-από την πλημμυρίδα των γεγονότων- πολέμους που διαδραματίστηκαν στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου. Ο μεν πρώτος, ο πρώτος νεκρός του Τρωικού Πολέμου, επικεφαλής των Θεσσαλών των πόλεων Φυλάκης, Ανδρώνας, Πυράσου και Πτελεού, ο δε δεύτερος λοχίας στο πρώτο άγημα του Ελληνικού Στρατού που πάτησε στη μικρασιατική γη, το 1/38 Σύνταγμα Ευζώνων της Ι Μεραρχίας των Θεσσαλών. Ο Δημήτρης Ιγγλέσης κρατούσε ημερολόγιο και κάνει γνωστά γεγονότα και λεπτομέρειες δίνοντας μια άμεση εικόνα της ζωής των στρατιωτών και όσων υπηρετούσαν στην εκστρατεία.
Τον παραλληλισμό αυτό κάνει ο Εμμανουήλ Γ. Καραμανώλης στο πόνημά του με τίτλο «Οδός Πρωτεσιλάου. Ημερολόγιο ενός πολεμιστού της Μ. Ασίας». Όπως λέει ο ίδιος στην εισαγωγή του έργου του απαντώντας στο ερώτημα τι σχέση μπορεί να έχει ένας ομηρικός ήρωας με γεγονότα που διεξήχθησαν 3 χιλιάδες αργότερα «Τι σχέση μπορεί να έχει ο Πρωτεσίλαος με την καταστροφή της Μ. Ασίας του 1922; Έχει σχέση αναλογίας. Αρκεί κανείς να παραλληλίσει και να ερμηνεύσει τα ιστορικά γεγονότα. Εφαρμόζεται και εδώ, αυτό που απλά ο πολύς κόσμος λέγει «η ιστορία επαναλαμβάνεται» και αποτελεί θεώρημα της κοινωνιολογίας περί ανακυκλίσεως των γεγονότων».
Ο αείμνηστος δικηγόρος και λάτρης της ιστορίας και της λαογραφίας Εμμανουήλ Καραμανώλης βρήκε το ημερολόγιο που κρατούσε ο Δημήτρης Ιγγλέσης, πολεμιστής στο μικρασιατικό μέτωπο και κατοπινός πεθερός του, και σε συνδυασμό με διηγήσεις του θείου του, του ταγματάρχη τότε Ν. Καραμανώλη, έγραψε ένα εμβριθές και εμπεριστατωμένο πόνημα που δίνει πληροφορίες τόσο για τα ιστορικά γεγονότα όσο και για την καθημερινότητα των πολεμιστών στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου.
Γράφει στην εισαγωγή του ο Εμμανουήλ Καραμανώλης ότι «Από τη Μυθολογία και Ιστορία μαθαίνουμε ότι ο Πρωτεσίλαος ήταν αρχηγός των Θεσσαλών πολεμιστών που ήλθαν στην Τροία, το βασίλειό του ήταν η Φυλάκη (σημερινό ομώνυμο χωριό στα όρια των νομών Λαρίσης και Μαγνησίας, που απέχει περίπου 20 χιλιόμετρα από τα Φάρσαλα και Αλμυρό, σώζεται εκεί ο προϊστορικός οικισμός) και το αρχικό του όνομα ήταν Ιόλαος. Ο χρησμός του μαντείου έλεγε πως ο πρώτος που θα αποβιβαζόταν από τα πλοία των Ελλήνων στην Τροία θα φονευόταν», για να κάνει τον παραλληλισμό με τα γεγονότα της Μικρασίας γράφοντας ότι «Την 2α Μαΐου 1919 αποβιβάζεται στη μικρασιατική (Σμύρνη) ακτή το πρώτο άγημα του Ελληνικού Στρατού. Ποιο ήταν αυτό; Το 1/38 Σύνταγμα Ευζώνων της Ι Μεραρχίας των Θεσσαλών. Τηρουμένων των αναλογιών επαναλήφθηκαν τα ίδια γεγονότα! Η τιμή της Ελλάδος για την ωραία Ελένη τότε και η προστασία του Ελληνικού Στοιχείου της Μ. Ασίας τώρα, δηλαδή η τιμή της Ελλάδος πάλι. Και τώρα, όπως και τότε, υπήρχε και «χρησμός» και ημιτελής οικία εγκαταλείφθηκε, και μεγάλη καταστροφή (πολύ θανατικό) έγινε, με πρώτους νεκρούς τους αποβιβασθέντες άνδρες της Ι Μεραρχίας των Θεσσαλών και αργότερα με χιλιάδες άλλους».
Ακολουθεί το ημερολόγιο του λοχία Δημήτρη Ιγγλέση, το οποίο ο Εμμανουήλ Καραμανώλης αντιπαραβάλλει με την Ιστορία του Γενικού Επιτελείου Στρατού, για να καταδείξει την αξία και την ακρίβεια των περιγραφών του ημερολογίου.
