Του Θανάση ΑραμπατζήΣε μια γιορτή της τέχνης και σε έναν τόπο συνάντησης και δικτύωσης καλλιτεχνικών ομάδων από όλο τον κόσμο, το Platforms Project 2023 – Independent Art Fair, θα συμμετάσχουν τέσσερις Λαρισαίες εικαστικοί. Η Θεοδώρα Τσιάτσιου, η Βιβή Τσιόγκα, η Δήμητρα Εξάρχου και η Αντιγόνη Καψάλη, είναι ανάμεσα στους 900 καλλιτέχνες και δημιουργούς που θα παρουσιάζουν τις δουλειές τους από τις 26 έως τις 29 Οκτωβρίου στην Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων, στην 11η διοργάνωση ενός θεσμού που υποστηρίζει τον πειραματισμό και την έρευνα.
Οι Λαρισαίες εικαστικοί συμμετέχουν στο 11ο Platforms Project με την ομάδα Eco Flaneur με τίτλο Brighten UP σε επιμέλεια Annette Luycx, η οποία προσκάλεσε τους συμμετέχοντες να δημιουργήσουν έργα με στόχο τον συλλογικό οραματισμό ώστε με αφορμή το εσωτερικό όραμα να προκύψει και να αναγεννηθεί το εξωτερικό.
Τα έργα τους ίπτανται πάνω από τα κεφάλια των επισκεπτών, ενώ στο πάτωμα μία σειρά λιτών και συλλεκτικών καθισμάτων, ως οχήματα διαλογισμού, περιμένουν τους θεατές να οραματιστούν το μέλλον του πλανήτη και το μέλλον της ανθρωπότητας.
Συμμετέχουν οι εικαστικοί: Παναγιώτης Βούλγαρης, Πέννυ Γκέκα, Δήμητρα Εξάρχου, Αντιγόνη Καψάλη, Σοφία Κυριακού, Αικατερίνη Λαμπροπούλου, Annette Lyucx, Δήμητρα Μαλταμπέ, Απόστολος Παπαγεωγργίου, Έυα Ρέντζου, Θεοδώρα Τσάτσιου, Βιβή Τσιόγκα, Βίκυ Σαμουηλίδου, Χρύσα Σκορδάκη, Κωνσταντίνα Συλίκου. Performances Annette Luycx, Βίκη Βλάχου – Σοφία Κυριακού, Βίκυ Σαμουηλίδου.
Όπως αναφέρει η επιμελήτρια Annette Luycx «Το ζητούμενο της ομάδας μας για τη διοργάνωση του Platforms project 2023, είναι η σύζευξη της εμπειρίας της εσωτερικής περιπλάνησης με τη διαδικασία συλλογής και καλλιτεχνικής αποτύπωσης των τοπίων και οραμάτων μέσα μας».
ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΩΝ ΛΑΡΙΣΑΙΩΝ
Οι 4 Λαρισαίες εικαστικοί παρουσιάζουν στην «Ε» τα έργα τους:
Θεοδώρα Τσιάτσιου
Restart
ύφασμα, καλσόν, τσόφλια αυγών, πολυεστερική ίνα
Γλυπτική κατασκευή με τσόφλια αυγών, 60 x 60 (2023)
Σπασμένα αυγά σε κοίλη ή κυρτή μορφή ανάμεσα σε εύπλαστους όγκους άγνωστης πυκνότητας. Οι όγκοι μπαινοβγαίνουν στα εύθραυστα κελύφη, λυγίζουν, αναπνέουν, συνομιλούν με την αρχαία γλώσσα του πρώτου όντος. Ολοένα κάτι πεθαίνει και κάτι εκκολάπτεται και γεννιέται αέναα. Δεν είναι αυτό ένας συμβολισμός του “είναι”; Δεν πεθαίνουν μέσα μας χιλιάδες κύτταρα και παρασέρνουν κομμάτια μας που πέθαναν μέσα από τη λήθη, τον πόνο και την αίσθηση του μάταιου; Δεν πεθαίνει η πίστη μας σε άτομα που μας πρόδωσαν;
Όμως για να γεννηθεί κάτι, πρέπει κάτι άλλο να πεθάνει. Η ζωή δεν ξεκινά μόνο μια φορά. Ό,τι γεννήθηκε έχει προχωρήσει. Το τέλος θα είναι το ίδιο, αλλά η πορεία της κάθε ζωής, διαφορετική.
