Το σημερινό πρόγραμμα περιλαμβάνει προβολή διεθνών ταινιών μικρού μήκους από τις 7 έως τις 9 μ.μ. στον Μύλο του Παππά στο ισόγειο, ενώ στον δεύτερο όροφο θα παρουσιαστεί στις 7 μ.μ. η συμμετοχική παράσταση της «Στέγη Ιδρύματος Ωνάση» code bend time με την Ευαγγελία Κολύρα. Υπάρχει σύνδεση μεταξύ της γλώσσας που μιλάμε και του τρόπου που συμπεριφερόμαστε; Η Ευαγγελία Κολύρα μάς καλεί σε μια διαδραστική, μακράς διάρκειας περφόρμανς, σε ένα πρωτότυπο εγχείρημα όπου ο χορός συναντά την ποικιλομορφία της γλώσσας. Μια παράσταση για όσα μπορεί να «πει» ο χορός και να «χορέψει» η γλώσσα. Η Ευαγγελία Κολύρα συστήθηκε στο ελληνικό κοινό μέσα από το 3o Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων, με το έργο «10.000 λίτρα» – ένα παράδοξο σκηνικό πείραμα γύρω από τη λειτουργία της αναπνοής και το ανθρώπινο σώμα ως μέσο επικοινωνίας.
Στη νέα δουλειά της, με τίτλο “code bend time”, ερευνά μέσα από μια διαδραστική, μακράς διάρκειας περφόρμανς την ποικιλομορφία των πολιτισμικών στοιχείων που κουβαλά η ίδια η γλώσσα. Η χορογράφος, λαμβάνοντας υπόψη της «όσα μπορούν να κάνουν οι λέξεις», αναζητά τα σημεία επαφής προφορικού λόγου και κίνησης, την αλληλεπίδρασή τους και, εν τέλει, τον διάλογο ανάμεσα στην εκφραστικότητα του σώματος και την κινητικότητα της γλώσσας.
Το κοινό, καθοδηγούμενο από παρτιτούρες, εκφωνεί τις οδηγίες της χορογράφου, οι οποίες στη συνέχεια μεταγράφονται από την ίδια σε κίνηση. Το παιγνιώδες και ευφάνταστο αυτό κινητικό πείραμα είναι ανοιχτό σε θεατές κάθε ηλικίας, αλλά και στην «προσωπικότητα» κάθε φωνής. Αν η καθημερινή γλώσσα αποτελεί ένα ζωντανό σύστημα που «ενσωματώνει» διαρκώς νέα χαρακτηριστικά και εμπλουτίζεται από τους ίδιους τους ανθρώπους που τη χρησιμοποιούν, τι συμβαίνει με εκείνα τα στοιχεία της που μεταφράζονται σε κινητικές δράσεις; Πώς μπορούν να χρησιμοποιηθούν μια σειρά μη λεκτικών παραγόντων, όπως οι διακυμάνσεις της φωνής (τόνος, ύψος, παύσεις κ.ο.κ.) και οι φωνοποιήσεις (γέλιο, κλάμα, κραυγές κ.ο.κ.) ως πρωτογενές υλικό για σύνθεση; Η Κολύρα δημιουργεί ένα περιβάλλον φιλικό προς την ανταλλαγή εμπειριών, όπου οι δράσεις ερμηνευτή και κοινού δεν διαχωρίζονται απόλυτα, φωτίζοντας μέσα από απροσδόκητες συναντήσεις τις άλλοτε χιουμοριστικές και άλλοτε σκοτεινές πλευρές του ανθρώπινου ψυχισμού.