* Κύριε Ντικούλη. Με αφορμή τη βράβευσή σας, ποια είναι κατά τη γνώμη σας, η σημασία και η αξία μιας διάκρισης για έναν καλλιτέχνη;
-Ανέκαθεν οι βραβεύσεις, αποτελούν σημαντικό γεγονός για έναν καλλιτέχνη. Έχει την έννοια της αποδοχής του έργου του. Είναι κάτι που το δέχομαι. Προσωπικά όμως και κυρίως όσον αφορά τον θεατρικό χώρο, τη μεγαλύτερη και αξεπέραστη επιβράβευση την δίνει το κοινό. Πάντα το πίστευα αυτό. Άλλωστε όλα τα έργα μου, δεν απευθύνονται στους «ειδικούς», αλλά σε όλον τον κόσμο. Ο κόσμος είναι που απορρίπτει και καθιερώνει.
* Συγγραφέας, ηθοποιός ή σκηνοθέτης. Και στις τρεις περιπτώσεις δίνετε τον καλύτερο εαυτό σας. Με μια αυθόρμητη προσέγγιση ποιο θα επιλέγατε;
-Η ηθοποιία είναι σπουδαίο γεγονός. Είναι μαγευτικό να ανοίγουν τα φώτα της σκηνής και να ζεις σε άλλο χώρο και χρόνο. Να μπαίνεις στην ψυχολογία του ήρωα που ερμηνεύεις. Να σκέφτεσαι και να ενεργείς στο έργο όπως ο ρόλος. Η συγγραφή είναι εξίσου συγκλονιστική. Από το μηδέν γεννάς θεατρικά έργα και ήρωες, που σε ταξιδεύουν και όταν έχουν την κοινωνική αποδοχή και επιβράβευση, αισθάνεσαι μεγάλη ικανοποίηση και ευθύνη. Κάτι ανάλογο γίνεται και με τη σκηνοθεσία.
* Νιώσατε την ίδια μαγεία, με το κείμενό σας, που όχι μόνο «παίχτηκε», μα και βραβεύτηκε;
-Νιώθω καταξίωση κάθε φορά που παίζεται κάποιο κείμενό μου. Βέβαια στη συγκεκριμένη περίπτωση της βράβευσής μου, πρέπει να ευχαριστήσω από καρδιάς τη θεατρολόγο κ. Βίλλη Κίτσιου που επέλεξε και σκηνοθέτησε το κείμενό μου καθώς και τους ηθοποιούς του συλλόγου της Ανατολικής Ρωμυλίας κ. Γιώργο Παπακωνσταντίνου και Νίκο Μπόλωση που ερμήνευσαν τους ρόλους. Θερμές ευχαριστίες και στην πρόεδρο του συλλόγου κ. Τάνια Οικονόμου Μεχτερίδου για την αξιοπρέπεια, τη συνέπεια και την ευγένεια της ψυχής της, καθώς και όλα τα μέλη του συλλόγου που θα πλαισιώνουν την παρουσίαση.
* Οι κοινωνικές αφορμές του σήμερα ή παλαιότερων εποχών δίνουν μεγαλύτερη έμπνευση σε ένα συγγραφέα;
-Κάθε εποχή έχει την ανάγνωσή της. Ο άνθρωπος εξελίσσεται, προχωρά, οι συνθήκες αλλάζουν. Αν αναλογιστεί κανείς σοφότερα, υπάρχουν κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά γεγονότα που δεν έχασαν ποτέ τη διαχρονικότητά τους. Η φτώχεια, η συζυγική απιστία, οι κάλπικες σχέσεις, η ανεργία, τα ψυχολογικά προβλήματα κλπ, πάντα υπήρχαν. Απλά εμφανίζονται με διαφορετικές εκδηλώσεις συμπεριφορών ανά εποχή. Εξαρτάται από την μαεστρία του συγγραφέα να δώσει.
Είσοδος ελεύθερη.