που τεστάρουν τις αντοχές, τις άμυνες και την αισθητική μας, βρισκόμαστε σε ένα νέο πεδίο αναμονής. Σαν να εντοπιζόμαστε σε μια αίθουσα αεροδρομίου, σε ένα υποθετικό ταξίδι αναψυχής, σε μια νοητική σφαίρα απόδρασης, έτοιμοι να παραλάβουμε τις αποσκευές μας. Στον κυλιόμενο διάδρομο οι αποσκευές περνάνε από μπροστά μας κι εμείς απλώς τις παρατηρούμε, μας δίνετε μια δεύτερη, μια τρίτη ευκαιρία, θα τις πάρουμε για να συνεχίσουμε το ταξίδι; Ή δεν θα τολμήσουμε; Θα αμφιβάλουμε για τον προορισμό μας και θα επιστρέψουμε πίσω; Και οι αποσκευές θα καταλήξουν στα απολεσθέντα, ενώ μέσα εκεί περιέχονται πολλά από τα προσωπικά μας είδη, αντικείμενα που ταυτίζονται με την ύπαρξή μας, χαρακτηρίζουν την εικόνα μας, ακολουθούν τις διαδρομές μας;
Σαν ένα απόσπασμα ονείρου η μετέωρη θέση μας για την επανεκκίνηση. Αμφιβολίες, αμφισβητήσεις, αλλά και κάθε είδους αποσκευές που μας ακολουθούν μια ζωή, οι δικές μας αποσκευές. Νοητικές, ψυχικές, επιθυμίες, εντυπώσεις, αναμνήσεις, πρόσωπα, σχέσεις, στιγμές, αδιέξοδα, σκέψεις, κινήσεις, παρελθόν, παρόν, μέλλον μαζί σε έναν ενιαίο χρόνο. Οι αποσκευές με συμβολικό και μεταφορικό νόημα από αντικείμενα και εικόνες μοιάζουν στιγμιότυπα ενός παράξενου ονείρου, ιδέες και μεταφυσικά σχήματα αποτυπωμένα σε πίνακες και γλυπτά στην έκθεση με τίτλο: Βaggage Reclaim, που οργανώνεται στο Θέατρο της Βελίκας από τις 28 μέχρι τις 31 Ιουλίου στο πλαίσιο του Φεστιβάλ «Με θέα το Αιγαίο» - Περιφέρεια Θεσσαλίας. Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν είναι: Μπόρις Γεωργιτσέλη, Νίκος Καλτσάς, Χρήστος Λάσκαρης, Βασίλης Σινόπουλος.Μπόρις Γεωργιτσέλη. Αποφοίτησε από το Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Α.Π.Θ. Συμμετείχε σε ομαδικές εκθέσεις, όπως στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, σε Γκαλερί, στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πειραιά, στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών του Α.Π.Θ., στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού κ.ά. Συνεργάζεται με τα «Nu Boyana Film Studios» στην κατασκευή σκηνικών για διεθνείς ταινίες. Η εικαστικός παρουσιάζει μικρά γλυπτά σε ποικίλα, έντονα χρώματα, θυμίζοντας κάτι από την ανεμελιά της παιδικής ηλικίας. Ένα πλέγμα έργων που παίζει με τις συνειρμικές εικόνες της μνήμης. Χαρακτηριστικά στοιχεία, τα γυναικεία στήθη που δίνουν τροφή, ένα μεγάλο γλειφιτζούρι μήλο, λευκά κέρατα από τάρανδο να καταλήγουν σε μια χρυσή επιφάνεια, αντικείμενα που είναι σαν να βγήκαν από ένα παιχνίδι του μυαλού γεμάτο φαντασία. Αλλά είναι κι οι πίνακες με σώματα που βρίσκονται σε μια σύνθετη αλληλουχία και η βαλίτσα με τις επιστολές που σημαίνουν παραλήπτες, εξομολογήσεις σκέψεων σε κάποιον ή στον ίδιο τον εαυτό.
