μελίρρυτους αιθέρες» τονίζει σήμερα στην «Ε» η ποιήτρια Ελένη Ελεωνόρα Τσιαντούλα, αναφερόμενη στην πρώτη της ποιητική συλλογή που παρουσιάζεται σήμερα στην Αθήνα. Η Λαρισαία ποιήτρια στη συνέντευξή της μιλάει για την πρώτη της εκδοτική απόπειρα, τον έρωτα που είναι ο κύριος συνδετικός ιστός που διατρέχει τα ποιήματα της συλλογής, την περίοδο του εγκλεισμού που «λειτούργησε διπολικά σε μένα», αλλά και την άλλη της ιδιότητα, αυτήν της θεατρολόγου και πώς αλληλεπιδρά το θέατρο και η ποίηση εντός της.
* Κυρία Τσιαντούλα, μιλήστε μας για τον «Δακρυσμένο γιαλό», την ποιητική σας συλλογή που παρουσιάζεται σήμερα στην Αθήνα.
- Καλησπέρα σας και σας ευχαριστώ για το βήμα που μου δίνετε να μιλήσω για την πρώτη μου εκδοθείσα ποιητική συλλογή τον Οκτώβριο του 2020 από τις εκδόσεις «Όστρια». Αποτελείται από τριάντα πέντε ποιήματα και συνιστούν δημιουργίες τόσο των πρόσφατων χρόνων όσο και παλαιότερων. Ως πρωτότοκο εγχείρημα έκδοσης δεν μπορούσα να αποκλείσω υλικό προγενέστερης αποτύπωσης, αν και υπερτερούν τα των τελευταίων ετών. Αρωγός, σ’ αυτόν μου τον πρωτόλειο πειραματισμό, στέκεται το Πολιτιστικό Κέντρο Εκπαιδευτικών Νομού Λάρισας (ΠΟΚΕΛ), του οποίου τελώ μέλος (α’ αναπληρώτρια του Δ.Σ.) και στηρίζει με αμείωτη χαρά και διάθεση τα ταξίδια του «Δακρυσμένου Γιαλού» στον εκάστοτε τόπο παρουσίασής του. Τον περσινό Σεπτέμβρη αρμένισε στο κοινό της Λάρισας, το φετινό καλοκαίρι στα παράλια της Θεσσαλονίκης. Απόψε, να είμαστε καλά, στο αθηναϊκό κοινό. Αγαπημένοι, αξιόλογοι συνάδελφοι και πρόθυμοι συνεργάτες απαρτίζουν τη ραχοκοκαλιά αυτής της εκδήλωσης. Είναι τιμή για μένα η συμμετοχή όλων τους. Η κ. Βίκυ Παρασκευή Τασιοπούλου, εκπαιδευτικός φιλόλογος, θα μιλήσει για το βιβλίο, ο γλυκύτατος ηθοποιός Χρήστος Σάββας θα διαβάσει ποιήματα, όπως και η Ζαφειρία Κοτζαμάνογλου (ιατρός – συγγραφέας), ο Αργύρης Γιουρούκης (πρόεδρος του ΠΟΚΕΛ), η Τασούλα Γεωργιάδου (εκπαιδευτικός), η Αρετή Παπαρούνα (θεατρολόγος) και η Ιωάννα Καραγκούνη (φοιτήτρια ΔΕΠΣ). Την εκδήλωση έχω τη χαρά να παρουσιάζει η Νικολέττα Χατζηπολυδώρου, μια νέα προσθήκη στην ομάδα μας. Όλη η εκδήλωση πλαισιώνεται μουσικά από τους χαρισματικούς καλλιτέχνες Σπύρο Καβαλλιεράτο στην κιθάρα και το τραγούδι και Μαριάννα Ζάχου στο τραγούδι, τους οποίους οι φίλοι μας στην Αθήνα θα έχουν την ευκαιρία να τους απολαύσουν και το επόμενο βράδυ στο μπαράκι της Διδότου.
* Συνδετικός ιστός που συνδέει τα ποιήματα της συλλογής ο έρωτας… Γιατί επιλέξατε αυτήν τη θεματική;
- Δύναται ανθρώπινος νους/ανθρώπινη καρδιά να μην έχει σκιρτήσει από έρωτα; Από αρχαιοτάτων χρόνων ο θεός Έρωτας παραπέμπει στη συνύπαρξη και στην καταβαράθρωση του εγώ. Υποδηλώνει τη σύμπραξη έτερων ψυχοσωματικών οντοτήτων. Την απελευθέρωση, από ποικίλα δεσμά, της ψυχής, η οποία στην επιρροή του ίπταται σε μελίρρυτους αιθέρες. Έρωτας - σημαίνον και σημαινόμενο. Ύψιστο αγαθό της υπόστασης. Μέσω της έκθεσης, της ρήξης και της υπέρβασης, αντιτάσσεται στον όλεθρο. Θα «ταλανίζει» τους ανθρώπους ες αεί.
