Ο Χρήστος Τριανταφύλλου δημιουργεί υπερρεαλιστικά τοπία, αντλώντας ερεθίσματα από διάφορους τόπους που έχει επισκεφτεί, από συζητήσεις, από τη βιβλιοθήκη του πατέρα του, αλλά και από τον τόπο στον οποίο μεγάλωσε. Αποφεύγει τη ρεαλιστική απεικόνιση και δίνει έμφαση στη δημιουργία νέων ζωγραφικών συνθέσεων. Ο τομέας της αναμόρφωσης του τοπίου έπαιξε καθοριστικό ρόλο στον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε την αίσθηση του χώρου και των παράλληλων επιπέδων. Με αυτόν τον τρόπο, καταφέρνει να δημιουργήσει δικούς του χώρους με επάλληλα επίπεδα, μεγεθύνοντας ή σμικρύνοντας τα υπάρχοντα αντικείμενα, αποδίδοντάς τους έτσι δυσανάλογες διαστάσεις στον χώρο και στον χρόνο.
Όπως μπορεί να παρατηρηθεί, ο γραφιστικός-καρτούν χαρακτήρας, όπως και οι μεγάλες περιοχές με τα ενιαία χρώματα, αποτελούν τα κυρίαρχα στοιχεία των συνθέσεών του. Ο κύριος σκοπός είναι η δημιουργία συνθέσεων που έχουν μία αίσθηση δυναμικής, ηρεμίας και σταθερότητας· όπου τα χρώματα, τα σχήματα και το κενό που δημιουργείται ανάμεσά τους, το οποίο από μόνο του είναι δημιουργός χώρου, καταφέρνουν να ισορροπήσουν εν μέσω αυτής της έντονης ακροβασίας.