«Μουλέν Ρουζ» του Τζον Χιούστον

ΜΙΑ ΕΞΑΙΣΙΑ ΚΛΑΣΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ ΣΤΟ ERTFLIX

Όταν το 1952 ο ανυπέρβλητος Τζον Χιούστον γύρισε μία μυθοπλαστική βιογραφία του ζωγράφου Ανρί ντε Τουλούζ-Λοτρέκ με τίτλο «Μουλέν Ρουζ» (διαθέσιμη στο ERTFLIX έως 15/01) βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Πιέρ Λα Μυρ (1950) δεν υπήρχαν ψηφιακά ειδικά εφέ στην κινηματογραφική εικόνα. Έτσι, για τις ανάγκες της σωματικής εμφάνισης του πρωταγωνιστικού ρόλου, ο Χοζέ Φερέρ (περ)πατούσε με λυγισμένα γόνατα, με αναπόφευκτη συνέπεια αυξομειώσεις ύψους του αναλόγως συνθηκών λήψης. Επίσης χρησιμοποιήθηκαν κατασκευές με σίδερα που συγκρατούσαν τα διπλωμένα πόδια του Φερέρ (που έκανε γιόγκα για να αντέχει τον πόνο) και τεχνητές πατούσες με παπούτσια κάτω από τα γόνατά του για ολόσωμα πλάνα που στεκόταν (ή έκανε κάνα μικρό βήμα) στα οποία έμοιαζε να έχει, ας πούμε, μία μορφή αρθρογρύπωσης παρά τη μοναδική φυσιολογία του καλλιτέχνη που ήταν πιο κοντά σε κάποια του νανισμού (όπως πάνω-κάτω στους αντικαταστάτες σώματος του Φερέρ σε πιο μακρινά πλάνα). Τεχνικές λεπτομέρειες άνευ σημασίας. Ο Χιούστον πρόσφερε ένα γενναιόδωρο καλλιτεχνικό επίτευγμα με τον μέγιστο Χοζέ Φερέρ (που επίσης υποδύθηκε στην ταινία και τον αριστοκράτη πατέρα του Λοτρέκ) να χαρίζει επίσης άλλη μία απαράμιλλη ερμηνεία του. Εξάλλου, όπως προαναφέρθηκε, ο Χιούστον δεν προσεγγίζει «ρεαλιστικά» μία βιογραφία, αλλά έναν κινηματογραφικό Λοτρέκ και μάλιστα εμβληματικά εξαιρετικό.
Ο θεατής αφουγκράζεται την έκφραση της ιδιοσυγκρασίας του ζωγράφου (και) στη σχέση μεταξύ ζωής και τέχνης του καθώς επίσης (και) με τη συμβολή του τεράστιου Όσβαλντ Μόρις στη διεύθυνση φωτογραφίας (χρησιμοποιώντας και καπνό) τα κάδρα της ταινίας ζωντανεύουν αξεπέραστα (με) τα χρώματα και τις φωτοσκιάσεις των έργων του Λοτρέκ. Από τη θαυμάσια διανομή, αναφέρω επίσης ενδεικτικά τις υπέροχες Κολέτ Μαρσάν (προταθείσα για Όσκαρ ως Μαρί) και Σούζαν Φλον (Μύριαμ) και τους έξοχους Πίτερ Κούσινγκ (Μαρσέλ) και Κρίστοφερ Λι (Σερά). Επίσης, μεταξύ άλλων, σημειώνω ενδεικτικά μία σκηνή-ρωγμή ανθολογίας: ο Λοτρέκ περπατά νύχτα στον δρόμο και τον σταματά μία φωνή που τον κάνει να γυρίσει και να δει μία μεθυσμένη κλοσάρ, που (ούσα και άγνωστη ως ηθοποιός) δίνει την αίσθηση ότι δεν αποκλείεται να ήταν και στην πραγματικότητα μία πονεμένη ψυχή που ο ασύγκριτος Χιούστον έφερε επί της οθόνης με λεπταίσθητη διάκριση στις περιπλανήσεις αντανακλάσεων του πόνου του Λοτρέκ. Από τα μπαλέτα, λοιπόν, του Μουλέν Ρουζ και τις διακυμάνσεις αισθήσεων (και) βιωμάτων του Λοτρέκ έως τον αντικατοπτρισμό του βλέμματός του (με μοναδικές λήψεις) στην Αφροδίτη της Μήλου και σε κάθε αναπνοή (της ζωής) του, ο αξεπέραστος Τζον Χιούστον συνθέτει στις πολύπτυχες αποχρώσεις της μία παλέτα εξαίσιας Τέχνης κλασικού κινηματογράφου.
Μιχάλης Δ. Ταμπούκας
Ηθοποιός