*Κυρία Ζησοπούλου, ζωγράφος από μικρή;
- Μεγάλωσα στη Λάρισα και ζωγραφίζω από τότε που με θυμάμαι. Η πρώτη μου επαφή με τα μαθήματα ζωγραφικής ήταν στη Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας όταν ήταν ακόμη στον Μύλο του Παππά. Από τότε ασχολήθηκα με διάφορα, αλλά πάντα το όνειρό μου ήταν να μπω στη Σχολή Καλών Τεχνών. Κατάφερα να εισέλθω στη Σχολή Καλών Τεχνών Θεσσαλονίκης. Από την αποφοίτησή μου το μόνο που θέλω είναι να δουλεύω σε σχέση μ’ αυτό που αγαπώ, να κάνω τέχνη.
* Και τώρα κάνετε τέχνη σε έναν κόμβο. Πώς προέκυψε;
- Ήρθε τελείως απρόσμενα να σου πω την αλήθεια. Θυμάμαι όταν είχε στηθεί το έργο του Παπανικολάου και βλέπαμε όλες αυτές τις αντιδράσεις, είχα συζητήσεις με φίλους που με ρωτούσαν αν σου γίνει πρόταση τι θα κάνεις. Μετά από έναν μήνα μου έγινε πρόταση! Η πρόταση αυτή λοιπόν έγινε από έναν άνθρωπο που είχα συνεργαστεί στο παρελθόν μαζί του όταν ήμουν ακόμη φοιτήτρια! Και με έφερε σε επαφή με την εταιρεία που χρηματοδότησε εξ ολοκλήρου το έργο την ΕΔΑ ΘΕΣΣ. Η αλήθεια είναι ότι όταν το άκουσα σάστισα. Το συζήτησα αρχικά με την οικογένειά μου, αλλά συμβουλεύτηκα και ανθρώπους που εμπιστευόμουν. Οι απόψεις ήταν διαφορετικές, ο πατέρας μου ήταν αυτός που με έπεισε να το κάνω, «αν δεν το κάνεις τώρα πότε θα το κάνεις;». Το έργο αυτό είναι ένα τεράστιο κατόρθωμα για μένα και είναι αφιερωμένο στον πιο σημαντικό άνθρωπο της ζωής μου, δεν θα τα κατάφερνα χωρίς αυτόν και ελπίζω τώρα να το βλέπει.
Ευχαριστώ ιδιαίτερα για την υλοποίηση και κατασκευή τον Κώστα Καρπούζα, τον Ντεγκούδη Κωνσταντίνο (Ntekoudis all about metal) για την επιμέλεια κόπων laser και τον Γιάννη Μπεκερτζή για τη φωτορεαλιστική τρισδιάστατη απεικόνιση. Ευχαριστώ και αυτούς που δεν θέλουν να αναφερθεί το όνομά τους και με βοήθησαν να ολοκληρώσω την πρότασή μου.
ΚΙΝΗΣΗ ΕΝΟΣ ΚΛΑΔΙΟΥ
* Μιλήστε μας για το έργο...
- Είναι μία σύνθεση αρμονική, αρκετά αφαιρετική θα έλεγα, την οποία κάνοντας τον κύκλο τη διαβάζεις πολύ διαφορετικά. Όποιος κάνει τον κύκλο θα δει ότι το έργο παίρνει διαφορετική μορφή και αυτό ήθελα να πετύχω: να κάνεις έναν κύκλο και να βλέπεις διαφορετικά πράγματα. Από τη μία πλευρά μπορεί να φαίνεται σαν φλόγα, από την άλλη ίσως η κίνηση ενός κλαδιού ή το χορτάρι που φυτρώνει από τη γη και ούτω καθεξής. Η σύνθεση της γλυπτικής εγκατάστασης αποτελείται από πέντε διαφορετικές μεταξύ τους καμπύλες φόρμες από μέταλλο στα χρώματα του μπλε και του κίτρινου. Επέλεξα να είναι πέντε στον αριθμό γιατί 5 είναι τα βασικά στοιχεία της φύσης, η γη, ο αέρας, το νερό, η φωτιά και ο αιθέρας. Πέντε, γιατί 5 είναι οι αισθήσεις, η ακοή, η όσφρηση, η όραση, η αφή, η γεύση και με όλες τις αισθήσεις μας αντιλαμβανόμαστε συνολικά την ύπαρξή μας στη γη και στο φυσικό μας περιβάλλον. Τα χρώματα, μπλε και κίτρινο, που είναι δύο από τα τρία βασικά χρώματα και μαζί δημιουργούν το πράσινο, το χρώμα της φύσης.