Νίκος Καλτσάς. Σπούδασε στο Université Paris VIII Vincennes – Saint –Denis. Είναι αρχιτέκτονας – πολεοδόμος και αντιδήμαρχος Πολεοδομίας στον Δήμο Λαρισαίων. Διετέλεσε πρόεδρος του «Θεσσαλικού Θεάτρου» και του Δημοτικού Ωδείου Λάρισας και αντιδήμαρχος Περιβάλλοντος-Πολιτικής Προστασίας του Δήμου Λαρισαίων. Τα έργα που παρουσιάζονται στην έκθεση είναι της περιόδου των σπουδών του στο Παρίσι. Ένας μικρόκοσμος προσώπων και στιγμών με μια ειδική εικονογράφηση, έργα σε μικρογραφία που αποτελούν μια αναμνηστική παρακαταθήκη μιας εποχής με τα χαρακτηριστικά σύμβολα της πόλης, όπως ο πύργος του Άιφελ και η Ασπίδα του Θριάμβου. Αποσπασματικά ενσταντανέ από χώρους, σχέσεις, δράσεις, απεικονίζονται με έντονα χρώματα, ιδιαίτερη απόδοση, σύνθετους συσχετισμούς, όπου το αλληγορικό, μεταφορικό στοιχείο είναι φανερά έκδηλο, δίνοντας νέες ερμηνείες στα στιγμιότυπα.Χρήστος Λάσκαρης. Αποφοίτησε το 2000 από την Ακαδημία Καλών Τεχνών του Λέτσε της Ιταλίας με ειδικότητα στη ζωγραφική, όπου και απέσπασε βραβεία και διακρίσεις. Συμμετείχε σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ συνεργάστηκε με σημαντικά ονόματα στον χώρο του θεάτρου ως σκηνογράφος. Συνεργασίες από τον χώρο του Θεάτρου και των εικαστικών είναι: Alexandra Kazazou/Medea electronique/ Lokey / Gallery Agathi / Dymano Project Space / Lina Motsiou-Olga Leontiadou /Roula Pateraki/Thanassis Sarantos/Erene Pappas (ECUBAELETROIANE)/ Galleria Antonio Battaglia/Studio D’ Arte Cannaviello. Στην έκθεση τα έργα του είναι πορτραίτα ανθρώπων με μια ελλειπτική, αλλά ρεαλιστική απεικόνιση. Πρόσωπα με έκφραση και ύφος που είναι σαν να βγαίνουν από μια ανάμνηση, από μια εικόνα του παρελθόντος, μιας μεμονωμένης στιγμής, όπως ένα φιλί, μιας κίνησης, όπως το άναμμα του τσιγάρου ή αποσπασματικά σημεία ενός προσώπου, όπως τα μισάνοιχτα χείλη. Ενώ άλλα, όπως ο αναβάτης στο άλογο, η γυναίκα στο άλμα μοιάζουν σαν τμήματα ονείρου ή φαντασίας.Βασίλης Σινόπουλος. Σπούδασε γραφιστική στον ΑΚΤΟ. Από το 1995 συμμετέχει σε εκθέσεις. Η τεχνοτροπία του διαμορφώνεται με μια καινοτομική προσέγγιση, συνδυάζοντας στοιχεία από κόμικς, ζωγραφική και γραφιστικές τεχνικές. Η πρωτότυπη σύνθεση των έργων του δείχνει ένα ιδιαίτερο σύμπαν, στο οποίο κυριαρχούν τα πορτραίτα με ζωγραφικές απεικονίσεις σε νέες, ιδιότυπες, επεξεργασμένες μορφές με μεταφορικές προεκτάσεις. Στα έργα της έκθεσης, το ταξίδι σκιαγραφείται κυρίως με συμβολικά στοιχεία, λεπτομερείς σχεδιασμούς, έντονα χρώματα και συνοπτικά κείμενα που μεταφέρουν νοήματα με κοινωνικούς συσχετισμούς. Ένας κόσμος που βρίσκεται σε μετακίνηση ή αντίθετα περιορισμένος σε έναν τόπο λόγω των συνθηκών, σε ένα εσωτερικό ταξίδι, σε μια μεταβατική κατάσταση ωθούμενος προς μια νέα εποχή.