Βιβή Τσιόγκα
My skin, my garden
σεντόνι, πλαστικά μπουκάλια νερού, πλαστικά δίχτυα συσκευασίας, κορδόνια παπουτσιών, υαλοβάμβακα, 60 x 62 (2023)
Το ροζ ύφασμα ως δέρμα είναι γεμάτο μαστούς, κάποιοι απ’ αυτούς με δυσπλασίες και ράμματα. Οι ουλές και τα ράμματα αποκαλύπτουν ένα κομμάτι της ιστορίας του σώματος αλλά και της ψυχής.
Μέσα από τη διαδικασία της ίασης ο πόνος μεταπλάθεται σε δύναμη και ομορφιά. Το δέρμα γίνεται κήπος με ιδιόμορφα άνθη, καθώς παράλληλα το “είναι” διανύει υπέροχους περιπάτους μεταμορφώσεων.
Χρησιμοποίησα ύφασμα από παλιό σεντόνι που το έβαψα, πλαστικά μπουκάλια νερού, (μετά τις πλημμύρες και τις επιπτώσεις της στην περιοχή), πλαστικά δίχτυα συσκευασίας, κορδόνια παπουτσιών, υαλοβάμβακα.
Δήμητρα Εξάρχου
Χώρος καταναλωτικής ταφής
χρωμοπαγίδες πλυντηρίου, χνούδια στεγνωτηρίου, ύφασμα, 50Χ50, 30Χ30 (2023)
Οι χρωμοπαγίδες ανέκαθεν ασκούσαν μια γοητεία πάνω μου. Δεν κατάφερα ποτέ να πετάξω ούτε μία. Κάπου σε μια γωνιά του εργαστηρίου εδώ και χρόνια η στοίβα μεγαλώνει ώσπου έφτασε να μοιάζει με τις χωματερές χρησιμοποιημένων ρούχων στην Αφρική. Κι αναρωτιέμαι. Πόσες από αυτές είναι προϊόν πραγματικής επιθυμίας, πραγματικής ανάγκης; Και τότε το κεφάλι μου γεμίζει σκουπίδια. Μια χωματερή περιττού που στοιχειώνει τη δυτική ευημερία μου των 52 μικρο-εποχών γρήγορης μόδας.
Αντιγόνη Καψάλη
Θαλπωρή / Thalpori
Fiber fill, σύρματα συρραπτικού, beauty wipes, μαρκαδόροι, ακουαρέλες, 56x73 (2023)
Το εννοιολογικό έργο «Θαλπωρή» αποτελεί μια σύγχρονη προσέγγιση στην textile art. Λευκά χαρτιά κολλήθηκαν με χαρτοταινία και ντύθηκαν με μαλακά μαντηλάκια καθαρισμού. Με μαρκαδόρους σκιαγράφησα τα μονοπάτια του πάρκου που τα τρύπησα με βελόνες και κέντησα πάνω τους πολυεστερική ίνα. Διαφορετικά πράσινα γεμίζουν το τοπίο μου και μέσα τους φυτρώνουν σύρματα. Κάποια βρίσκονται εκεί συμβολίζοντας τα εμπόδια που προκύπτουν - σαν τα ενοχλητικά αγριόχορτα που ξεφυτρώνουν στους περιποιημένους κήπους. Άλλα καρφώθηκαν στο ύφασμα για λόγους δομικούς. Συγκρατούν τα διάφορα πράσινα μαζί, θυμίζουν ότι οι τρύπες και τα σκισμένα σημεία επουλώνονται, αρκεί να τα φροντίσεις.
Μπορεί το πράσινο να συμβολίζει την αγάπη; To εσωτερικό μου τοπίο, είναι ένα μέρος με πράσινο που κατά την οπτικοποίησή του βρίσκεται ανάμεσα στο πραγματικό και στο φαντασιακό. Είναι μια μικρογραφία απο το Πεδίον του Άρεως. Ένα πάρκο που το συνδέω με την αγαλλίαση και τις ήρεμες βόλτες με καυτό κακάο.
