Του Θανάση Αραμπατζή
«Μικρές ιστορίες χωρίς να είναι απόλυτα και πάντα πολύ συγκεκριμένες» αφηγείται η έκθεση «Αύξουσα Αμφίκυρτος» της Ευτυχίας Λάνταβου που εγκαινιάζεται σήμερα Πέμπτη και ώρα 7.30 μ.μ. στην Connectiva και με επιμέλεια της Δήμητρας Εξάρχου. Η Λαρισαία καλλιτέχνης εμπνέεται από τις σκιές και τις φάσεις του φεγγαριού και δημιουργεί μοτίβα στα οποία ο καθένας μπορεί να δει τη δική του ιστορία. Μιλώντας στην «Ε» για την έκθεσή της η κ. Λάνταβου θα σημειώσει ότι «Είναι μια δουλειά με βιωματικά έργα, έργα που αφορούν τη δική μου ζωή. Κάποια στιγμή οι σκιές μπήκαν στη δική μου δουλειά και σιγά σιγά έφτασαν σ’ ένα μοτίβο που έχει τη δική του δύναμη, τη δική του σχεδόν ύπαρξη. Αφηγούμαι διάφορα στοιχεία και εμπειρίες της ζωής μου». Ερωτώμενη για τον τίτλο η Ευτυχία Λάνταβου θα πει ότι «Αύξουσα αμφίκυρτος είναι μια φάση της Σελήνης λίγο πριν την πανσέληνο, και μάλλον έτσι αισθάνομαι κι εγώ αυτόν τον καιρό και μάλλον ήταν ο πιο κατάλληλος τίτλος. Είμαι στο «γέμισμα» δηλαδή... (σ.σ. γέλια)». Μιλώντας για τα έργα που εκτίθενται θα πει ότι «Εκτίθενται 19 έργα, μικρών διαστάσεων αλλά και μερικά μεγαλύτερα, τα οποία μπορεί κανείς να τα χωρίσει σε μικρά επεισόδια το καθένα που αφηγούνται μικρές ιστορίες». Τι είδους ιστορίες, θα τη ρωτήσουμε, για να μας πει ότι «Για παράδειγμα την ιστορία της μητέρας μου που έζησε τη ζωή της δύσκολα και με πολλούς σκοπέλους, τα προσωπικά μου όνειρα, τις επιδιώξεις μου, τα κατορθώματα που νομίζω ότι κατάφερα. Η αίσθηση που μου άφησαν όλα αυτά στη ζωή μου... Αυτές είναι οι μικρές ιστορίες χωρίς να είναι απόλυτα και πάντα πολύ συγκεκριμένες».
Η Σελήνη αποπνέει μια αύρα μυστηρίου, υπάρχει αυτό το μυστήριο και στα έργα σας, η ερώτηση με την Ευτυχία Λάνταβου να σημειώνει ότι «Ο καθένας μπορεί να δει τη δουλειά μου με τον δικό του τρόπο. Δεν είναι ξεκάθαρο το τι βλέπεις εξαρχής, οπότε, ναι, θα μπορούσε να το συνδέσει κάποιος με το μυστήριο της σελήνης, έχει μια τέτοια εικόνα η δουλειά μου. Υπάρχει ένα μοτίβο το οποίο αναπτύσσεται και ο καθένας μπορεί να δει σ’ αυτό πάρα πολλά πράγματα».
Η καλλιτέχνης αναφέρει για την έκθεσή της ότι «Δέκα χρόνια πριν άνοιξα τα μάτια μου ένα πρωί και βρέθηκα να περπατάω πάνω σ’ ένα τεντωμένο σχοινί. Τα πόδια μου αδύναμα, τα βήματά μου αβέβαια κι ο κίνδυνος της πτώσης να είναι εκεί δυνατός, υπαρκτός ξαφνικά.
Δε δίστασα να αποδεχτώ τη νέα πραγματικότητα και να αγκαλιάσω την αλήθεια με την οποία όλοι θα έρθουμε αντιμέτωποι κάποια στιγμή στη ζωή μας.
Η εφήμερη φύση της ύπαρξής μας με συντροφεύει από τότε. Και τότε, ένα βράδυ ποτισμένη απ` αυτή, είδα τη σκιά μιας τριανταφυλλιάς στον κήπο. Μαγνήτισε το βλέμμα και το μυαλό μου και βάλθηκα να τη ζωγραφίσω. Τόση ομορφιά ακόμα και στα φύλλα της που τα έτρωγε κάποιο έντομο!
Οι σκιές από τότε γίναν για μένα σύμβολα μιας υπέροχης εφήμερης πραγματικότητας. Σιγά-σιγά αφέθηκα σε μια συνομιλία μ` αυτά τα σύμβολα για να περιγράψω την πληγή μου, ίσως για να την αντιμετωπίσω. Να μετατρέψω όλη αυτή τη θλίψη σε ομορφιά και δύναμη, ξορκίζοντας τα σημάδια που μου άφησε.
Τη Σελήνη την ακολουθώ χρόνια. Παρακολουθώ τις φάσεις της, το φως που εκπέμπει, το σκοτάδι τ` ουρανού όταν λείπει. Γεμίζει, αδειάζει και χάνεται... η οδηγός μου.
Αύξουσα Αμφίκυρτος, η φάση που σηματοδοτεί τον ερχομό της πανσελήνου...».
Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΛΑΝΤΑΒΟΥ
Η Ευτυχία Λάνταβου ζει και εργάζεται στη Λάρισα. Διδάσκει Εικαστικά στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Είναι μέλος της Ένωσης Εκπαιδευτικών Καλλιτεχνικών Μαθημάτων, του Συλλόγου Αποφοίτων ΑΣΚΤ Θεσσαλονίκης και του Σωματείου Εικαστικών Λάρισας 8. Από το 1998 έως το 2005 εργάστηκε στο Ελεύθερο Εργαστήρι της Δημοτικής Πινακοθήκης Λάρισας Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα.