Ενδεικτικά μερικά από τα περιγραφόμενα στο ημερολόγιο:
«1919 Σμύρνη
26 Σεπτ.: Αποβίβασις εις Σμύρνην διά της «Εσπερίας».
28 Σεπτ.: Αναχώρησις σιδηροδρομικώς Μέτωπον Οδεμησίου.
10 Δεκ.: Σύλληψις Τσετών εις Μπενστέμια.
16 Δεκ.: Κατάληψις λόφου Κουρεζοβάν και υψώματος Μητσοπούλου»
«27 Ιουν.: Έναρξις της επιθέσεως την 5 και 25’ ακριβώς. Το απόσπασμα αποτελούμενον εξ 8 ταγμάτων (2 ιδικά μας, 2 του 3/40 Ευζώνων, 1 του 26 και ολόκληρον το 25 Συν/μα μετά πεδ. πυρ/χιών, 3 ορειβατικών και μιάς βαρέων) διηρέθη εις δύο φάλαγγας. Ωρίσθην ως έφιππος αγγελιαφόρος παρά τω Διοικητή φάλαγγος. Μικράν αντίστασιν έσχομεν εις το χωρίον Μεντιελέρ μετά 2ωρον μάχην εχθρός υπεχώρησε. Στας 10 μ.μ. στάθμευσις και διανυκτέρευσις έξωθι χωρίου Γενί-Κιόι. Τελεία έλλειψις ύδατος καθ’ όλην την ημέραν.
(Την πρωίαν της 27 Ιουνίου το απόσπασμα εξώρμησε με εντολήν να καταλάβη ωρισθείσαν γραμμήν. Επίτ. Ιστορία ΓΕΣ σελ. 164)».
«1922
25 Αυγ.: Η ομίχλη υπεβοήθησε τους Τούρκους ώστε να προπαρασκευασθούν καθ’ όλην την νύκτα συγκεντρωθέντες εις την ακριβώς κάτωθεν των χαρακωμάτων μας χαράδραν και κατά τας 4.30 της πρωίας ακριβώς την στιγμήν της αντικαταστάσεως των παρατηρητών μας επετέθησαν μεθ’ υπερτέρων δυνάμεων (2 ταγμάτων περίπου έναντι του ημετέρου λόχου) και μετά 2ωρον λυσσαλέαν μάχην εις ην έπεσαν πάρα πολλοί Τούρκοι, καθ’ ο επιτιθέμενοι, υπεχωρήσαμεν.
27 Αύγ.: Σχετική ύφεσις των πυρών εκατέρωθεν....Επίσης επληροφορήθημεν την κατάληψιν της Σμύρνης και ότι ολόκληρος η Στρατιά ύποχωρεί πλην εμείς έπρεπεν ν’ αμυνθώμεν ίνα δώσωμεν καιρόν αναχωρήσεως αφ’ ενός εις τους κατοίκους, αφ’ ετέρου δε να υποστηρίξωμεν την οπισθοχώρησιν ολοκλήρου του Γ’ΣΣ. Έπρεπε λοιπόν να μείνωμεν πάση θυσία στας θέσεις μας όσο το δυνατόν περισσότερον. Κατά τας 4 μ.μ. το Πυρ/ κον μας έβαλλε επί μίαν ώραν αδιακόπως κατά των εχθρικών θέσε ων προξενήσαν αυτοίς μεγάλην φθοράν. Πλην η μάχη εγίνετο άνισος πλέον και άχαρις, ξεύρομεν δηλαδή ότι χανόμεθα αδίκως εκεί επάνω και εξ άλλου εγένετο αισθητή και η έλλειψις πυρομαχικών τα οποία μετά την τελευταία πυρκαϊά μεταφέροντο δι’ αντιτορπιλικών εκ Μουδανίων
(Επί της ανατολικώς της Προύσσης παλαιάς ωχυρωμένης γραμμής το Γ’ ΣΣ παρέμεινεν από 24 - 27 Αυγούστου. Κατά το διάστημα τούτο εδέχθη επανειλημμένως τουρκικάς επιθέσεις, αποκρούσαν ταύτας κατόπιν σκληρών αγώνων. Επίτ. Ιστορία ΓΕΣ σελ. 449)».
Το πόνημα του Εμμανουήλ Καραμανώλη κλείνει με το τι απέγινε ο Ιγγλέσης μετά τον επαναπατρισμό του στην Ελλαδα, γράφει λοιπόν: «Ο Δημήτρης Ιγγλέσης ανακατάχθηκε εις τον στρατό και έφθασε στον βαθμό του Λοχαγού. Αποστρατεύθηκε το 1936. Ανεκλήθη στο Στράτευμα το 1940 μέχρι 1941 και απεβίωσε το 1965 στη Λάρισα».
