Λαρισαίες εκθέτουν στο Παρίσι

Η ΓΕΩΡΓΙΑ ΜΠΛΙΑΤΣΙΟΥ ΚΑΙ Η ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΣΔΟΥΚΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ «ΞΟΜΠΛΙΑ: ΠΛΟΥΜΙΔΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΛΙΣΜΑΤΑ»

Γεωργία Μπλιάτσιου: «Για τα γαλάζια Μάτια σου» Μικτή τεχνική σε χαρτόνι

Του Θανάση Αραμπατζή
«Υφαίνοντας, κεντώντας και σμιλεύοντας τον ουρανό με τ’ άστρα...».  Σε έκθεση στο Παρίσι θα συμμετάσχουν δύο Λαρισαίες! Ο λόγος για τις Γεωργία Μπλιάτσιου και Ιφιγένεια Σδούκου που έργα τους «στολίζουν» την έκθεση «Ξόμπλια: Πλουμίδια και

στολίσματα», έκθεση που θα εγκαινιαστεί στις 7 Οκτωβρίου. Πρόκειται για μια έκθεση που εμπνέεται από την παράδοση και πρωτοπαρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο το 2018. Μετά το ταξίδι της σε μουσεία της Ελλάδας, η έκθεση θα φιλοξενηθεί στο Ελληνικό Σπίτι στο Παρίσι, σε εξαιρετική διοργάνωση των Daughters of Penelope Paris, με την τιμητική στήριξη του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου.
Όπως αναφέρει η επιμελήτρια της έκθεσης κ. Ιρις Κριτικού «”Ξόμπλια” είναι μια συρραφή ανέκδοτων ιστοριών από μαλλί και από βελούδο, από ατλάζι κι από μετάξι. Και πάνω από όλα αποτελεί μια αναδίφηση στις εικόνες, τις φόρμες, τις αφές, τις μνήμες, τις εμπειρίες και τις διαχρονικές μας γνώσεις, μια απρόσμενη συνάντηση παλαιών και νέων πολύτιμων φίλων.
Αλλά ταυτόχρονα, μία συνύπαρξη πολλών διαφορετικών «ιερών τεράτων» της σύγχρονης ιστορίας των εφαρμοσμένων τεχνών στην Ελλάδα και των νέων δυνάμεων, που επιβεβαιώνουν και ενδυναμώνουν την οργανική συνέχεια της επινοητικής πρωτογενούς δημιουργίας», ενώ σε άλλο σημείο η κ. Κριτικού αναφερόμενη στους συμμετέχοντες θα σημειώσει ότι: «…Στην έκθεση συμμετέχει ο ανθός των Ελλήνων δημιουργών που αντλούν έμπνευση από τη διαχρονία του παραδοσιακού ελληνικού ενδύματος, των πολύτιμων υλικών του και των μονάκριβων οργανικά συνοδευτικών κοσμημάτων του, αποτελεί μια μικρή γιορτή της ιστορίας και της καταγεγραμμένης μνήμης και ταυτόχρονα, έναν μικρό θρίαμβο της αισθητικής και μαζί, όλων των αισθήσεων.
Τα «Ξόμπλια» των σύγχρονων δημιουργών, αντλώντας από μια πληθώρα πολύτιμων, φυσικών αλλά και ευτελών υλικών, που κυμαίνονται από τον χρυσό, το ασήμι, τον μπρούντζο, τον χαλκό, το φίλντισι, το ψηφιδωτό, το σίδηρο, το κέρατο, την πορσελάνη, το κεχριμπάρι, το χρώμα, το κερί και τις πολύτιμες ή ημιπολύτιμες πέτρες, το ξύλο, τη λάβα, το δέρμα, το γυαλί, τις παλαιές αποτμήσεις κεντημένου υφάσματος, την κλωστή και το χαρτί, ή ακόμη, το πλαστικό, τις χάντρες, τις τρέσες, τις κορδέλες, τη δαντέλα, τον σπάγκο, τον τενεκέ, τις εφημερίδες, τα φτερά, το αλουμίνιο ή το τύπωμα, μετατρέπονται σε χάρτινες παιδικές φορεσιές, σε ζώνες με τενεκεδένια καθρεφτάκια και σε αλαφροΐσκιωτα στέφανα γάμου, σε πλατιά βραχιόλια από πολύχρωμα υφάσματα και σε περίτεχνα στολίδια για τα μαλλιά, σε περιδέραια με διάτρητα τσολιαδάκια και σε μαγικά χαϊμαλιά, σε υφασμάτινα πετούμενα και σε κεντημένα στο χέρι τσαντάκια, σε πασουμάκια και υφαντά τοίχου από ψηφίδες και σε χάρτινα καπελάκια, σε κεφαλόδεσμους και κορόνες από μετάξι και από νάιλον, σε κεντημένα με ασήμι τσόκαρα του χαμάμ, σε μαγικά χαλιά, σε εκσυγχρονισμένες σαρακατσάνικες ποδιές και σε ολόσωμες χάρτινες φορεσιές της Ύδρας».