«Η πόλις» του Μάκη Λαχανά

ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ

Το «Θεσσαλικό Θέατρο» στηρίζει πάντα τις συνέργειες των φορέων της πόλης και των εκδηλώσεών τους, επαναλαμβάνοντας, στο πλαίσιο του Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου, με θέμα «η Φύση στο έργο του Νίκου Καζαντζάκη», που πραγματοποιείται από τη Διεθνή Εταιρεία Φίλων Νίκου Καζαντζάκη - ΔΕΦΝΚ, υπό την αιγίδα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και της Περιφέρειας Θεσσαλίας, σε συνδιοργάνωση με τον Δήμο Λαρισαίων, την πολύ επιτυχημένη παράσταση με τίτλο «Η πόλις, Μυθιστορηματική ανθρωπογεωγραφία της Λάρισας», του Μάκη Λαχανά, σε διασκευή και σκηνοθεσία του Δημήτρη Ι. Τσουμάνη, μεθαύριο Παρασκευή 18 Νοεμβρίου στις 9 μ.μ. στο θέατρο «Κώστας Τσιάνος».
Πληροφορίες – κρατήσεις θέσεων στο 2410-533.417, 10 π.μ.-2 μ.μ. και την ημέρα της παράστασης 10 π.μ.-2 μ.μ. και 6-9 μ.μ. Προπώληση: viva.gr. Γενική είσοδος: 5 ευρώ. Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά.
Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
«Η Πόλις, μυθιστορηματική ανθρωπογεωγραφία της Λάρισας» είναι το τελευταίο έργο του Λαχανά. Εκδόθηκε το 2009, έναν χρόνο πριν από τον θάνατό του, και είναι αφιερωμένο στους πρόσφυγες όλου του κόσμου. Ο συγγραφέας αναδημιουργεί μνήμες από τη δική του οικογένεια, που ζούσε στην ακμάζουσα Αδριανούπολη, στην Ανατολική Θράκη. Η αφήγηση αρχίζει το 1912, πριν από το ξέσπασμα του Α’ Βαλκανικού Πολέμου. Οι γυναίκες και τα παιδιά της οικογένειας Φλωριά, που εμπορευόταν το μετάξι της Αδριανούπολης στις παραδουνάβιες χώρες, αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη. Αναζητώντας καταφύγιο καταλήγουν στη Λάρισα. Η οικογένεια τοποθετείται σε ένα παλιό αρχοντικό στον Άγιο Κωνσταντίνο (συνοικία των εύπορων μουσουλμάνων στην οθωμανική εποχή), όπου πρέπει να συγκατοικήσει με οικογένειες από διάφορα μέρη που έρχονται κατά κύματα, ως το 1922, όταν καταφθάνουν οι πρόσφυγες από τη Σμύρνη: αυτό είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο ο Λαχανάς ξεδιπλώνει την αφήγηση της Λάρισας, της εποχής του Μεσοπολέμου, μέσα από τη ματιά των προσφύγων και μέσα από τις προσωπικές του μνήμες. Οι ιστορίες που αποτελούν την πρώτη ύλη της παράστασης συχνά προκαλούν έκπληξη. Πρόσωπα και καταστάσεις συνθέτουν ένα μεγάλο ψηφιδωτό, το ψηφιδωτό μιας πόλης σκληρής, αλλά και βαθιά ανθρώπινης, αντιφατικής και σχεδόν παγανιστικής. Με κομβικό έτος το 1941, έτος μαρτυρικό, όταν μέσα σε λίγες μέρες η πόλη πλήττεται από βομβαρδισμούς και ισχυρό σεισμό και ισοπεδώνεται σχεδόν ολόκληρη. Μέσα από τα ερείπια της παλιάς Λάρισας αναδύεται η νέα Λάρισα, μια άλλη πόλη, όπως μέσα από την οθωμανική αναδύεται προηγουμένως η ελληνική Λάρισα: η μεταμόρφωση, το μεγάλο θέμα που διατρέχει όλο το βιβλίο και την παράσταση. Η εχθρική αρχικά για τους πρόσφυγες πόλη, η οποία στη συνέχεια γίνεται η νέα εστία τους, η μήτρα, το χωνευτήρι της νέας ζωής.