Ώρα προσέλευσης στο παλάτι του Θησέα: ενάτη μετά μεσημβρίαν. Οδηγούμαστε στο ιδιαίτερο δωμάτιο της Φαίδρας. Όλα είναι διαφορετικά απ’ ό,τι θα περιμέναμε. Ένα σκονισμένο επιδαπέδιο φωτιστικό εξακτινώνει λίγο θαμπό κι ωχρό φως. Ένα παλιοκαιρισμένο ανάκλιντρο δίχως αίγλη, μήτε στρωσίδια. Ένα τρίποδο ξύλινο τραπέζι διακοσμημένο από ένα μαχαίρι. Αυτό δεν είναι το δωμάτιο της βασίλισσας, όπως θα το φανταζόμασταν. Αυτή είναι η κάμαρη της Φαίδρας, της παρατημένης συζύγου του απόντος πολεμοχαρή Θησέα. “Κάποιος πρέπει να πολεμά για να απολαμβάνουμε εμείς την ελευθερία”, θα πει αργότερα η Στοργή στη Φαίδρα, και η Φαίδρα θα βάλει τα πράγματα στη θέση τους απαντώντας στη Στοργή: “Είσαι δούλα. Ποια ελευθερία;” Στις εννέα και τέταρτο μετά μεσημβρίαν η Φαίδρα θα εισέλθει στην κάμαρή της. Την βλέπουμε αργά αργά, διόλου ιεροτελεστικά, μα αφόρητα βαρετά, να βαδίζει προς το ανάκλιντρο. Σε αντίθεση με την εγκαταλειμμένη, βρωμερή κι άφωτη κάμαρη, “τα παράθυρα δεν τ’ ανοίγεις ποτέ” θα την ψέξει αργότερα ο Ιππόλυτος, η Φαίδρα ενδύεται ένα φανταιζί γεμάτο χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια φόρεμα. Είναι το «ό,τι» της απέμεινε. Μα μήπως έτσι δεν συμβαίνει πάντα; Ό,τι απομένει από τη δυσωδία της εξουσίας είναι το φανταιζί φαίνεσθαι, αυτό που βαστάζει κυρίαρχο τον πνιγμένο εξουσιαστή, (εν προκειμένω τη Φαίδρα), από τα μαλλιά, και αυτό που («αντιεπαναστατικά») γοητεύει ακόμη τον εξουσιαζόμενο και υπόδουλο λαό, (που εν προκειμένω ενσαρκώνεται στο πρόσωπο της Στοργής). Κι ο Ιππόλυτος; Τι ρόλο έχει αυτός; Μα τι άλλο από τον παρατημένο δίχως αγάπη και φροντίδα γιο που θέλγεται από την ερωτική προσφορά της μητριάς του. Η παράσταση, κυρίες και κύριοι, αρχίζει. Η Φαίδρα καλεί στην κάμαρή της τον Ιππόλυτο. Είναι, το ξέρουμε όλοι, αφού ο μύθος είναι γνωστός, οι τελευταίες τους ώρες εν ζωή. Μπροστά μας ξετυλίγεται ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Ένας απολογισμός του κόσμου. Τα πάντα γύρω από τον έρωτα, τον πόλεμο, “oι πόλεμοι δεν τελειώνουν ποτέ” θα πει η Φαίδρα στον ευαίσθητο και ρομαντικό Ιππόλυτο, τον θάνατο, το νόημα της ζωής, αν υπάρχει, την εξουσία, το ψέμα του κράτους, τον λαό, όλα θα λογαριαστούν μέσα από αυτή την τελευταία συνάντηση της Φαίδρας με τον Ιππόλυτο. Μια συνάντηση μίσους, απέχθειας, παραίτησης, απογοήτευσης… Και η αγάπη; Μα αν κάτι λείπει, αυτό είναι η στοργή. Η Αναστασία Μιχαλούδη στέκεται επάξια στο ύψος του ρόλου της Στοργής, που είναι εν τέλει ο κομβικός ρόλος της διασκευής του μύθου που επιχειρεί ο Ντάβας. Ο συγγραφέας και σκηνοθέτης του έργου Νικόλαος Ντάβας ερμηνεύει ποιητικά τον Ιππόλυτο. Και η Ρούλα Καραφέρη σε μια από τις πιο καλές της στιγμές μας δίνει τη σήψη μιας βασίλισσας που πια δεν έχει τίποτα να αγαπήσει και τίποτα για να φοβηθεί.
Σημειώνεται ότι το ποιητικό θεατρικό έργο “Φαίδρα” σε κείμενο και σκηνοθεσία του Νικόλα Ντάβα ανεβαίνει στη Λογοτεχνική Γωνία (Γαληνού & Φαρμακίδου) την Κυριακή 15 και τη Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2023, για δύο τελευταίες παραστάσεις (Ώρα έναρξης: 21.15, είσοδος: 10 €, Τηλ. κρατήσεων: 2410-253.097). Την παράσταση παρουσιάζει η ομάδα χοροθεάτρου OFF ART σε συνεργασία με την Αντιδημαρχία Πολιτισμού και Επιστημών του Δήμου Λαρισαίων.
Αντώνης Ψάλτης
Φωτογραφία: Φώτης Νατσιούλης