Η ΟΥΚΡΑΝΙΑ
* Δεν είναι αναφορά στην Ουκρανία...
- Καμία σχέση με την Ουκρανία! Ετυχε να πέσω πάνω σε αυτή τη συγκυρία, που ο κόσμος δέχεται μία πληροφορία από παντού σε σχέση με τα χρώματα της Ουκρανίας. Το έργο σχεδιάστηκε πριν από έναν χρόνο άλλωστε! Το κίτρινο βάσει της θεωρίας των χρωμάτων είναι ένα από τα τρία βασικά χρώματα και αντιπροσωπεύει τη χαρά, την ευτυχία, τη διάνοια και την ενέργεια. Το μπλε επίσης είναι ένα από τα τρία βασικά χρώματα. Το μπλε είναι το χρώμα του ουρανού και της θάλασσας, συνδέεται συχνά με το βάθος και τη σταθερότητα. Η ανάμειξη των δύο βασικών αυτών χρωμάτων παράγει το πράσινο που είναι το χρώμα της φύσης και συμβολίζει την ανάπτυξη, την αρμονία, τη φρεσκάδα και τη γονιμότητα. Επίσης, ο ειδικός σχεδιασμένος φωτισμός θα ενισχύσει και θα προσδώσει αισθητικά στη συνολική σύνθεση και αντίληψη του έργου, ενώ ο πράσινος χλοοτάπητας ως δομικό στοιχείο του σχεδιασμού της σύνθεσης συνδέεται εννοιολογικά με το αποτέλεσμα της μίξης των βασικών χρωμάτων του έργου και της συσχέτισής του με τη φύση και το φυσικό περιβάλλον.
ΧΩΡΙΣ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ
* Βλέπουμε πολλές αντιδράσεις...
- Οσο για τις αντιδράσεις δεν λαμβάνω υπόψη τα σχόλια που γίνονται κάτω από μια δημοσίευση στο Facebook. Δεν υπάρχει σοβαρότητα στα περισσότερα από αυτά. Αν δεν τους αρέσει η αρχή που αποφάσισε να βάλει αυτή την τέχνη στους κόμβους, μπορεί με την ψήφο τους να φέρουν τον επόμενο που θα τους βάλει αυτά που θέλουν, ή με τον τρόπο που θέλουν... Θέλω να δημιουργώ, και ήταν μια ευκαιρία να δημιουργήσω. «Αν δεν είσαι πρόθυμος να ρισκάρεις για το ασυνήθιστο, θα πρέπει να συμβιβαστείς με το συνηθισμένο» έχει πει κάποιος...
* Είχαμε αντιδράσεις όμως και από τον καλλιτεχνικό κύκλο, τον κύκλο σου...
- Μέσα στο πρόγραμμα είναι όλα αυτά. Απλά είναι πιο στενάχωρο πολλές φορές δικοί σου άνθρωποι που νομίζεις ότι σε υποστηρίζουν να έχουν τις αμφιβολίες τους. Η απόφασή μου γνώριζα ότι έχει μεγάλο ρίσκο και δεν αφορά την καλλιτεχνική μου υπόσταση σαν δημιουργό ή τη μετέπειτα πορεία μου, κάθε έργο που ολοκληρώνεται είναι και μια προσωπική εξέλιξη, φοβόμουν τις αντιπάθειες που θα αποκτήσω και το ξεκαθάρισμα στις διαπροσωπικές σχέσεις, πόσες μάσκες θα πέσουν.
* Με αφορμή τους κόμβους είτε αρέσει σε κάποιους είτε δεν αρέσει μιλάμε για τέχνη, αυτό δεν είναι το ζητούμενο;
- Αν κάναμε τέχνη με βάση το σκεπτικό να αρέσει σε όλους θα ήμασταν ψεύτικοι.
Η τέχνη δεν δημιουργείται για να είναι αρεστή και αποδεκτή από όλους, ούτε είναι εγωιστική για να απευθύνεται σε όσους την καταλαβαίνουν. Η τέχνη ανοίγει διάλογο, ακόμη και αντίλογο, σε βάζει να σκεφτείς και να προβληματιστείς. Ακόμη και το ειρωνικό «τι θέλει να πει ο ποιητής;». Είναι μια παύση για να σε κάνει να σκεφτείς... Αν θέλεις θα το ψάξεις, αν όχι δικό σου πρόβλημα. Δεν φοβάμαι την τέχνη που προκαλεί συζητήσεις, φοβάμαι την τέχνη που περνά αδιάφορη.