* Εντύπωση κάνει ο τίτλος του πρώτου σας ποιήματος. «Lockdown» με ευθεία αναφορά στον καιρό της πανδημίας. Αυτός ο εγκλεισμός πώς λειτούργησε για σας;
- «Όψεις νηφαλιότητας/ρεκλάμα, τζίντζερ κι ανάποδο γραμμόφωνο/ηχώ / κι ο ροζ πάνθηρας στην άλωση μιας συνάθροισης εν θερμώ», αναφέρεται στο Lockdown. Η περίοδος αυτή λειτούργησε διπολικά σε μένα. Στον έναν πόλο ημέρεψαν οι ιλιγγιώδεις ρυθμοί της καθημερινότητας, κατευνάστηκε το κυνήγι του χρόνου και προσήλθε ο νους και η περισυλλογή σε άκρατη «ενδοεπικοινωνία». Πρωτόγνωρα «mind the gap» -να δανειστώ και έναν τίτλο ενός άλλου ποιήματος της συλλογής- εισήχθησαν ραγδαία στην όσο πιστεύαμε ελεύθερη ζωή μας. Μια εξεζητημένη επιφυλακή και μια πληθώρα περιορισμών ταρακούνησε το εκάστοτε μοτίβο ζωής των συνανθρώπων μας. Η σμίλευση των αντιξοοτήτων, η διαρκής επανατοποθέτηση και εύρεση σκοπού/στόχων, η κατανόηση του άγνωστου παρόντος, όπως και η επίλυση/διαχείριση των ζητημάτων που ανέκυπταν ακόρεστα οδήγησαν σε δημιουργική επέλαση των εκφραστικών μου μέσων. Και με τον συγκερασμό νέων πρακτικών και την ενεργοποίηση άγνωστων προσωπικών, ψυχοκοινωνικών και συλλογικών δυνάμεων, ολοκληρώθηκε και ο «Δακρυσμένος Γιαλός».
* Θεατρολόγος και ποιήτρια, πώς αλληλεπιδρούν οι δυο σας αυτές ιδιότητες;
- Ναι, είμαι θεατρολόγος. Ποιήτρια, όχι δεν θα το έλεγα. Εκφράζομαι διά του γραπτού λόγου, αγαπώ την ποίηση και την αναζητώ σε κάθε πτυχή της ζωής μου. Απάγκιο - απανέμι ή φουρτούνα, η εκφορά των ήχων και η παράταξη των λέξεων, κοινή συνιστώσα στην ανάπλαση του εσωτερικού και εξωτερικού κόσμου της ανθρώπινης υπεροχής. Οι λέξεις δημιουργούν εικόνες και οι εικόνες λέξεις. Όλες οι μορφές έκφρασης συνταξιδεύουν αέναα και αγέρωχα στον ωκεανό της Τέχνης.Το θέατρο σηματοδοτεί το κατεξοχήν δημοκρατικό μέσο επικοινωνίας και η ετυμολογική του προέλευση από το ρήμα θεώμαι=παρατηρώ εξισώνει συνάμα τον θεατή με τον ήρωα που πάσχει. Εναρμονισμένα, λοιπόν, η αριστοτελική κάθαρσις δεν επέρχεται και μέσω της ποιητικής απόδοσης;
- Καλησπέρα σας και σας ευχαριστώ για το βήμα που μου δίνετε να μιλήσω για την πρώτη μου εκδοθείσα ποιητική συλλογή τον Οκτώβριο του 2020 από τις εκδόσεις «Όστρια». Αποτελείται από τριάντα πέντε ποιήματα και συνιστούν δημιουργίες τόσο των πρόσφατων χρόνων όσο και παλαιότερων. Ως πρωτότοκο εγχείρημα έκδοσης δεν μπορούσα να αποκλείσω υλικό προγενέστερης αποτύπωσης, αν και υπερτερούν τα των τελευταίων ετών. Αρωγός, σ’ αυτόν μου τον πρωτόλειο πειραματισμό, στέκεται το Πολιτιστικό Κέντρο Εκπαιδευτικών Νομού Λάρισας (ΠΟΚΕΛ), του οποίου τελώ μέλος (α’ αναπληρώτρια του Δ.Σ.) και στηρίζει με αμείωτη χαρά και διάθεση τα ταξίδια του «Δακρυσμένου Γιαλού» στον εκάστοτε τόπο παρουσίασής του. Τον περσινό Σεπτέμβρη αρμένισε στο κοινό της Λάρισας, το φετινό καλοκαίρι στα παράλια της Θεσσαλονίκης. Απόψε, να είμαστε καλά, στο αθηναϊκό κοινό. Αγαπημένοι, αξιόλογοι συνάδελφοι και πρόθυμοι συνεργάτες απαρτίζουν τη ραχοκοκαλιά αυτής της εκδήλωσης. Είναι τιμή για μένα η συμμετοχή όλων τους. Η κ. Βίκυ Παρασκευή Τασιοπούλου, εκπαιδευτικός φιλόλογος, θα μιλήσει για το βιβλίο, ο γλυκύτατος ηθοποιός Χρήστος Σάββας θα διαβάσει ποιήματα, όπως και η Ζαφειρία Κοτζαμάνογλου (ιατρός – συγγραφέας), ο Αργύρης Γιουρούκης (πρόεδρος του ΠΟΚΕΛ), η Τασούλα Γεωργιάδου (εκπαιδευτικός), η Αρετή Παπαρούνα (θεατρολόγος) και η Ιωάννα Καραγκούνη (φοιτήτρια ΔΕΠΣ). Την εκδήλωση έχω τη χαρά να παρουσιάζει η Νικολέττα Χατζηπολυδώρου, μια νέα προσθήκη στην ομάδα μας. Όλη η εκδήλωση πλαισιώνεται μουσικά από τους χαρισματικούς καλλιτέχνες Σπύρο Καβαλλιεράτο στην κιθάρα και το τραγούδι και Μαριάννα Ζάχου στο τραγούδι, τους οποίους οι φίλοι μας στην Αθήνα θα έχουν την ευκαιρία να τους απολαύσουν και το επόμενο βράδυ στο μπαράκι της Διδότου.
