«Όσοι δεν κινούνται, δεν παρατηρούν τις αλυσίδες τους»
Ρόζα Λούξεμπουργκ
«Η 8η Μαρτίου δεν είναι μια «χαρούμενη γιορτή της γυναίκας!», ούτε ένας φόρος τιμής στη γυναικεία ομορφιά που επιβραβεύεται με ένα μπουκέτο κόκκινα τριαντάφυλλα, μια έξοδο για δείπνο, κοσμήματα, εσώρουχα ή ένα κουτί σοκολατάκια!
Δεν πρόκειται επίσης, για μία παραλλαγή της γιορτής του Αγίου Βαλεντίνου ή της γιορτής της μητέρας, πόσο μάλλον μια ημέρα εορτασμού της «αιώνιας θηλυκότητας», υπονοώντας έτσι, έναν μοναδικό τρόπο έκφρασης της γυναικείας υπόστασης ή έναν μοναδικό πρότυπο θηλυκότητας.
Πρόκειται για μια ημέρα δράσης, ευαισθητοποίησης και κινητοποίησης αφιερωμένη στον αγώνα για τα δικαιώματα των γυναικών. Μια ημέρα καταγγελίας των ανισοτήτων και των αδικιών που υφίστανται οι γυναίκες και οι οποίες διαιωνίζονται λόγω των έμφυλων στερεοτύπων και επιταγών.
Μια ημέρα αμφισβήτησης της ιδέας της φυσικής ιεραρχίας των φύλων που προσδίδει στον άνδρα αρρενωπότητα, σύμβολο εξουσίας, ανταγωνισμού και δύναμης, και υποβιβάζει τη γυναίκα στον ρόλο της μητέρας ή... της κούκλας! Μην προσφέρετε ανθοδέσμες, θέλουμε δικαιώματα, όχι λουλούδια!».
Σύνοψη: Η Papicha ή αλλιώς, Nedjma, είναι μια 18χρονη φοιτήτρια γαλλικής φιλολογίας που ζει στην Αλγερία της δεκαετίας του 1990, στις αρχές της «μαύρης δεκαετίας».
Ονειρεύεται να γίνει σχεδιάστρια μόδας και πουλάει τις δημιουργίες της στα νυχτερινά κέντρα του Αλγερίου. Οι αφίσες που καθιστούν υποχρεωτική τη θρησκευτική μαντίλα κάνουν γρήγορα την εμφάνισή τους στους τοίχους της φοιτητικής εστίας.
Σε ένα δυναμικό κάλεσμα για υπεράσπιση της ελευθερίας και της απελευθέρωσης των γυναικών, η Nedjma αποφασίζει να διοργανώσει μία επίδειξη μόδας εντός της φοιτητικής εστίας, σχεδιάζοντας της δημιουργίες της, εμπνεόμενη από το παραδοσιακό ύφασμα haïk που χρησιμοποιείται για τις παραδοσιακές ενδυμασίες των γυναικών της Αλγερίας.