είναι προσεκτικά σχεδιασμένη, όπως κάθε λέξη σε ένα ποίημα που ζωντανεύει σε κάθε στίχο. Ο ποιητής υπάρχει μέσα από την αφαιρετική ομορφιά της ζωγραφικής και έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι η σιωπή, όπως και ο ποιητής, μπορεί να αφηγηθεί μια πλούσια ιστορία, χωρίς να χρειάζεται λέξεις.
Αποτυπώνοντας το φως με τρόπο που αναδεικνύει την ομορφιά και την αρμονία στα έργα του, εμπνευσμένος από την ιδέα του Απολλώνιου φωτός ως σύμβολο του θείου και της φωτεινότητας, ενισχύεται ο λυρισμός, η ποιητική αισθητική, ο προσωπικός λόγος και η έννοια της ενδοσκόπησης στη ζωγραφική του. Το φως κερδίζει το σκοτάδι, η ομορφιά υπερισχύει. Σκεπτόμενος με το χρώμα, σχεδιάζει με το χρώμα, δημιουργώντας έναν νέο µορφοπλαστικό τόνο στη ζωγραφική του, που δείχνει ένα βάθος συναισθηματικής ενσυναίσθησης που συνδέεται με τα βαθύτερα θέματα της ανθρώπινης ύπαρξης.
«Ο βασιλιάς είναι γυμνός». Ποιος είναι, όμως, ο βασιλιάς; Ο ίδιος ο ζωγράφος, ο κάθε ένας από εμάς; Ο τίτλος της έκθεσης εκπέμπει ένα αίσθημα αποκάλυψης και ευθύνης εξερευνώντας την ευθραυστότητα και την αληθινή ουσία και προσφέροντας μια προκλητική εξερεύνηση του ανθρώπινου ψυχισμού μέσα από το σύγχρονο όραμα του καλλιτέχνη». Αξίζει να αναφερθεί ότι ακολουθεί η επόμενη ατομική έκθεση του ζωγράφου τον Απρίλιο του 2024 στη Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά και μετά στο Παρίσι, καθώς και ξανά στη Σύρο το καλοκαίρι.