* Συνδετικός ιστός που συνδέει τα ποιήματα της συλλογής ο έρωτας… Γιατί επιλέξατε αυτήν τη θεματική;
- Δύναται ανθρώπινος νους/ανθρώπινη καρδιά να μην έχει σκιρτήσει από έρωτα; Από αρχαιοτάτων χρόνων ο θεός Έρωτας παραπέμπει στη συνύπαρξη και στην καταβαράθρωση του εγώ. Υποδηλώνει τη σύμπραξη έτερων ψυχοσωματικών οντοτήτων. Την απελευθέρωση, από ποικίλα δεσμά, της ψυχής, η οποία στην επιρροή του ίπταται σε μελίρρυτους αιθέρες. Έρωτας - σημαίνον και σημαινόμενο. Ύψιστο αγαθό της υπόστασης. Μέσω της έκθεσης, της ρήξης και της υπέρβασης, αντιτάσσεται στον όλεθρο. Θα «ταλανίζει» τους ανθρώπους ες αεί.
* Εντύπωση κάνει ο τίτλος του πρώτου σας ποιήματος. «Lockdown» με ευθεία αναφορά στον καιρό της πανδημίας. Αυτός ο εγκλεισμός πώς λειτούργησε για σας;
- «Όψεις νηφαλιότητας/ρεκλάμα, τζίντζερ κι ανάποδο γραμμόφωνο/ηχώ / κι ο ροζ πάνθηρας στην άλωση μιας συνάθροισης εν θερμώ», αναφέρεται στο Lockdown. Η περίοδος αυτή λειτούργησε διπολικά σε μένα. Στον έναν πόλο ημέρεψαν οι ιλιγγιώδεις ρυθμοί της καθημερινότητας, κατευνάστηκε το κυνήγι του χρόνου και προσήλθε ο νους και η περισυλλογή σε άκρατη «ενδοεπικοινωνία». Πρωτόγνωρα «mind the gap» -να δανειστώ και έναν τίτλο ενός άλλου ποιήματος της συλλογής- εισήχθησαν ραγδαία στην όσο πιστεύαμε ελεύθερη ζωή μας. Μια εξεζητημένη επιφυλακή και μια πληθώρα περιορισμών ταρακούνησε το εκάστοτε μοτίβο ζωής των συνανθρώπων μας. Η σμίλευση των αντιξοοτήτων, η διαρκής επανατοποθέτηση και εύρεση σκοπού/στόχων, η κατανόηση του άγνωστου παρόντος, όπως και η επίλυση/διαχείριση των ζητημάτων που ανέκυπταν ακόρεστα οδήγησαν σε δημιουργική επέλαση των εκφραστικών μου μέσων. Και με τον συγκερασμό νέων πρακτικών και την ενεργοποίηση άγνωστων προσωπικών, ψυχοκοινωνικών και συλλογικών δυνάμεων, ολοκληρώθηκε και ο «Δακρυσμένος Γιαλός».
* Θεατρολόγος και ποιήτρια, πώς αλληλεπιδρούν οι δυο σας αυτές ιδιότητες;
- Ναι, είμαι θεατρολόγος. Ποιήτρια, όχι δεν θα το έλεγα. Εκφράζομαι διά του γραπτού λόγου, αγαπώ την ποίηση και την αναζητώ σε κάθε πτυχή της ζωής μου. Απάγκιο - απανέμι ή φουρτούνα, η εκφορά των ήχων και η παράταξη των λέξεων, κοινή συνιστώσα στην ανάπλαση του εσωτερικού και εξωτερικού κόσμου της ανθρώπινης υπεροχής. Οι λέξεις δημιουργούν εικόνες και οι εικόνες λέξεις. Όλες οι μορφές έκφρασης συνταξιδεύουν αέναα και αγέρωχα στον ωκεανό της Τέχνης.Το θέατρο σηματοδοτεί το κατεξοχήν δημοκρατικό μέσο επικοινωνίας και η ετυμολογική του προέλευση από το ρήμα θεώμαι=παρατηρώ εξισώνει συνάμα τον θεατή με τον ήρωα που πάσχει. Εναρμονισμένα, λοιπόν, η αριστοτελική κάθαρσις δεν επέρχεται και μέσω της ποιητικής απόδοσης;
