* Κυρία Εξάρχου, «Ισόδομο και Δομικά υλικά» ποιο είναι το αφήγημα της έκθεσης;
- Η έκθεση δημιουργήθηκε με αφορμή τη συμπλήρωση των 100 χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή με σκοπό να αποτελέσει ένα σχόλιο ευρύτερης ευαισθητοποίησης προς τους πρόσφυγες, μετανάστες της σύγχρονης πραγματικότητας οι οποίοι πολύ συχνά θυσιάζονται στον βωμό του κέρδους οργανώσεων, κρατών, φορέων κ.λπ. Είναι μία αναφορά στο δομικό υλικό της κοινωνίας, τον πολίτη-άνθρωπο.
*Η έκθεσή σας -όπως προείπατε- έχει ως αφορμή τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Παράλληλα βλέπουμε παρόμοιες καταστροφές να συντελούνται ακόμη και σήμερα σε όλα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου. Ο άνθρωπος δεν έχει διδαχτεί τίποτα; Είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε τη θλίψη ξανά και ξανά;
- Δυστυχώς η σκληρή πραγματικότητα έρχεται να προσθέσει ακόμη περισσότερους προβληματισμούς. Αποτίνοντας φόρο τιμής στα θύματα του πρόσφατου εγκλήματος της κοινωνίας, το οποίο επισκιάζει με το μέγεθός του οτιδήποτε άλλο αυτή τη στιγμή, είναι πλέον χρέος όλων να απαιτήσουμε από τους «εργολάβους» διαφορετικούς όρους. Η τέχνη έχει ως χρέος τον προβληματισμό του θεατή, μακάρι να είχε και τις λύσεις για να μπορέσω να σας απαντήσω αν ως ανθρωπότητα έχουμε διδαχτεί κάτι από τις καταστροφές που οι ίδιοι έχουμε προκαλέσει. Εκ του αποτελέσματος νομίζω πως όχι.
* Η έκθεση στήθηκε λίγα εικοσιτετράωρα μετά το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, ποιες ήταν οι σκέψεις καθώς τη στήνατε; Τα συναισθήματά σας...
- Πάνω σ’ αυτή σας την ερώτηση νομίζω πως δεν θα μπορέσω με λόγια να περιγράψω τα συναισθήματά μου, είναι σαν ιεροσυλία να μιλήσω για τα δικά μου συναισθήματα ενώ υπάρχει τόσος πρόσφατος πόνος.
* Είστε αισιόδοξη για το αύριο;
- Η αρχιτεκτονική, από την οποία και δανείστηκα τα στοιχεία του τίτλου και την εννοιολογική προσέγγιση με τους παραλληλισμούς που γίνονται στο έργο μου, πολλές φορές στην ιστορία δημιούργησε και οραματίστηκε ουτοπικές κοινωνίες. Κάτι αν κρατήσουμε από αυτές ίσως και να είναι πιο αισιόδοξο το μέλλον.
Ο άνθρωπος έχει καταφέρει πολλά κύριε Αραμπατζή, γιατί όχι κι αυτό... Ουτοπικό ε;
Ας κλείσουμε με ένα... Μακάρι.
Κλείνοντας θα ήταν παράλειψη να μην ευχαριστήσω το Δημοτικό Ωδείο Λάρισας και ιδιαιτέρως τον εμπνευστή και διευθυντή του Φεστιβάλ «Μουσικότροπο» Χρήστο Λενούτσο για την πρόσκληση να εκθέσω τις δημιουργίες μου στο Φεστιβάλ.
Σας ευχαριστώ θερμά.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΡΑΜΠΑΤΖΗΣ
