σε μια πραγματικότητα, η οποία αλλάζει ακραία, βίαια και αμετάκλητα» τονίζει σήμερα στην «Ε» η Λαρισαία σκηνοθέτρια Ιώ Βουλγαράκη με αφορμή την παράσταση «Αρκουδοράχη» που σκηνοθετεί και κάνει πρεμιέρα αύριο Πέμπτη στις 9 μ.μ. στο Θέατρο «Κώστας Τσιάνος». Το Θεσσαλικό Θέατρο συνεργάζεται με την ομάδα Πυρ που συστήνει στο ελληνικό κοινό το έργο «Αρκουδοράχη» (2019) του πολυβραβευμένου Ουαλού συγγραφέα θεάτρου και κινηματογράφου Εντ Τόμας, με την Ιώ Βουλγαράκη να μας μιλάει για το έργο, τη μνήμη, την επιλογή του συγκεκριμένου έργου, αλλά και για το πώς νιώθει που σκηνοθετεί στο φημισμένο Θεσσαλικό Θέατρο, το θέατρο της γενέτειράς της. Αρχικά, της ζητήσαμε να μας μιλήσει για το έργο, για να μας πει ότι: «Το έργο είναι του Εντ Τόμας, του Ουαλού αυτού συγγραφέα, που είναι σπουδαία περίπτωση, αν και άγνωστος σ’ εμάς στην Ελλάδα. Με έναν τρόπο έχουμε και τη χαρά η ομάδα μας, η ομάδα ΠΥΡ, να συστήνουμε όχι μόνο το έργο, αλλά και τον συγγραφέα στο λαρισαϊκό κοινό. Το έργο είναι του 2019, γράφτηκε ακριβώς πριν τον Covid και ανέβηκε στο Λονδίνο, στο Royal Court. Είναι μια πολύ ιδιαίτερη γραφή που πατάει με ένα πόδι στο παράλογο και με το άλλο στον ρεαλισμό. Η δράση διαδραματίζεται σε ένα χωριό που έχει ερημωθεί από τον πόλεμο, και συμβαίνει σε ένα άδειο χασάπικο, του οποίου οι ιδιοκτήτες του επιμένουν να κρατούν ανοιχτό αν και δεν υπάρχει κανένας λόγος πια. Δεν υπάρχουν άνθρωποι στο χωριό ούτε κρέατα ούτε τίποτα. Παραμένουν εκεί σε πείσμα των συνθηκών προστατεύοντας αυτό που συγκροτεί την ταυτότητά τους».
Αφού δεν υπάρχει κανένας λόγος να κρατούν ανοιχτό το μαγαζί, ουσιαστικά διαφυλάσσουν τη μνήμη, θα σχολιάσουμε, με την κ. Βουλγαράκη να τονίζει ότι: «Ακριβώς! Είναι λοιπόν ένα έργο για τη μνήμη, και πώς η μνήμη γίνεται ένας μηχανισμός επιβίωσης μέσα σε μια πραγματικότητα, η οποία αλλάζει ακραία, βίαια και αμετάκλητα. Ένα ιδιαίτερο έργο, που τοποθετείται σε μια ακραία και ποιητική συνθήκη, γιατί όσοι είναι στη σκηνή είναι και οι τελευταίοι επιζήσαντες». Η μνήμη είναι η ταυτότητά μας; Τη ρωτάμε, και απαντά «σίγουρα είναι», για να συνεχίσει λέγοντας ότι: «Συγκροτεί αυτό που είναι η ταυτότητά μας. Είναι ο πυρήνας αυτής της ταυτότητας».
Γιατί την «Αρκουδοράχη» θα τη ρωτήσουμε, για να μας πει ότι: «Εμείς διαβάσαμε αυτό το έργο κατά τη διάρκεια του πρώτου λοκ ντάουν, τότε έφτασε στα χέρια μας και αισθανθήκαμε ενστικτωδώς ότι μας περιέχει πάρα πολύ ως θέμα, γιατί ήμασταν όλοι τότε -και προσωπικά και συλλογικά- σε μια στιγμή που είχες την αίσθηση ότι ο κόσμος αλλάζει για πάντα. Και κάπως έτσι επικοινωνήσαμε μ’ αυτήν τη γραφή και με το θέμα του έργου» θα σημειώσει, ενώ μιλώντας για τον συγγραφέα θα πει ότι: «Ο Εντ Τόμας είναι ένας νέος κλασικός, θα παίζεται για πολλά χρόνια μετά. Καμιά φορά κάποιοι άνθρωποι έχουν την ικανότητα να αφουγκράζονται κάποια πράγματα της νέας εποχής πριν αυτή έρθει». Ναι, αλλά πόσο κοντά με την ελληνική πραγματικότητα είναι το έργο ενός Ουαλού συγγραφέα, θα σχολιάσουμε, για να σημειώσει η κ. Βουλγαράκη ότι: «Η επιτυχία του έργου έγκειται στο ότι είναι τοπικό, ακουμπά πάρα πολύ στην ουαλική ιστορία, στο ζήτημα που έχουν οι Ουαλοί με την παλιά γλώσσα, αλλά παρ’ όλα αυτά είναι μια μεταφορά παγκόσμια για οτιδήποτε μπορεί να συνιστά για τον καθένα μας απώλεια: και παρελθόν, και ρίζα και ταυτότητα και μ’ αυτήν την έννοια το έργο είναι οικουμενικό. Δεν έχεις καθόλου την αίσθηση ότι παρακολουθείς μια ειδική ιστορία ενός ειδικού τόπου που είναι μακριά από σένα. Αυτό το νιώσαμε κι εμείς ευθύς εξαρχής και φάνηκε και από τη θερμότατη υποδοχή που είχε το έργο όπου κι αν παίχτηκε. Ο κόσμος συνδέθηκε πάρα πολύ μ’ αυτό. Είναι μάλλον αυτό που κι ο Εντ Τόμας πιστεύει: Ότι όταν κάτι είναι βαθιά προσωπικό, είναι και οικουμενικό».
Πώς αισθάνεστε που θα σκηνοθετήσετε στο φημισμένο Θεσσαλικό, τη ρωτήσαμε καταληκτικά, για να μας πει ότι: «Είναι μεγάλη μας χαρά και μεγάλη μας τιμή που ερχόμαστε στο Θεσσαλικό!».
